อยากจะเฟี้ยวฟ้าวแบบ Simon ในหนังบ้าง คือพอเราเห็นชีวิต High school ของ Simon แล้วมันทำให้รู้สึก
อยากเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง อยากสวยหล่อแบบนั้น ดูดีแบบนั้น รูปงามปานนั้น
ไม่อยากจะบอกเลยว่าชอบฉากตอนที่เขาวิ่งออกจากโรงละครไป Hallway ตอนที่ถาม Abby
จะเอาอะไรไหม แล้ว Martin ก็ตามไปแบล็คเมล์
เราชอบท่าวิ่งของเขา ชอบมองเขาจากด้านหลัง ถึงขนาดแคปรูปไว้เลย 555 น่าอายเนอะ
เอาจริงๆ ชอบ สายตา รอยยิ้ม ท่าทาง ทรงผม ฮู้ด แผ่นหลัง บั้นท้าย ช่วงขา รองเท้า
คือเอาหมดตั้งแต่หัวยันเท้าอ่ะ ถ้าเราเป็นผู้ชายเราคง Make a move on him ไปแล้ว
ถ้าจะให้พูดในแบบ Wild way คงเป็น “ น่าลากไปกินตับในห้องแต่งตัวมาก (มากๆด้วย)”
โอเคร ต่อๆ เข้าเรื่องดีกว่า ??
มาตรงนี้เราจะมาบรรยายเกี่ยวกับในส่วนของฉบับหนังสือกัน
ใครดูุหนังแล้วก็ตามมาอ่านได้ เก็บข้อมูลสนุกๆ เกี่ยวกับตัว Simon
แล้วคุณจะหลงรักตัวละครนี้มากขึ้น ?
ดูหนังจบก็รีบหาหนังสือมาอ่านโดยพลัน เพราะอินหนัก
ก็อ่ะ หาฉบับภาษาไทยดู แต่ Cover นี่บั่บ.... แจ่มใสมากกกกก
จะ Yaoi ไปไหน (ใครเป็นแฟน สนพ.แจ่มใสก็ขอโทษด้วย เป็นความรู้สึกส่วนตัว)
ก็เลยเอาภาษาอังกฤษมาแทน ที่เป็นฉบับตีพิมพ์ใหม่ที่ Cover เป็นโปสเตอร์หนังน่ะแหละ
ยอมรับว่าค่อนข้างอ่านง่าย นี่ขนาดจบ ม.3 ยังอ่านรู้เรื่อง
ใครชอบหนังเรื่องนี้ก็ไปหามาอ่านซะนะ
** ถ้าให้ตีความจากในหนังสือ Simon น่าจะดูเฉิ่มอยู่ไม่น้อย คือใส่แว่น แต่บางครั้งก็ใส่คอนแทคเลนส์
เอาง่ายๆคือ ไม่ใช่หนุ่มที่ดู Manly เหมือนในหนังซักเท่าไหร่ (แต่ก็ไม่ได้ค่อนไปทางสาวนะ แบบ Ordinary มากๆ)
พี่น้องบ้านนี้ใส่แว่นกันหมดเลย Alice, Simon, Nora **
? ถ้าดูหนังแล้วก็คงรับรู้ว่าตัวตนที่แท้ของ Blue คือใคร
“Bram” นั่นเอง เพื่อนของ Garrett ในกลุ่มที่ทานข้าวเที่ยงด้วยกัน
คนที่ค่อนข้างเงียบ ไม่ค่อยพูด คนที่เตะฟุตบอล
คนที่ Simon บอกว่า “Kind of adorable” หรือ “Cute”
ในหนังสือ Simon ได้ Mentions about Bram เอาไว้พอสมควร
ไม่ใช่ว่าไร้ตัวตนซะทีเดียว แต่ก็เป็นจุดที่ Simon และคนอ่านคาดไม่ถึงอยู่ดี
เพราะมันใกล้ตัวจนน่าใจหาย
ตอนที่ Simon เจอตัวจริง เขาคิดว่า Blue จะเป็นคนผิวขาว
คือในตรงส่วนนี้คิดว่า Simon ไม่ได้รังเกียจอะไรคนผิวสีหรอก
แต่เหมือนกับเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงมากกว่าที่ Blue เป็นคนดำ
อะไรหลายๆสิ่งที่ทำให้ Simon ตกหลุมรัก Blue
ข้อความที่ Blue เขียนโน้ต ใส่ไว้ในเสื้อยืดวงโปรดของ Simon
ที่เขาซื้อให้ และแขวนไว้ที่ลอคเกอร์ของ Simon
ข้อความที่ว่า นายน่ารักแค่ไหน รอยยิ้มของนาย ดวงตาสีเทาของนาย
ผมที่ไม่ได้แต่งทรงนั่น....
