<Alive> มัตสึชิตะ นาโอะ กล่าวถึง คิมุระ โยชิโนะ ผู้แสดงร่วม

"ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก"  สำหรับการ “สนับสนุน”

?ฉากที่มัตสึชิตะ นาโอะ และ คิมุระ โยชิโนะ ประทับใจคือ?

――ความรู้สึกที่ได้รับบทโคโคโระ คาโอรุจนถึงตอนสุดท้าย

มัตสึชิตะ : พอได้ตรวจคนไข้ในฐานะหมอโคโคะโระ ก็รู้สึกได้ว่าเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับคนไข้นั้น เปลี่ยนไปเรื่อยๆ

งานที่คุณหมอทุกคนทำจริงๆ มันเป็นแบบนี้ใช่ไหม? คิดว่ารู้สึกขอบคุณที่ทำให้ฉันได้สัมผัสมันจริงๆ และดีใจที่ได้รับบทเป็น “อนดะ โคโคโระ” ค่ะ

ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ การแสดงเป็นโคโคโระที่ต่อให้เจอสถานการณ์แบบไหนก็ตาม จะไม่ยอมให้กระทบกับการทำงานนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ยากค่ะ เนื่องจากเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้คน ทุกครั้งที่แสดง ฉันมักจะคิดเสมอว่า วิธีพูดกับกับคนไข้แบบนี้ถือว่าถูกต้องใช่ไหม? อะไรประมาณนี้ค่ะ

คิมุระ : หลังจากที่ละครเริ่มออกอากาศ ฉันออกไปซื้อของข้างนอกก็เริ่มมีหลายคนเข้ามาพูดกับฉันว่า "ฉันได้ดูละครด้วยนะ อันที่จริงญาติของฉันเองก็เป็นมะเร็งเหมือนกัน...” เยอะมากขึ้นเรื่อยๆค่ะ

โรคมะเร็งนั้นมันใกล้ตัวเรากว่าที่คิด และรู้สึกถึงคำว่า “Alive” ได้ชัดเจนมากขึ้น

ตอนที่ฉันอ่านบทครั้งแรก เต็มไปด้วยคำศัพท์เฉพาะทาง ซึ่งฉันคิดว่า "ยากจังเลยนะ"  และฉันก็รู้สึกได้ถึงความมุ่งมั่นของผู้สร้างละคร ถึงจะบอกว่าอย่างนั้นก็ตาม ฉันดีใจที่ได้มีส่วนร่วมในงานที่ใหญ่และควรค่าแก่การแสดงค่ะ

――ความสัมพันธ์ของโคโคโระและคาโอรุ

มัตสึชิตะ : คาโอรุช่วยเหลือโคโคโระเอาไว้ นับตั้งแต่หลังการตายของทาคุมิ สามีของเธอ (รับบทโดย นากามุระ ชุนสุเกะ) และสำหรับตอนสุดท้าย โคโคโระกำลังพยายามช่วยคาโอรุ การพบกันของทั้งสองเกิดจากการสร้างสถานการณ์ แต่การสานความสัมพันธ์จนได้รับความไว้ใจนั้น ฉันคิดว่าเป็นเรื่องจริงค่ะ

คิมุระ : ฉันคิดว่าทั้งโคโคโระและคาโอรุเอง กำลังพบกับจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต คาโอรุเองนั้น ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปหลังจากที่รู้ว่าตัวเองต้องรับผิดชอบความผิดพลาดทางการแพทย์

คาโอรุเองโชคดีที่หมอโคโคโระคอยสนับสนุนเคียงข้างเธอเสมอ ฉันคิดว่าโคโคโระกับคาโอรุน่าจะเป็นสามีภรรยากันเมื่อชาติที่แล้วค่ะ

มัตสึชิตะ: ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ! ความสัมพันธ์ที่ต่างฝ่ายต่างต้องการกัน เหมือนความสัมพันธ์ของคู่สามีภรรยาไม่มีผิดเลยค่ะ เมื่อคนหนึ่งอ่อนแอ อีกคนนึงจะคอยอยู่เคียงข้างเสมอ

