เธอนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวในห้องน้ำ
กลัวเกินกว่าที่จะส่งเสียงหรือร้องขอความช่วยเหลือ
น้ำตาที่คิดว่าแห้งเหือดไปแล้ว ไหลออกมายาวถึงใต้คาง
ดวงตาปวดตุ๊บ
ในหัวใจมีแต่ความยึดติด
เปิดเทปธรรมะช่วยเพื่อกลบเสียงร้อง แต่ไม่ได้ยินเนื้อหาในวิดิโอเลยแม้แต่น้อย
ปล่อยใจให้วาง
รู้เท่าทันความรู้สึก
ฟังได้ ฟังผ่าน แต่ทำตามไม่ได้สักนิด
ความเสียใจมันคงอยู่นานเหลือเกิน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in