?มาต่อที่ “Cal” หนุ่มร่วมชมรมการละคร ที่ Simon เคยแอบปิ๊งนั่นเอง
จากที่อ่านในหนังสือก็พอจะอนุมานได้ว่าน่าจะหน้าตาดีพอประมาณ
ถึงจะอธิบายไว้น้อยแต่ “Ocean eyes” “Hipster Bang”
มันแสดงออกได้ว่า Simon พึงพอใจในตัว Cal ระดับนึง
ในชั่วความคิดหนึ่ง Simon ก็คิดว่า Blue อาจเป็น Cal ก็เป็นได้
แต่พอรู้ว่าไม่ใช่ Blue ก็เลิกสนใจไป
ตอนที่ Martin แฉว่า Simon เป็นเกย์ พอเรื่องผ่านไป
ดูเหมือน Cal จะเริ่มสนใจในตัว Simon ขึ้นมา มาคุยด้วย
แล้วก็บอกว่าตัวเขาเป็น Bisexual เราน่าจะ Hang out กันนะ
อะไรประมาณนั้น ก็เชิงจีบนั่นแหละ
เมื่อก่อนน่ะอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว
เพราะในทุกๆห้วงความคิดของ Simon ณ ตอนนี้
มีแต่ BLUE BLUE BLUE เท่านั้น
Simon ก็เริ่มมองหาว่าใครกันหนอคือ Blue ในทุกความเป็นไปได้
เพราะตอนนี้รู้ตัวแล้วว่าตกหลุมรัก Blue เข้าอย่างจัง ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครก็เถอะ
** มีตอนที่ Abby กับ Nick แซวๆ Simon เรื่อง Cal ด้วย ที่มาทำท่าทีเข้ามาจีบ Simon
แต่ Simon หมดสิ้นความสนใจในตัว Cal ไปแล้ว
อย่างตอนที่ Simon ต้องกรีดอายไลเนอร์เพื่อขึ้นแสดงละคร
Abby ก็แซวว่า รอ Cal ได้เห็นก่อนเถอะ
มีตอนที่อธิบายไว้ว่า Bram ที่เป็นผู้ชมในโรงละครมอง Simon (ที่กรีดอายไลเนอร์)
? ฉากงานคาร์นิวัลตอนท้ายเรื่อง ที่ Simon ไปนั่งเครื่องเล่นต่างๆระหว่างรอ Blue ในหนังเป็นชิงช้าสวรรค์ ซึ่งก็โรแมนติคดี ส่วนในหนังสือเป็นเครื่อง
Tilt-A-Whirl เครื่องหมุนๆ
ในหนังสือนั้น Simon ใส่เสื้อที่ Blue ให้ (ที่มีโน้ตแนบมา พร้อมเบอร์โทร) แต่ก็เลือกที่จะไม่โทรไป เพราะอยากเก็บไว้ลุ้นตอนเจอตัวจริง แล้วก็ไปที่งานคาร์นิวัล ได้เจอ Abby , Nick เขาซื้อตั๋วมากพอที่จะได้เล่นครบทุกอย่างในงาน
หลังจากนั้นก็ใช้สายตาสอดส่องไปทั่ว หวังว่าจะได้พบ Blue
จนเวลาผ่านไป ซึ่งค่อนข้างมืดมากแล้ว เพื่อนๆก็กลับกันไปหมด Simon เก็บตั๋วเอาไว้เล่นเครื่องเล่นถ้วยหมุนเป็นอย่างสุดท้าย (เพราะในบทสนทนาระหว่าง Blue กับ Simon ตอนต้นๆเรื่องนั้น Blue ได้การกล่าวถึงเครื่องเล่นหมุนๆเอาไว้) Simon เลยคิดว่าน่าจะเป็นที่ที่เขาน่าจะได้พบเจอกับ Blue ได้มากที่สุด Simon ไปนั่งในเครื่องหมุน
ซึ่งแถบจะไม่มีใครเล่นอยู่เลยนอกจากพวกผู้หญิงที่นั่งเล่นเครื่องหมุนอยู่ใกล้ๆ
ระหว่างที่คาดเข็มขัดเสร็จ เขาเริ่มเอนหลังแล้วหลับตาลง
ณ ตอนนั้นเอง ก็มีคนพูดขึ้นมาว่า “ขอนั่งด้วยได้ไหม” Simon ลืมตาขึ้นมา ก็เห็น Bram Greenfeld
เขาพูดต่อว่า “ฉันชอบเสื้อนายนะ” Simon จึงตอบไปว่าวงโปรดเขาเอง วง Elliott Smith
Bram ตอบกลับว่าเขารู้ ทั้งคู่มองหน้ากันสักพัก Simon จึงพูดขึ้นว่า “เป็นนายเองเหรอ”
หลังจากนั้นเครื่องเล่นก็เริ่มหมุน Bram เงียบไปสักพัก Simon เริ่มพูดว่า “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นนาย”
Bram จึงพูดต่อ “ฉันเองแหละ” “นี่นายไม่รู้เลยงั้นเหรอ” Simon ก็บอกว่าไม่เลย
Bram : ฉันนึกว่ามันชัดเจนแล้วซะอีก
Bram : ฉันคิดว่า ฉันอยากให้นายรู้ว่าเป็นฉัน
Simon : งั้นทำไมนายไม่บอกฉันล่ะ
Bram ก็พูดประมาณว่า มันเป็นเพราะเขาอยากให้ Simon ตระหนักได้เองว่าเขาเป็นใคร
Simon ก็แบบ นายไม่ได้ใบ้อะไรให้ฉันเลยนี่ Bram ก็บอกว่าเขาใบ้ให้แล้วชื่อ E-mail ของเขาไง
“Bluegreen118” ย่อมาจาก Bram Louis Greenfeld แล้วตามด้วยวันเกิด
Simon ก็ขอโทษที่เขานึกไม่ออกเลยจริงๆว่าเป็น Bram
Bram ก็ว่า ก่อนหน้าที่จะรู้ว่า Jacques เป็น Simon เขาก็แอบหวังให้ใครคนนั้น (Jacques) เป็น Simon อยู่แล้ว
(อารมณ์เหมือนตอนแรกที่ Simon ปิ๊ง Cal จึงเกิดความหวังว่าอาจจะเป็นคนที่เราแอบปิ๊งรึเปล่า คนที่น่ารัก น่าลุ้น)
Simon เอ่ยปากขอจับมือ Bram ก็ว่า เอาสิ
ในวันต่อมา มีคาบเรียนร่วมกัน พอถึงช่วงเที่ยงทั้งคู่ก็ชวนกันไปข้างนอก
พวกเพื่อนๆก็ระแคะระคายอย่าง Leah ที่ส่งข้อความมาว่า
“ พวกนายหายไปตอนมื้อเที่ยง นายกัน Bram แปลกจังนะ ;) “
Abby ก็แบบ “ไม่ยักรู้ว่าพวกนายสนิทกัน”
ระหว่างที่ Bram ขับรถก็มีบทสนทนานิดหน่อย
Simon : นายเป็นคนค่อนข้างเงียบๆนะ
Bram : หมายถึงตอนนี้ หรือว่า เมื่อก่อนล่ะ
Simon : ทั้งคู่
Bram : ฉันพูดอะไรไม่ค่อยออกเมื่ออยู่ใกล้ๆนาย
Simon : งั้นฉันก็เป็นคนน่ารัก ที่ทำให้นายรู้สึกประหม่าสินะ
Bram : ใช่ นายเป็นคนน่ารัก
หลังจากนั้นก็ไปกิน โอริโอ้
แล้วก็จูบกันในรถท่ามกลางสายฝน
คุยไปคุยมา ก็ตกลงเป็นแฟนกัน (อย่างเปิดเผย) เปลี่ยนสถานะใน FB เอย อะไรเอย
คนอื่นๆมาเห็นก็แบบ WHAT ?.?.?.? คือมันเกิดขึ้นเร็วมากจนคนตามกันไม่ทัน
Simon มีคาบเรียนร่วมกัน Bram หลังจากนั้นก็ไปกระหนุงกระหนิงกันใน Theater
แล้วก็ไปจูบกันในห้องแต่งตัว
** ตรงนี้มีอธิบายไว้ว่ามือของ Bram เลื่อนไปจับเอวของ Simon ระหว่างที่จูบกัน
จูบเสร็จ ก็นั่งคุยกันเรื่องนู้นเรื่องนี้ พอ Simon กลับถึงบ้านก็รีบส่งข้อความหา Bram
“คิดถึงงงงงงงงงจัง”
