แจ็คยืนมองรถม้าของทอมที่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆและหยุดลงตรงรั้วทางเข้า อัลเฟรดที่คอยอยู่ก่อนนั้นเปิดประตูรั้วอย่างรู้หน้าที่รถม้าคันใหญ่จึงเคลื่อนตัวเข้ามาและจอดลงพอดีตรงหน้าเขา

ทันทีที่ประตูเปิดร่างคุ้นตาในชุดสีดำสบายๆก็ก้าวลงมาก่อนจะทักทายเขาตามมารยาท

"อรุณสวัสดิ์มิสเตอร์ลาวเดนวันนี้อากาศแจ่มใสดีนะ" พูดก่อนจะทำท่าบิดขี้เกียจเล็กน้อยคงเป็นเพราะนั่งในรถนานเดินไปหน่อยแต่ใบหน้ายังคงยิ้มแย้มตลอดเวลา

"อรุณสวัสดิ์มิสเตอร์ฮาร์ดีหวังว่าวันนี้นายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง" เมื่อได้ยินเพื่อนรักของตนพูดดังนั้น ใบหน้าที่กำลังยิ้มอยู่ก็หุบลงทันที

"นี่นายไม่สนใจจะคุยเรื่องปกติกับเพื่อนของนายบ้างหรือไงอย่างพวกสารทุกข์สุกดิบหรือสภาพอากาศ อะไรทำนองนี้" เขายืนเท้าเอวข้างหนึ่งให้ตายเถอะ แจ็คจะจริงจังไปไหน!

"ฉันนัดนายมาที่นี่เพื่อให้นายเอาเด็กมาแนะนำไม่ได้นัดมาเพื่อคุยเรื่องสารทุกข์สุกดิบหรือดินฟ้าอากาศอะไรของนายนั่น"แจ็คที่ยืนเอามือไขว้หลังอยู่ตอบอย่างจริงจังจนทอมต้องทอนหายใจทำหน้าเหม็นเบื่อออกมา

"เฮ้อออ ก็ได้ๆ"ทอมยกมือขึ้นลูบใบหน้าก่อนจะหันตัวกลับไปยังรถม้าที่ประตูยังคงเปิดค้างไว้อยู่

"...."

"ไอ้หนู ลงมาได้แล้ว"เขายื่นมือออกไปข้างหน้าทำท่ากวักเรียกคนข้างในให้ออกมาส่วนแจ็คก็ยืนรออย่างใจเย็น

ตึก

ตึก

เสียงรองเท้ากระทบบันไดทีละขั้นอย่างช้าๆก่อนจะโพล่ให้เห็นรองเท้าหนังสีน้ำตาลที่สภาพทรุดโทรมและถุงเท้าสีอ่อนที่ย้วยลงเกือบติดข้อเท้ายังไม่ทันที่แจ็คจะได้เห็นอีกฝ่ายเด็กหนุ่มก็หยุดยืนอยู่หลังประตูรถม้าไม่กล้าออกมา

"เฮ้ ไม่เป็นไรน่าฉันบอกนายแล้วว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย" ทอมเห็นเด็กหนุ่มมีท่าทีลังเลจนต้องเอื้อมมือไปบีบไหล่เล็กเบาๆ พูดปลอบอีกฝ่ายให้เลิกกังวลได้แล้วเด็กหนุ่มพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินออกมา

แต่กลับเป็นแจ็คที่ชะงักจ้องมองเด็กหนุ่มผู้มาใหม่อย่างสนองสนใจ เนื้อตัวมอมแมมกับเสื้อผ้าตัวบางเขรอะฝุ่นผมสีทองที่ดูหยุ่งเหยิงชี้ขึ้นไปคนละทิศคนละทางและดวงตากลมโตสีฟ้าใสที่มองมาทางเขา

แจ็คคิดว่ามันดูมีเสน่ห์เข้ากับอีกฝ่ายดีถึงแม้จะอยู่ในชุดแบบนั้นก็ตาม..

"อะฮึ่ม"เขากระแอมหนึ่งทีเมื่อรู้ตัวว่าเอาแต่พินิจอีกฝ่ายมากเกินไป

"ทอม กลินน์ คาร์นีย์ ใช่ไหม"เขาถามเพื่อความแน่ใจ

"....ครับ มิสเตอร์ลาวเดน"เด็กหนุมตอบเสียงเบา มือทั้งสองกุมกันไว้ด้านหน้า ก้มหน้าลงเล็กน้อยทอมรู้ตัวดีว่าอีกไม่นานตนจะต้องรับใช้หนุ่มผู้น่าเกรงขามคนนี้

แจ็คพยักหน้าเข้าใจก่อนจะมาที่นี่เพื่อนของเขาคงจะบอกเรื่องเกี่ยวกับเขาให้เด็กหนุ่มได้รู้บ้างไม่มากก็น้อยเจ้าตัวถึงได้รู้ชื่อเขาแต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรเพื่อนรักของเขาก็ขอตัวกลับก่อนเหตุเพราะมีธุระที่ต้องสะสางต่อให้เสร็จ

"เป็นเด็กดีนะไอหนู แล้วก็ถ้ามีอะไรเรียกฉันได้เสมอนะแจ็ค"ทอมบอกกับเด็กหนุ่มก่อนจะหันมาพูดกับเพื่อนของตนและขึ้นรถม้าไป

.

.

หลังจากคนที่บอกว่ามีธุระออกไปแล้วก็เกิดความเงียบระหว่างแจ็คและเด็กหนุ่มขึ้น

ทอมไม่รู้ว่าตนควรจะพูดหรือทำอะไรจึงได้แต่ยืนก้มหน้าอยู่อย่างนั้นแต่ท่าทางของทอมกลับทำให้แจ็ครู้สึกเอ็นดูในตัวเด็กหนุ่ม

"จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหมตามมาสิ" ถึงจะรู้สึกเอ็นดูเพียงใด แต่เขากลับเลือกที่จะไม่แสดงความอ่อนโยนออกไปหรือความจริงแล้วเขาแสดงออกไม่เป็นเสียมากกว่า คำพูดของเขาเลยทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้งหน่อยๆก่อนจะเดินตามผู้เป็นนายที่เดินนำตนเข้าบ้านไปแล้ว

"บ้านหลังนี้มีกฎไม่มาก ตั้งใจทำงานซื่อสัตย์และที่สำคัญที่สุดคือ ห้ามลักขโมยหากจะเข้ามาในบ้านนายอยู่ได้แค่ชั้นล่าง ส่วนชั้นบนห้ามขึ้นไปหากฉันไม่ได้สั่งเข้าใจไหม"

"ครับ มิสเตอร์ลาวเดน"

"ดี"แจ็คยกยิ้มมุมปากที่เด็กหนุ่มว่านอนสอนง่าย

แจ็คพาอีกคนเดินดูตามโซนห้องต่างๆภายในบ้านพร้อมอธิบายกฎการอยู่ที่นี่ พอมาถึงห้องครัวก็เห็นเอมี่กำลังสาระวนอยู่หน้าเตาอบเขาจึงต้องให้เธอหยุดกิจกรรมแสนวุ่นวายของเธอไว้ก่อนและแนะนำเด็กหนุ่มให้สาวใช้รู้จักจากนั้นก็พาทอมไปแนะนำกับอัลเฟรดที่สวนหลังบ้าน สุดท้ายเขาก็พาเด็กหนุ่มเดินมาปีกซ้ายของบ้านซึ่งเป็นคอกม้าขนาดไม่ใหญ่มากนักมีอยู่ประมาณสามตัวในคอกทอมที่เดินตามแจ็คมาติดๆต้องรีบหยุดกึกเมื่อผู้เป็นนายกลับหยุดเดินกระทันหันก่อนจะหันกลับมาทางเขาทำให้ทอมต้องถอยหลังออกมาเพื่อเว้นระยะห่างเพราะเกรงว่าผู้เป็นนายจะไม่ชอบแม้ว่าแจ็คไม่ได้ว่าอะไรเมื่อเห็นปฏิกิริยาของทอม

"ม้าพวกนี้ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีแล้วเพราะฉนั้นฉันจะบอกแค่วิธีการดูแลเจ้าพวกนี้ให้เฉยๆและฉันจะพูดแค่ครั้งเดียวตั้งใจด้วยล่ะเพราะจะไม่มีการพูดซ้ำครั้งที่สอง"  แจ็คพูดออกมาด้วยเสียงนิ่งๆและเมื่อเด็กหนุ่มได้ยินดังนั้นเขาก็ตั้งสมาธิก่อนจะพยายามจดจำทุกรายละเอียดที่ผู้เป็นนายพูด

