เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
#wirunfica week before valentine
Like A Cat (TaeHwi / SF9)
  • Title: Like A Cat

    Rating: PG-15

    Fandom: SF9

    Categories: M/M

    Relationship: Taeyang/Hwiyoung #TaeHwi

    Characters: Taeyang, Hwiyoung

    Note:

    • ไม่ใช่เพลงของ AOA
    • มีแนวโน้มจะเป็นเรื่องยาวได้เลยนะเรื่องนี้ เขียนเป็น one shot ไปเรื่อย ๆ ในคอนเซ็ปต์เดียวกัน แต่ไว้ก่อน ไว้วันไหนอยากเขียนอีกจะเปิดเป็นเรื่องยาว
    • กยุนนี่เป็นแมวจริง ๆ ไม่รับความเห็นต่างค่ะ /ทำหน้าเบลอใส่ทุกคน
    • เครดิตภาพปก

    Disclaimer: บทความนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด และไม่มีเจตนาสร้างความเสื่อมเสียแก่บุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงที่ถูกกล่าวถึง



    ––––––––––––––––––––






    Like A Cat

    Taeyang/Hwiyoung







    "แมวเนี่ย ถ้าเรียกก็จะมาหาใช่ไหม”

    บทสนทนาไม่มีปี่มีขลุ่ยเกิดขึ้นในหอพักอันแสนเงียบสงบ

    วันพักผ่อนของยูแทยังที่ตรงกับคิมยองกยุน และทั้งสองตัดสินใจออกจากห้องของตัวเองมานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น อาหารมื้อแรกของวันที่ควรนับเป็นอาหารเที่ยงลงท้องไปพักใหญ่แล้ว จึงหลงเหลือช่วงเวลาที่จะทำอะไรตามใจก็ได้อีกหลายชั่วโมง แทยังเห็นยองกยุนนอนมองเพดานเหมือนครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่ที่พื้น ทั้งที่ความจริงจะขึ้นมานอนบนโซฟาก็ได้แต่ก็ไม่ทำ ปล่อยให้เขานั่งอยู่คนเดียวแล้วสังเกตท่าทางแปลก ๆ ของคนอายุน้อยกว่า หลังจากนอนมองเพดานอยู่พักใหญ่ ในที่สุดยองกยุนก็พลิกตัวเปลี่ยนไปมองหน้าต่างด้านนอกแทน

    เห็นแบบนั้น ยูแทยังก็เอ่ยเรียกชื่อ “ฮวียองอา” ออกไป

    มันเรียกความสนใจจากยองกยุนได้ชะงัด อีกฝ่ายหันมามองเขาอย่างประหลาดใจ คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาสีดำแวววาวเหมือนลูกแก้วใสสะท้อนมองเขา

    ก่อนที่เขาจะเอ่ยคำถามเมื่อครู่

    สำหรับคนที่คนชอบแมวและเลี้ยงแมวอย่างอย่างยองกยุน เขากะพริบตาช้า ๆ เหมือนใช้เวลาเรียบเรียงคำก่อนจะตอบ

    "ไม่นะ มันจะแค่มองหน้าเฉย ๆ แต่ไม่เข้ามาหาหรอก มันจะเข้ามาหาเราแค่ตอนอยากเล่นด้วยเท่านั้นแหละ”

    ยูแทยังมองคนตอบแล้วเลิกคิ้ว

    “อันนี้พูดถึงแมวใช่ไหม"

    “อืม”

    ยองกยุนพยักหน้ารับ

    “เหมือนพูดถึงตัวเองอยู่เลย"

    “..."

    คิมยองกยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหน้าต่างต่อ ไม่ได้ให้ความสนใจเขาอีก

    แทยังไม่ได้ต่อบทสนทนา เขานั่งมองคิมยองกยุนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เห็นท่าทางสนอกสนใจหน้าต่างด้านนอกนั้นแล้วก็นึกอยากหาเก้าอี้มาให้อีกฝ่ายนั่งมองจัง แต่ท่าทางยืดคอมองนั่นก็น่ารักดี เหมือนแมวจริง ๆ ด้วย

    ครู่หนึ่ง ยองกยุนบิดยืดแขนบิดขี้เกียจ แล้วเดินมาทิ้งตัวลงข้างเขา ล้มตัวลงนอนบนตักเขาอย่างถือวิสาสะ

    แทยังขยับยิ้ม ยกมือขึ้นลูบผมอีกฝ่ายโดยอัตโนมัติ

    “จะเอาอะไร”

    “เบื่อ หิวแล้ว หาอะไรกินกันเถอะ”

    พูดด้วยน้ำเสียงติดจะอ้อนอย่างที่เจ้าตัวไม่ค่อยรู้ตัวว่าชอบทำ แล้วมองเขาอย่างคาดหวัง