――มาถึงตอนที่10 แล้ว อยากให้เล่าถึงฉากที่ทั้ง 2 คนประทับใจ

มัตสึชิตะ : สำหรับฉันก็คือตอนที่ 2 ที่หมอคาโอรุบอกกับริโกะจัง (รับบทโดย โอกาวะ ซาระ) คนไข้มะเร็งเต้านมว่าเธอเองก็เป็นผู้รอดชีวิตจากมะเร็งด้วยเช่นกัน

วิธีการเข้าหาคนไข้ในฐานะศัลยแพทย์ อาจแตกต่างจากโคโคโระที่เป็นแพทย์อายุรกรรมมะเร็งวิทยา แต่ว่าในหมอคาโอรุในตอนนั้นเท่มากเลยนะคะ ...ฉันคิดว่าฉากนั้น เป็นฉากที่แฝงความหมายอย่างหนึ่งของละครเรื่องนี้

ฉันคิดว่ามีหลายคนประทับใจในความกล้าหาญและท่าทางของหมอคาโอรุ ซึ่งตอนที่ 2 กำกับโดยผู้กำกับหญิงทาคาโนะ (ชื่อเต็ม ทาคาโนะ ไม) และฉันคิดว่าเป็นฉากที่สื่อถึงความรู้สึกของผู้หญิงได้มากจริงๆ ค่ะ

คิมุระ : หมอโคโคโระซึ่งเป็นแพทย์อายุรกรรมมะเร็งวิทยาเข้าใจความรู้สึกในส่วนลึกของคนไข้มากกว่าศัลยแพทย์อย่างคาโอรุ และหมอโคโคโระมักจะอยู่ใกล้ชิดกับคนไข้เสมอ “ต้องการรับการรักษาแบบไหน”และ “คิดว่าจะใช้ชีวิตในแบบไหน?” โดยคิดร่วมกันว่าจะใช้วิธีใดในการรักษาอาการป่วย

ความรู้สึกที่มีต่อคนไข้ของหมอโคโคโระในแบบนั้น พอได้เห็นตัวนาโอะจังที่แสดงด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้งมากขึ้นไปตามเนื้อเรื่องที่ดำเนินไป คนที่ดูละครเรื่องเองน่าจะสัมผัสความรู้สึกนี้ได้ค่ะ

ฉันนึกถึงตอน 9 เป็นพิเศษเลยค่ะ ท่าทางของโคโคโระที่ก้าวข้ามผ่านความเศร้าสื่อไปถึงคุณทามิโยะ (รับบทโดย ทาคาฮาตะ อัตสึโกะ) และการอยู่เคียงข้างกับคุณชิซูกะ (รับบทโดย ยามาดะ มาโฮะ) สร้างความประทับใจที่แตกต่างออกไปค่ะ

?มัตสึชิตะ นาโอะ และ คิมุระ โยชิโนะเล่าถึงตอนสุดท้าย

 ―― จากการถ่ายทำที่ผ่านมา มุมมองของทั้งสองคนเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง?

มัตสึชิตะ : ก่อนที่จะเริ่มถ่ายทำเรื่องนี้ ฉันคิดว่าจิตใจของฉันอาจจะแย่ลง เพราะละครเรื่องนี้เป็นละครที่ต้องเผชิญกับชีวิตและความตายของผู้คนค่ะ

แต่พอเริ่มถ่ายทำจริง ๆ พอได้รับบทเป็นโคโคโระ มีบางครั้งฉันก็รู้สึกว่ามันลำบาก อย่างไรก็ตาม ฉันต้องเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ และแสดงต่อไปทุกวันค่ะ

ในตอนนั้น พอฉันได้ยินเสียงทักทาย "อรุณสวัสดิ์!" อย่างร่าเริงจากคุณโยชิโนะแล้ว ยิ่งพอคิดว่า "วันนี้คุณโยชิโนะก็อยู่ด้วย!" รู้สึกอุ่นใจขึ้นมากเลยค่ะ

หลายสิ่งที่ฉันจะต้องแบกรับเอาไว้ในฐานะของโคโคโระ การที่มีคุณโยชิโนะที่ยังคงเสมอต้นเสมอปลายอยู่ในกองถ่ายด้วยนั้น ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจมากเลยค่ะ

ในครั้งนี้ ฉันดีใจมากเลยค่ะ ที่ได้กลับมาร่วมงานกันอีก! พอใกล้ถึงตอนสุดท้ายฉันก็รู้สึกแบบนี้อีกครั้ง (หัวเราะ)

คิมุระ : คาโอรุทั้งแจกใบปลิวและเจาะยางจักรยานเพื่อเข้าใกล้โคโคโระ ตอนแรกก็คิดว่าน่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย! (หัวเราะ)

ฉันตั้งใจจะสนับสนุนนาโอะจังตั้งแต่แรกอยู่แล้วค่ะ ฉันเองก็อายุมากกว่าด้วย อย่างไรก็ตามฉันอยากให้นาโอะจังรู้สึกสบายใจเมื่อมีฉันอยู่ที่นั่น แม้แต่นิดเดียวก็ยังดีค่ะ

―― ไฮไลท์ในตอนสุดท้าย และฝากข้อความถึงผู้ชมละคร

มัตสึชิตะ : ในตอนสุดท้าย สำหรับฉันเองก็อยากให้ทุกคนได้ดูว่าโคโคโระจะช่วยเหลือหมอคาโอรุอย่างไร? สำหรับโคโคโระนั้น หมอคาโอรุก็เหมือนคนสำคัญในครอบครัวที่ไม่อยากสูญเสียไปค่ะ

การรักษาอาการป่วยของหมอคาโอรุในแบบนั้นต่อไปอย่างไร?  ไม่เพียงแค่หมอโคโคโระเท่านั้น แต่ทีมมะเร็งวิทยาเองก็ได้เฝ้าดูแลอาการของหมอคาโอรุอย่างใกล้ชิดอีกด้วยค่ะ

หมอเองก็เติบโตไปพร้อมกับคนไข้ แต่ในตอนสุดท้าย หมอคาโอรุเองที่เป็นหมอในขณะเดียวกันก็เป็นคนไข้ด้วย

ในขณะที่เรื่องราวดำเนินไปเรื่อยๆ มิตรภาพและความไว้วางใจที่เกิดขึ้นระหว่างโคโคโระและคาโอรุ ที่ค่อยๆ หล่อหลอมไปพร้อมกับสถานการณ์ต่างๆจะเป็นอย่างไรต่อไปกันนะ?

คิมุระ : คาโอรุเองก็รู้ว่ามะเร็งกลับมาเกิดซ้ำ ภายในเวลาทันท่วงที ความรู้สึกภายในใจบอกว่า "ในที่สุดมันก็มา!" อันที่จริง มีคนจำนวนมากที่อายุพอๆกับฉันเป็นโรคมะเร็ง รวมถึงคนรอบตัวฉันเองก็เช่นกันค่ะ

มีหลายวิธีในการรับมือกับมัน ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองในแง่ดีหรือในแง่ร้าย ฉันคิดว่าคงไม่มีคำตอบที่ถูกต้องที่สุดค่ะ

บางที คาโอรุที่รู้จักโรคนี้ในฐานะแพทย์ อาจคิดว่าต้องอยู่ร่วมกับมะเร็งให้ได้มากกว่าที่จะรักษาให้หายขาด หมอคาโอรุที่ปรารถนาจะทำงานร่วมกับหมอโคโคโระ กำลังคิดว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี

ในทางกลับกัน หมอโคโคโระเองนั้น ก็มีเรื่องที่ทำให้ต้องย้ายไปโรงพยาบาลอื่น...

มัตสึชิตะ : โคโคโระกับคาโอรุจะเลือกทางไหน จะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรนั้น อย่าลืมติดตามตอนจบกันนะคะ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Link ต้นฉบับ : https://thetv.jp/news/detail/227064/p2/

แปล : @NM70FAN 

***รบกวนไม่นำเนื้อหาไปใช้เผยแพร่ต่อ โดยไม่มีเครดิตนะคะ***

หากมีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หากชื่นชอบคุณนาโอะ มาพูดคุยกันได้ทางทวิตเตอร์ @NM70FAN  นะคะ ^^