(1)

"เพราะชีวิตต้องมีการเปลี่ยนแปลง เราจึงต้องตระเตรียมความพร้อมเอาไว้ให้กับทุกๆก้าวอย่างแข็งแรง และในบางครั้งเราก็ต้องยอมรับมันได้หากมันไม่ใช่ทางเดินของเรา"

หากชีวิตคือสนามประลอง ผู้ที่สามารถกำชัยชนะได้เหนือกว่าย่อมมีสิทธิ์ที่จะได้เป็นผู้ครอบครองทรัพยากรที่มีค่านั้นๆไปได้หมด เรามิอาจปฏิเสธได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ว่าสนามประลองแห่งนี้ได้เคยชักจูงให้เราก้าวเดินเข้าไปตามแรงชี้นำของใครมาบ้าง อย่างน้อยมันอาจเกิดขึ้นในตอนที่เรายังไม่รู้ประสีประสา ในวันวัยที่เรายังไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้ามันช่างน่ากลัวหรือหดหู่สักเพียงไหน เราอาจเกรงกลัวเส้นทางที่ยาวไกลจนเผลอไผลเลือกเส้นทางง่ายๆสบายๆ จนทำให้เรากลายเป็นคนไม่มีความอดทนต่อภัยอันตรายใดๆ เราอาจจะต้องกลับมาตั้งคำถามถึงชีวิตที่เปลี่ยนไปจากวันนั้นจนมาถึงยังวันนี้

(2)

ชีวิตคือการแข่งขันเพื่อพิสูจน์ผู้ชนะในด้านความขยัน เราอาจเคยชินกับการอ่านตำราตอนหัวค่ำ แล้วกลับมารู้สึกตัวอีกทีตอนเจ็ดโมงเช้า การหามรุ่งหามค่ำอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวแข่งขันสอบปลายภาค ดูเหมือนจะกลายเป็นกิจวัตรประจำรายภาคของผมในวันวัยนั้นมาเนิ่นนาน พอลองกลับไปคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้นดูอีกครั้ง กลับกลายเป็นว่าเราอาจจะยังไม่เข้าใจและไม่ได้เตรียมพร้อมให้กับชีวิตให้ดีมากนัก เพราะชัยชนะในโลกของความเป็นจริง มันไม่ได้วัดกันแค่เพียงชั่วข้ามคืน

ชัยชนะในครั้งนั้นทำให้เราอยู่เย็นเป็นสุข แต่ผลลัพธ์ของชัยชนะในวันนั้นก็กลับจางหายไปเร็วพลันอย่างกับหมอกในรุ่งสาง เราไม่สามารถโกบโกยหรือดื่มด่ำความสุขแท้เพียงชั่วคราวให้มันคงอยู่ตลอดไป การแข่งขันในสนามประลองแห่งใหม่จึงถูกจัดขึ้น ทั้งๆที่ความอ่อนล้าของเรายังไม่ได้ลดน้อยลง

ต่อให้มีการแข่งขันอีกกี่หมื่นครั้งเราก็ยังจะสู้ต่อไป หากระยะทางได้พิสูจน์ม้า กาลเวลาและความสำเร็จในเวทีนั้นๆจะช่วยพิสูจน์ตัวเราเองอย่างเข้มงวดมากยิ่งขึ้น

ยิ่งลงแข่ง ยิ่งต้องชนะ ยิ่งทดลอง ยิ่งเชี่ยวชาญ ยิ่งชำนาญในประสบการณ์ และแถมได้เรียนรู้หนทางใหม่ๆอีกมากมาย เมื่อถึงวันนั้นเราจะเล่นเกมส์ลากจุดจากประสบการณ์ชีวิตเพื่อก้าวไปสู่จุดหมายได้ง่ายดายกว่าใครๆ

(3)

หากช่วงหนึ่งของชีวิตจะถูกทำให้เอนอ่อนไปด้วยแรงลมบ้าง แต่อย่างน้อยรากที่ถูกก่อร่างสร้างเอาไว้อย่างแข็งแกร่งจะทำให้ลำต้นของเราไม่หักโค่นลงได้ง่าย บางครั้งการรู้สึกเอนเอียงไปตามลมแรงๆเสียบ้าง ก็ทำให้เราได้เข้าใจว่า หากวันหนึ่งผืนดินตรงนั้นมันไม่ได้อุ้มชูหรือให้ความมั่นคงแก่เราได้ในวันที่เกิดวาตภัย การยอมถอนรากที่แข็งแรงของเราออกมาจากพื้นดินที่ไม่มีเหลือแร่ธาตุดีๆ อาจทำให้เราค้นพบกับพื้นที่แห่งใหม่ที่พร้อมจะโอบรับต้นไม้ที่แข็งแรงอย่างตัวเรา

เพราะชีวิตต้องมีการเปลี่ยนแปลง เราจึงไม่ควรแม้แต่จะคิดอ่อนแรงต่ออุปสรรคข้างหน้า การยอมจำนนต่อปัญหาหรืออุปสรรคทั้งๆที่ยังไม่ได้สู้จนถึงที่สุด อาจส่งผลทำให้ชีวิตของเราด้อยค่าลงไปอย่างง่ายดาย หากแค่สิ่งกีดขวางง่ายๆเรายังไม่กล้าทำลายมันลง แล้วสักวันหนึ่งเราจะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงได้อย่างไร

ชีวิตคือการฝึกฝนจนเชี่ยวชาญแล้วค่อยเดินหน้าสู่สนามประลอง ผมมักนึกถึงเกมส์ผจญภัยในตอนเด็ก ที่เราจะต้องใช้ตัวเอกไปฝึกฝนเก็บค่าประสบการณ์ ก่อนที่จะข้ามขั้นเข้าไปสู้กับบอสใหญ่เพื่อผ่านด่านนั้นๆ และชีวิตจริงก็คงไม่ต่างกัน ยิ่งปัญหายากๆเราก็จะได้ค่าประสบการณ์เยอะ และบางทีค่าประสบการณ์นั้นมันก็มากพอที่จะทำให้เรากล้าเข้าไปสู้กับบอสตัวสุดท้ายอย่างไม่ต้องกังวล

วันนี้เราได้เริ่มเริ่มตระเตรียมความพร้อมเอาไว้ให้กับชีวิตบ้างหรือยัง หากนี่ไม่ใช่ประโยคคำถามที่ต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้ เราอาจมีเวลาอันมากมายให้ขบคิดถึงคำตอบข้อนี้กันอีกยาวไกล แต่ก็อย่าเผลอไผลเสียจนเกินไป เพราะเมื่อเวลาน้อยลงไปเรื่อยๆ ค่าประสบการณ์ที่ไม่เคยถูกนำไปใช้ก็จะเลือนหายไปได้เช่นกัน