สัปดาห์ที่ผ่านมาฉันได้เข้าร่วมการประกวดความสามารถทางภาษาญี่ปุ่นซึ่งนี่นับเป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่เรียนภาษาญี่ปุ่นมา และสาเหตุที่เข้าร่วมการแข่งขันเพราะเป็นช่วงที่กำลังหางาน คือว่างงานนั่นเอง จะเรียกว่าสมัครไปเพราะลงแข่งขำๆก็คงได้ ผู้ที่มาสมัครส่วนใหญ่เป็นนักเรียนมัธยมปลายที่กำลังเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย  นักศึกษา และบางส่วนเป็นวัยทำงานก็มาร่วมสมัครด้วยเช่นกัน บรรยากาศการแข่งขันรอบแรกเป็นการตอบคำถามเกี่ยวกับญี่ปุ่น จากที่เราคาดเดาตอนแรกคิดว่าจะเป็นข้อสอบภาษาญี่ปุ่นหรือไม่ก็ข้อสอบที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมญี่ปุ่น แต่ปรากฏว่าข้อสอบทั้งหมดนั้นวัดความรู้รอบตัวเกี่ยวกับญี่ปุ่น ไม่ว่าจะเป็นสำนวนภาษาญี่ปุ่น วัฒนธรรม ดนตรี นักร้อง ภาพยนตร์ กีฬา ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเหตุการณ์ปัจจุบัน เช่น มาสคอตโอลิมปิกที่ญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพซึ่งจะจัดขึ้นในปี 2020 คือตัวใด? หลังจากผ่านรอบแรกจะเป็นการประกวดสุนทรพจน์ บรรยากาศการแข่งขันตลอดทั้งวันเรียกว่าเต็มไปด้วยความสดใหม่ สดใสของน้องๆ ความคาดหวังต่อรางวัลที่จะได้รับ ความตื่นเต้นที่ผู้เข้าแข่งขันต้องออกไปพูดสุนทรพจน์ต่อหน้าคนจำนวนมาก บรรยากาศเหล่านี้อาจเป็นเพราะน้องๆที่มาเข้าแข่งขัน ทำให้ฉันนึกถึงช่วงที่เพิ่งเริ่มเรียนภาษา ตอนนั้นเปี่ยมไปด้วยคำว่า passion ช่วงที่เป็นน้องใหม่ไฟแรง อยากรู้ว่าคำนี้แปลว่าอะไร อยากจะพูดแบบนี้ต้องพูดว่าอะไร อยากรู้ว่าเพลงนี้แปลว่าอะไร อยากเรียนรู้ไปหมด แต่เมื่อไรก็ไม่รู้ที่ฉันกลับรู้สึกว่าไม่อยากกลับไปแตะหรือยุ่งเกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่นแล้ว มีช่วงเวลาที่ท้อ ช่วงเวลาที่คิดว่าหรือฉันควรจะพอกับมันแล้ว แต่พอลองย้อนกลับมามองน้องๆทำให้เรานึกได้ว่าเราก็เคยมีช่วงเวลาแบบนั้นเหมือนกันนะ ช่วงเวลาที่เราสนุกไปกับการเรียนภาษาญี่ปุ่น 

สุดท้ายอยากขอบคุณการแข่งขันครั้งนี้ น้องๆทุกคน (แม้น้องๆอาจจะไม่รู้ก็ตาม) ที่ทำให้ฉันรู้สึกมีแรงที่อยากเรียนภาษาญี่ปุ่นอีกครั้งและไม่ทิ้งภาษาญี่ปุ่นไป ที่ฉันเขียนโพสต์นี้ขึ้นมาเพราะอยากให้ตัวเองกลับมาอ่านตอนที่ท้อหรือหมดแรงกับมันแล้ว ถือเป็นการเตือนตัวเองก็แล้วกันว่าเคยผ่านอะไรมาบ้าง