หากค่าของคนอยู่ที่ "ผลของงาน" วันนี้พวกเราคงได้รับพันธกิจอันยิ่งใหญ่ที่ไม่แตกต่างกัน 

ผมใช้ชีวิตคลุกคลีกับวัฏจักรวงจรมนุษย์ที่รับเงินเป็นเดือนๆมาหลายปีดีดัก บางครั้งก็ต้องยอมเจอกับเรื่องราวปนความกดดันจนทนทุกข์แสนสาหัส บางเดือนก็เจอเหล่ามนุษย์บ้ากฏเกณฑ์ละเลงสีป้ายความผิดพลาดกลายเป็นแพะรับบาปกันไป บางที่ก็สั่งสมเหล่าบรรดาผู้อาวุโสที่พรั่งพรูไปด้วยวัยวุฒิแถมมีอีโก้เป็นชะงักติดหลังเสียจนแน่นเกินจะเยียวยา

หลากหลายประสบการณ์ที่มีทั้งดีและร้ายในวงจรชีวิตเดือนๆ คลับคล้ายคลับคลาว่าสักพักเดี๋ยวก็ต้องเริ่มใหม่ เหมือนออกจากวงจรยุงแล้วไปเติบโตในวงจรชีวิตของกบ จากคนตัวเล็กๆกลายเป็นคนคลั่งอำนาจบาตรใหญ่เมื่อสั่งสมลูกน้องและประสบการณ์อันล้นพ้น วนเวียนไปแบบนี้มานมนาน 

บางทีก็คิดหนักหากออกมาทำฟรีแลนซ์แล้วจะมีหลักให้จับกุมยามขัดสนหรือไม่ คนเราจะยอมลดทอนอำนาจ แถมเสียบารมีที่สั่งสม เพื่อแลกกับความเป็นอิสระได้หรือ

พร่ำบ่นมานานสองนาน เหมือนผมจะกลายเป็น "คนสองหน้า" ในร่างของมนุษย์เดือนชนเดือนไปเสียแล้ว  

"หน้าแรก" อันแสนโหดที่ถูกหัวโขนสวมทับให้ต้องเคร่งครัดในกฏระเบียบขององค์กร ใครก็ตามที่มิอาจขาด ลา มาสาย ป่วยไม่มีสาเหตุ ขี้เกียจเป็นกิจ แถมไม่มีการพัฒนางานของตัวเองในรอบเดือนที่ผ่านมา เหล่ามนุษย์ผู้นี้จะถูกจับจ้องเป็นพิเศษ 

เมื่อจ้างมาไม่คุ้มกับการสร้างงาน พวกเขาจำต้องโดนไล่บี้ให้ขี้เล็ด หากส่งงานไม่ตรงตามกำหนดเวลา แถมยังอิดออดต่อรองด้วยความไม่ใส่ใจ เหมือนการกำพร้าไว้ในมือจนแน่นแต่ไม่ยอมฟันลงไปบนลูกมะพร้าวห้าวบนมือ ปล่อยไว้อย่างนั้นน่าจะเสียเปล่า องค์กรของฉันไม่ได้แสวงหาประโยชน์โดยไม่คิดถึงกำไร และในฐานะที่ฉันเป็นผู้กำกับดูแล ผลประโยชน์อันคุ้มค่าขององค์กรถือเป็นอันสำคัญที่สุด

สลับกลับมาที่ "หน้าที่สอง" อันอ่อนโยน เมื่อเราต่างมีเป้าหมายในภายภาคหน้าถึงความเป็นอิสระและเป็นตัวของตัวเอง กะลาที่ครอบ-ชุดโขนที่สวมใส่ก็เป็นเพียงเปลือกนอกเท่านั้นแล เดินผ่านประตูองค์กร เธอก็ไม่ต่างจากฉันไปเสียหมดทุกอย่าง 

ชีวิตของเธอ-ชีวิตของฉันเราต่างมีเหตุผลของกันและกันเพื่อที่จะหายใจ เราตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางมาพบวัตถุประสงค์เดียวกัน ตำแหน่งของฉันและเธอต่างเป็นเกลียวน็อตที่ช่วยกันหมุนเฟืองใหญ่ให้ล้อเคลื่อนต่อไปข้างหน้า ฉันอาจเป็นเฟืองตัวสำคัญที่ทำให้ระบบเฟืองของทีมหมุนไปในทิศทางที่ช่วยผ่อนแรงกัน ฉันดูแลเธอ-เธอดูแลฉัน เราต่างไม่โยนขี้ใส่หน้ากัน และยังหมั่นคอยปกป้องภัยอันตรายจากหลุมพรางข้างทาง

(๒)

"มนุษย์สองหน้า" คือนิยามของผู้คนที่เราต่างพบเจอในองค์กรแสวงหากำไรอันสูงสุด บ้างมีทั้งดีและร้ายที่พาลพบให้ได้เรียนรู้และเก็บเป็นประสบการณ์ไว้ใช้ในวันข้างหน้า เราอาจถูกสวมกอดหรือถูกถ่มน้ำลายใส่ในบางครั้งบางเวลา แต่สุดท้ายเราต่างก็ต้องก้าวออกมาสู่หลุมหลบภัยในวัยที่อ่อนแอ

เราอาจไม่ต่างกันในแง่ของประสบการณ์ในช่วงของชีวิตวันสุดท้าย ผู้มาก่อนย่อมต้องจากไปพร้อมอำนาจและบาตรใหญ่ ผู้มาทีหลังริอาจหวังจะหุบอำนาจเพื่อออกกฏและคอยบังคับกฏเกณฑ์ให้ผู้ใต้อำนาจต้องเดินตามไป หรือจะสร้างสรรค์ผลงานของทีมงานของเราเอาไว้ให้ชนรุ่นถัดไปได้ใช้เป็นเยี่ยงอย่างสืบต่อไป

เมื่อเดินพ้นประตูองค์กร เราต่างกลับสู่ฐานะนักเรียนผู้ที่ถูกสอนให้เข้าใจความหมายของชีวิต ลองใช้เวลาหลังเลิกงานการเพื่อฉุกคิด-ถึงความสุขที่ยังเหลือในวันข้างหน้า 

หากบางหลักการที่องค์กรการันตีมาตรฐานว่ากันว่าดี แต่มันกลับทำให้ความเครียดและความเป็นโปรเฟสชั่นแนลของเราสลับแปรปรวนไปมา 

เมื่อนั้นให้ลองปล่อยวางพร้าที่กำไว้เสียจนแน่นมือ รอจนเลือดหยุดไหล แล้วเริ่มสมานแผลด้วยผ้าพันแผลที่เหล่ามนุษย์ที่มีประสบการณ์อันน้อยนิดนั้นถือมาให้ด้วยใจ พันประกบมันเอาไว้จนกว่าหัวใจของเธอจะรับรู้ว่าความอ่อนแอนั้นมันกำลังเกิดขึ้นแล้ว