    คนฟังพยักหน้ารับ “งั้นลุกก่อน เดี๋ยวหาอะไรให้กิน”

    ยองกยุนถดตัวออกจากตักเขา ย้ายหัวไปพิงพนักโซฟาแทนแต่ขายังพับเพียบอยู่ด้านบน เห็นแล้วแทยังอดส่ายศีรษะไม่ได้

    “เดี๋ยวก็ปวดหลังหรอก นอนดี ๆ”

    คนฟังย่นหน้า พอเห็นเขาลุกแล้วก็นอนเอาตัวพาดไปตามความยาวโซฟา

    ยูแทยังหายเข้าไปในครัวและกลับมาพร้อมกับรามยอนในหม้อใบใหญ่ ถ้าเป็นครอบครัวทั่วไปคงกินสิ่งนี้กันอิ่มถ้วนหน้าทั้งบ้าน แต่สำหรับผู้ชายวัยกำลังโตที่ใช้แรงไปกับการเต้นทุกวันแบบพวกเขา สิ่งนี้เหมาะสำหรับกินสองคนเท่านั้นแหละ

    แต่พอเขากลับมาที่ห้องก็พบเพียงความว่างเปล่า ยองกยุนไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว

    ชายหนุ่มไม่ต้องใช้เวลาคิดนานก็รู้ว่าเจ้าแมวประจำวงอยู่ตรงไหน เขาเดินไปเคาะประตูห้องนอนแล้วถือวิสาสะเปิดเข้าไปโดยไม่ต้องรอคำอนุญาต ในก้อนผ้าห่มบนเตียงนั้น คิมยองกยุนกำลังหลับ เห็นเพียงปลายเท้าโผล่พ้นผ้าห่มออกมานิด ๆ

    ยูแทยังยิ้มขำ เขาเดินเข้าไปใกล้เตียง ผ้าห่มปิดใบหน้าส่วนล่างของยองกยุนจนเกือบหมด เห็นเพียงช่วงตาและลาดหน้าผากที่ปรกด้วยผมยาว ชายหนุ่มลูบผิวที่โผล่พ้นผ้าออกมาเบา ๆ ยองกยุนบ่นว่าช่วงนี้ผิวไม่ค่อยดี แต่สำหรับแทยังมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ในมาตรฐานของคนที่นอนเช้าอย่างยองกยุนล่ะก็นะ

    ลูบได้สองสามครั้งคิ้วเรียวก็ขมวดเข้าหากันเหมือนรำคาญ แต่พอลืมตาขึ้นมาเห็นว่าเป็นเขาแววตากร้าวก็อ่อนลง ยองกยุนค่อย ๆ ลุกจากเตียง ยกมือขยี้ตาแล้วถามทั้งที่ผมเผ้าไม่เป็นทรง

    “รามยอนเหรอ”

    ยังไม่ทันพูดเลยนะ

    “หอมจัง”

    แล้วก็ฝังหน้าลงตรงคอของยูแทยัง

    “…”

    “…”

    “…ข้างนอกมีรามยอนนะ”

    “แต่ตรงนี้มีกลิ่นเหมือนกัน”

    “แต่ฉันกินไม่ได้ไง รามยอนข้างนอกต่างหากที่กินได้”

    คิมยองกยุนผละหน้าออกมา มองตาเขาด้วยสีหน้าจริงจัง

    “พี่แทยังกินไม่ได้เหรอ”

    “…”

    “จริงเหรอ”

    ยูแทยังสบสายตาคนตรงหน้า ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนกลีบปากแห้งผากของคนเพิ่งตื่นนอน ใช้ปลายลิ้นตัวเองละเลียดชิมเติมความชุ่มชื้นให้กลีบปากคู่นั้น ขณะที่ปลายนิ้วบีบนวดหลังคอใต้กลุ่มผมยาวนั้นเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ผละออก

    “พอหรือยัง”

    คิมยองกยุนกะพริบตาช้า ๆ ก่อนจะพยักหน้า

    “รามยอนจะอืดหมดนะ”

    แมวหนุ่มตรงหน้าเขาเหมือนเพิ่งนึกเรื่องสำคัญได้ จึงรีบโจนทะยานออกไปนอกห้องให้เห็นเพียงเงาหลังไว ๆ ยูแทยังได้แต่มองตาม ก่อนจะลูบริมฝีปากตัวเองเบา ๆ

    เขาจะทำเป็นไม่เห็นใบหูที่ขึ้นสีแดงจัดของยองกยุนก็ได้

    แต่แมวเนี่ย--เข้าใจยากจริง ๆ นะ





    FIN



    210716

    เหตุเกิดเพราะกยุนทำตัวแมวมาก และแมวที่บ้านก็เป็นไรไม่รู้ เข้าใจยากทั้งคู่เลย ทั้งแมวจริงแมวทิพย์

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in