Bram ก็ตอบกลับทันที “สุขสันต์วันครบรอบ 2 วันที่เราคบกัน”
Simon ก็หลุดหัวเราะคิกคักคนเดียว ที่โต๊ะอาหาร
แม่สังเกตเห็นท่าทีก็ว่า “ อารมณ์ดีจังนะ “
ต่อจากนั้นก็มีเรื่องดราม่ากับ Leah ยกใหญ่ เรื่องที่ Simon บอกกับ Abby ว่าเขาเป็นเกย์
แต่กลับไม่บอก Leah แต่สุดท้ายก็จบลงได้ด้วยดี
ครอบครัวของ Simon จะไปงาน The Varsity อะไรซักอย่าง
จึงสบโอกาสพาแฟนหนุ่มเข้าบ้าน
Simon เลยบอกพ่อแม่ประมาณว่า ผมจะอยู่ทำการบ้านค้าบบบบ สองหนุ่มจึงมีโอกาสได้อยู่กันตามลำพัง
พาเข้าบ้านเสร็จสรรพ คุยกันพอหอมปากหอมคอ
Simon ก็พูดกับ Bram ประมาณว่า อยากดูห้องของฉันไหม ก็พากันขึ้นห้องไป
ห้องก็เหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป ระเกะระกะบ้างพอสมควร (ฮาตรงมีนาฬิกาปลุก Curious George ที่เจ๊งแล้วอยู่บนโต๊ะ)
ทั้งคู่นั่งลงบนเตียงนอน เอนหลังพิงกับผนัง เหยียดขาออกไป
Bram ก็เริ่มพูดว่า “ ตอนคุยอีเมลกัน นายอยู่ตรงไหน”
Simon ก็ว่าต่อ “ปรกติแล้วก็ตรงนี้แหละ บางครั้งก็ที่โต๊ะ”
จากนั้นก็เริ่มจูบนัวเนียกัน ช่วงนี้แหละที่เราเริ่มรู้สึกว่าทั้งคู่ค่อนข้าง Eager นิดหน่อย
แต่ก็ไม่ได้เลยเถิดกันไปไหน (เพราะนี่ยังคงเป็นวรรณกรรมเยาวชน)
ชอบประโยคนี้ของ Simon อ่ะ “Really ,really. why would I want to see other people kissing”
“ When I could be kissing you”
แล้วก็นอนกอดกันไปมา พี่สาวของ Simon ส่งข้อความมาเตือนว่าใกล้จะถึงบ้านกันแล้ว
สองหนุ่มก็จุ๊บกันเร็วๆ แล้วต่างฝ่ายต่างไปใช้เวลาในห้องน้ำ เสร็จก็ลงไปข้างล่าง
ทั้งคู่อยู่ในห้องนั่งเล่น แล้วก็ทำแบบว่าติวหนังสือกันอยู่ โดยมีเอกสารการเรียนกั้นระหว่างสองคน
หลังจากนั้นพ่อแม่ก็กลับมาถึงบ้าน
Simon แก้ต่างกับแม่ว่า “เป็นไงบ้างครับ , Bram แวะมาติวหนังสือโดยบังเอิญน่ะครับ”
ตรงนี้อธิบายไว้น้อย แต่ดูแล้วแม่ของ Simon ค่อนข้างจะไม่พอใจ เหมือนพายุจะลง
มาถึงบทสุดท้าย ตรงนี้เรารู้สึกเหมือน Simon เลย ตรงที่ว่า
“ I like things that don’t end “
ส่วนตัวชอบอ่านบทสนทนาทางอีเมล์ระหว่าง Blue กับ Simon
อ่านซ้ำไปซ้ำมา ยิ้มไปอะไรไป ชอบตอน Blue บอกว่า Simon น่ารัก
“ You a cute guy” อะไรอีกล่ะ เรื่องเกี่ยวกับ Fantasizing about sex ด้วย
ชอบตอนที่ไซมอนใช้แกรมม่าผิดๆ รวมทั้งจงใจใบ้คำเกี่ยวกับตัวตนของตัว Simon เอง
ให้ Blue รับรู้ว่าจริงๆแล้วเขาเป็นใคร คืออ่อยเบาๆ ว่างั้นเหอะ แต่ก็น่ารักดี ???
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in