“คนเรา...เวลาได้อยู่ ‘บ้าน’ เงียบ ๆ มักไม่ค่อยคิดว่าตัวเองเป็นใคร” น.199

“ตรงนี้ต่างหากคือบ้าน...ไม่ใช่...ห้วงยามนี้ต่างหากคือบ้าน...บ้านไม่ใช่สถานที่ บ้านคือความรู้สึกภายใน” น.197

Celebrates 12th Anniversary of working with reading
“วันที่หัวใจกลับบ้าน :บทสำรวจพื้นที่ว่าง ณ ใจกลาง ป่าอารมณ์ ของอาจารย์เสกสรรค์ ประเสริฐกุล”
ข้าพเจ้าค่อย ๆ ปิดหน้าสุดท้ายลง ในวันของการครบรอบการทำงาน เลยถือเอาเป็นการเฉลิมฉลองด้วยการทบทวน ตระหนัก สติ ครุ่นคิด ว่าง ๆ กับเรื่องราวในชีวิต อารมณ์ จิตใจ ความคิดและความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับรอบ ๆ ข้าง ๆ ต่าง ๆ นานา ตลอดตั้งต้นจน ณ ปัจจุบันที่ผ่านเข้ามาภายในบ้านของตนเอง ดังราวกับไล่เรียงเปิดหน้าหนังสือจากหน้าปัจจุบันย้อนกลับไปจนหน้าแรกของวันนั้นของการเริ่มต้นอันเนิ่นนาน ดำดิ่งลงไปภายในบ้านของตนเอง

การได้อ่านเรื่องราวของชีวิตของใครสักคนในวัยที่ล่วงผ่านมาอย่างยาวนาน อันเต็มไปด้วยประสบการณ์มากมายนั้น สำหรับข้าพเจ้าแล้วทำให้ได้ย่นระยะเวลา ระยะทางความคิด ได้เห็นแบบความคิด คิดอย่างไร ซึ่งทำให้คนอย่างเราได้ประหยัดเวลาของการเรียนรู้ ช่วยให้ง่ายขึ้นและลองลงมือปฏิบัติ ทดลองให้เห็นจริงด้วยตนเอง สมัยเรียนท่าพระจันทร์แม้ไม่ได้เรียนกับอาจารย์ก็ตาม แต่งานเขียนของอาจารย์ก็ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ และค้นหาบางสิ่งบางอย่างให้กับชีวิตในหลาย ๆ เรื่องเช่นกัน

ในช่วงครึ่งปีนี้ ข้าพเจ้าได้อยู่บ้านมากขึ้นกว่าทุก ๆ ปี ช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา คำถามปลายสายของ “แม่” ที่เปลี่ยนแปลงไปคือ การกลับมาอยู่บ้าน แต่ก็รู้ว่าข้าพเจ้ารักความอิสระ เสรีนั้นมากเพียงใด ซึ่งนั้นเป็นสมบัติของคนวัยหนุ่มสาว เพื่อออกเดินทางเพื่อหาทางกลับ “บ้านแท้” ด้วยตนเอง

บ้านของใครก็ของคนนั้น ภายในบ้านที่ไม่มีอะไรเลย  
“มีทุกอย่าง แต่ไม่มีอะไรสักอย่าง เป็นทุกอย่างโดยไม่เป็นอะไรเลย” น.143

อ่านหมายเลข ๒๓/๒๕๖๐ ลองหาอ่านดูครับ #วันที่หัวใจกลับบ้าน #เสกสรรค์ประเสริฐกุล#อ่าน #อ่านแล้วอ่านเล่า #BooksBAR #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand#กลินท์และหนังสือ #KlinAndBooks #Read #InToTheBooks #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary