"น้ำซุปชาบูฉันอร่อยนะ"

มันตลกว่ะที่เธอบอกว่าน้ำซุปชาบูเธออร่อย ฉันลองชิมแล้ว มันก็ธรรมดานะ ถึงแม้มันจะจืดไปหน่อยแต่มันก็เป็นรสชาติเฉพาะตัวแหละ

ฉันจำมันไม่ได้เป๊ะๆ หรอก รสชาติน้ำซุปชาบูของเธอ ฉันรู้แค่ว่ามันจืดกว่าที่ฉันเคยกิน

วันนี้ฉันออกไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อซอสปรุงรสสำหรับทำน้ำซุปขวดแบบเดียวกันกับเธอ แต่มันก็ออกมาไม่เหมือนน้ำซุปของเธออยู่ดี

ฉันเริ่มท้อแล้วล่ะ

มือของฉันถือโทรศัพท์มือถืออยู่ มองข้อความที่ฉันพิมพ์ทิ้งไว้ "อยากกินชาบูกับจิบเบียร์อีกจัง" ลังเลอยู่นานว่าจะส่งไปหรือไม่ส่งดี ฉันลบข้อความนั้นทิ้งแล้ววางโทรศัพท์ลง นั่งคีบหมูสามชั้นสไลด์เข้าปาก

แม้ว่าฉันจะไม่สามารถจดจำรสชาติน้ำชุปชาบูที่แท้จริงของเธอได้ แต่ฉันกลับนึกถึงมันทุกครั้งเมื่อฉันได้กินอาหารชนิดนี้

"ไม่กงไม่กินมันแล้ว" คว่ำชาม รู้สึกงอแงอย่างบอกไม่ถูก

คำตอบที่อยู่ในหัวของฉันว่าเป็นเพราะอะไร 

ในเมื่อฉันก็ทำตามสูตรเธอเป๊ะๆ เธอแอบใส่อะไรตอนที่ฉันไม่เห็นหรอ

ฉันควรจะรวบรวมความกล้าอีกครั้งเพื่อทักไปปรึกษาเธอเรื่องสูตรของน้ำซุปชาบูดีมั้ย ...

*ปกติต้องเปลี่ยนจากเธอเป็นเขา แต่รอบนี้จงใจใช้แบบนี้เอง

#02
the man in the inbox : *ว่าด้วยเรื่อง ความสัมพันธ์ บทสนทนาระหว่างคนสองคน ในกล่องอินบอกซ์