ความเศร้าใจสุขแสนสาหัส

ความรักดีชี้ชัดวัดไม่ได้

ความทุกข์ตรมขมหวานดาลหทัย

รอยยิ้มละไมห่างไกลเหลือเกิน

เหมือนความฝันจะกลายเป็นความจริง

อ้อมกอดให้พักพิงเพียงผิวเผิน

เส้นทางอนาคตงดร่วมเดิน

วันโชคร้ายคล้ายเผชิญอยู่โดยเดียว

อรุณรุ่งระวีแสงแฝงจุดดับ

จันทราเจ้าอาภัพเลือนลับเสี้ยว

หยาดเผลียงเอียงหายรุ้งคลายเรียว

กระสินธุ์เชี่ยวเกลียวคลื่นกล้ำกลืนช้ำ

ผ่านเข้ามาช่วงหน้าฝน

โปรยความรักรินหล่นจนชื่นฉ่ำ

สรัลทมขมขื่นเธอคืนคำ

เทียนซ้อนบั่นทอนซ้ำเธออำลา

ทิ้งคำสัญญาเมื่อหน้าหนาว

แต่พวงครามยังงามราวแรกพรรษา

ประจงเก็บกลีบกาลที่ผ่านมา

ในแววตา ทรงจำ และฝันเลือน