คุณหยิบเอาแลปท็อปขึ้นมาเปิดกลางดึก หลังจากที่นอนคุยกับตัวเองมาหลายชั่วโมงและพบว่ามันไม่มีประโยชน์เลย ความคิดที่ฟุ้งซ่าน กระจัดกระจายและไม่เป็นระเบียบของคุณมันวิ่งแล่นในหัวอย่างที่คุณไม่เห็นทีท่าว่ามันจะพักในคืนนี้ เช่นเคย คุณให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ว่าตอนนี้ เวลานี้ คุณรู้สึกอะไร ต้องการอะไร แน่นอนมันชัดเจนขึ้นว่าคุณกำลังเจ็บปวด คุณเจ็บปวดกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณมานาน นานจนไม่อยากยอมรับว่ามันยังมีผลกระทบกับคุณอยู่ คุณเคยคิดว่าจะอยู่กับมันให้ได้โดยไม่รู้สึกอะไร แล้วคุณก็รู้จักตัวเองดีว่าตัวเองไม่ได้เก่งเรื่องนั้นนัก ไม่เก่งเลย 

ผ่านมาหลายวัน ขณะที่คุณกำลังนั่งเปิดกระจกอยู่บนรถที่ถูกขับเคลื่อนโดนคนที่ทำให้คุณเจ็บปวดมาหลายคืน

และคุณก็นึกขึ้นได้ว่า

คุณไม่ได้ไม่เก่งไปซะทั้งหมด 

คุณ ผู้ซึ้งร้องไห้ได้เงียบกว่าใคร