ฉันออกเดินทางมาไกลแสนไกลบนเส้นทางที่ไม่รู้จักมันไกลเกินกว่าที่จะกลับหลังหันแล้วเดินกลับ แต่ก็ยังมาได้ไม่ไกลมากพอที่จะมองเห็นปลายทางบนหลังของฉันมีเพียงกระเป๋าเป้ใบโตเพียงหนึ่งใบเท่านั้นถ้าจะถามว่ากระเป็าเป้ใบโตที่ฉันหมายถึงมันโตแค่ไหน จริงๆมันก็เป็นแค่เป้ใบย่อมๆเท่านั้นแหละแต่น้ำหนักของมันมากเกินกว่าที่เราจะคาดคะเนได้จากขนาดของมันที่สายตาเห็น ฉันแบกอะไรมามากมายนักหรอ? มันก็ไม่มีอะไรหรอก ... ในนั้นมีแค่ความฝันของฉันเท่านั้นแหละเชื่อมั้ยว่าฉันพามันไปด้วยทุกที่เลยนะ เป็นความฝันอันหนักอึ้งเลยทีเดียว ฉันเคยคิดเหมือนกันนะว่าอยากจะวางความฝันนี้ลงกลางทางตรงไหนซักที่แล้วเดินต่อไปด้วยตัวเปล่าๆไม่ต้องคอยแบกอะไรให้ปวดเมื่อยร่างกาย แต่ถ้าทำแบบนั้นแล้วหากวันที่ฉันเดินไปจนถึงจุดหมายแล้วจริงๆ มันจะยังมีความหมายอะไรอยู่อีกมั้ย?ฉันจะมีความสุขกับปลายทางเดินที่ฉันไม่รู้จักนี้หรือเปล่า? ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้เลยว่าต้องเดินอีกไกลแค่ไหนหรือมีอะไรกำลังรอรอฉันอยู่ในหนทางข้างหน้า แม้จะต้องปวดขาหรือส่วนไหนของร่างกายที่มันสั่นระริกจนบางครั้งแทบจะทนไม่ไหว แต่ความฝันที่ฉันแบกมานี่แหละที่ยังคอยกระซิบอยู่ข้างๆหูเป็นระยะๆ ให้ฉันยังต้องก้าวเดินต่อไป
ไกลออกไป ... ไกลออกไป ...ไกลออกไป
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in