"ม้าเป็นสัตว์รักอิสระไม่ชอบการถูกกักขังเพราะจะทำให้เครียดฉนั้นในหนึ่งวันนายต้องพามันออกไปเดินข้างนอก แล้วแต่นายว่าจะพาไปเวลาไหนมีทั้งหมดสามตัว นายต้องจัดเวลาเอาเอง พวกมันเป็นสัตว์กระเพาะเดี่ยวที่กินอยู่เรื่อยๆกินน้อยๆแต่กินตลอดเวลาอย่างน้อยสองครั้งต่อวัน ไม่เหมือนวัวที่สามารถสำรอกออกมาเคี้ยวใหม่ได้อาหารหลักของม้าคือหญ้าอาหารที่ไม่ควรให้หรือให้ได้ในปริมาณน้อยและนานๆให้ทีคืออาหารจำพวกที่ทำให้เกิดแก๊สในกระเพาะอย่างพืชตระกูลถั่วฝักข้าวโพดสด อาหารที่ย่อยยากและใบคายอย่างใบอ้อย ใบข้าวโพดนานๆให้ทีได้แต่ไม่ควรให้เป็นอาหารหลัก เนื่องจากความหยาบและย่อยยากจะทำให้ไปอุดตันลำไส้เกิดการเสียด น้ำต้องเป็นน้ำสะอาด และมีให้ม้ากินตลอดเวลา"ข้อความยาวพรืดออกมาจากปากของชายหนุ่มอย่างไม่ติดขัดแสดงถึงความรอบรู้ทำให้ทอมแอบเหงื่อตกเล็กน้อยเพราะมันออกมาทีเดียวและเยอะจนต้องพยายามเปิดสมองน้อยๆของเขาเพื่อยัดเอาข้อมูลทั้งหมดลงไป

"นายต้องทำความสะอาดเจ้าพวกนี้เป็นประจำอย่างน้อยต้องแปรงขนและแคะกีบทุกวัน การอาบน้ำม้านี้ควรอาบสัปดาห์ละสองครั้ง"เขาเหล่มองเด็กหนุ่มที่เอามือขึ้นมานับนิ้ว ไล่วิธีการทั้งหมดที่เขาพูดไป

"จำได้ใช่ไหม?" แจ็คถามอีกฝ่ายที่เอาแ

ต่ก้มหน้าก้มตานับนิ้วตัวเองเหมือนพยายามเรียบเรียงข้อมูล

"ครับ ผมจำได้" ทอมตอบอย่างมั่นใจก็ต้องมั่นใจสิ เพราะไม่มีการพูดซ้ำสองนิ

"อืม...ดี เอาเป็นว่าพอแค่นี้ก่อนฉันจะเขียนส่วนที่เหลือให้อีก แล้วนายเอาไปทำตามนะ" เด็กหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ

แต่เอ๊ะ..!

"เอ่อ...คื--"  ทอมพยายามจะพูดกับผู้เป็นนายของตน เพียงแต่แจ็คได้พูดแทรกขึ้นมาก่อน

"แล้วก็ห้องของนายอยู่ทางซ้ายของคอกม้าที่นั่นมีนายคนเดียว เอมี่กับอัลเฟรดบ้านอยู่แถวนี้เลยไม่ได้นอนที่นี่อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม" ทอมรีบพยักหน้าเขาดีใจที่ตัวเองมีงานทำและที่ซุกหัวนอนเสียที

'อาถึงจะดูแข็งไปนิดแต่ก็มีความอ่อนโยนอยู่ข้างใน เหมือนกับที่มิสเตอร์ฮาร์ดีเคยบอกเอาไว้เลย'

"อืมตอนนี้นายไปอาบน้ำและออกมากินข้าวซะ ฉันจะให้เอมี่เอาชุดใหม่ไปให้เริ่มงานพรุ่งนี้ วันนี้ฉันจะให้นายทำความรู้จักและคุ้นชินกับพวกมันเสียก่อน"พูดพร้อมยื่นกุญแจห้องให้คนตัวเล็ก ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้านใหญ่

ทอมมองตามหลังอีกฝ่ายไปจนพ้นสายตาก็เดินไปยังห้องของตัวเองตามที่ผู้เป็นนายสั่งในความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้ใหญ่เอาเสียเลย ข้างในมีเตียงและตู้เสื้อผ้าเท่านั้นแต่ในความรู้สึกของทอมมันช่างใหญ่หรือเกินใหญ่กว่าห้องนอนเด็กรวมในบ้านเด็กกำพร้าเสียอีก

ดีใจเหลือเกินที่ได้มาอยู่ที่นี้

"ดีใจจริงๆ"

TBC.

#เลี้ยงม้ากับทอม

นุ้งทอมมาแล้ว///กอด

ผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