เมื่อไหร่ก็ตามที่คำสัญญาเกิดขึ้น จะช้าหรือเร็ว คำพูดที่ว่าจะไม่ทำร้ายกัน มักจะถูกทำลายลงเสมอ ไม่ใช่ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ก็แค่ส่วนมาก แต่คำว่า 'ส่วนมาก'  นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะเปลี่ยนหัวใจคนๆหนึ่ง อาจไม่ทั้งชีวิต แต่หัวใจที่ถูกบิดเบือน ต่อให้พยายามบิดมันกลับมาที่เดิม ให้ตายยังไงก็ไม่มีทางจะคืนกลับมาในรูปเดิมได้อีก

                         ดังที่ได้เขียนไว้ในประโยคเปิดข้างบน กลายเป็นความมักง่ายโดยนิสัยที่ฉันจะเอาเพลงมาเป็นตัวเปิดเรื่องยามที่คิดไม่ออกว่าจะเริ่มเขียนบทความยังไงดี หากฟังเพลงนั้นทั้งเพลง ความหมายจะสื่อไปในอีกทาง ทว่าฉันขอยกมาเพียงไม่กี่ประโยคเท่านั้น เอามาเป็นประโยคแทนความรู้สึกของบล็อคนี้

                        มันน่าเสียใจที่ความเชื่อมั่นถูกสั่นคลอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อคุณไม่ใช่คนที่จะเชื่อมั่นในอะไรโดยง่าย หรือจะพูดให้ถูก ฉันไม่ใช่คนที่เชื่อใน 'ใคร' โดยง่ายดาย แม่สาวผมบลอนด์อาจจะดูโง่งมในสายตาบางคน แต่ฉันรู้ตัวดีว่ามันไม่ได้เป็นดังเช่นที่ถูกตัดสิน

ไม่มีใครโง่

แค่อาจจะรู้ตัวช้า

ถึงอย่างนั้นก็ดีกว่าไม่รู้ตัวเลย

                         อีกหนึ่งความจริงที่ฉันต้องเผชิญ ตอนนี้แค่เหมือนโดนเอามีดแหลมคมทิ่มแทงหัวใจ กรีดจนเป็นแผลให้เลือดไหล แต่มันก็แค่นั้น เพราะฉันจะนิยามอีกหนึ่งอุปสรรคในชีวิตว่า 'ก็แค่นั้น' และรู้อะไรไหม ฉันจะไม่ปล่อยให้อีกหนึ่งบาดแผลมาขัดขวางการดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขหรอก ชีวิตฉันยังมีอะไอีกตั้งมากมาย จะมัวจมปลักอยู่กับความเศร้าไม่ได้เด็ดขาด

                         แต่ก่อนที่ฉันจะสามารถก้าวผ่านเรื่องราวอันไม่น่าพึงประสงค์ ขั้นตอนแรกคือการยอมรับความจริง อยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้นให้นานที่สุดเท่าที่หัวใจจะทำไหว หากเมื่อไหร่ที่รู้สึกเหมือนว่าจะแบกรับความรู้สึกเหล่านั้นต่อไปไม่ไหวอีก ให้รีบตัดใจส่วนนั้นทิ้งไปซะ คิดเสียว่าเรากำลังเป็นมะเร็ง มีความจำเป็นต้องตัดเนื้อส่วนนั้นออกไป ไม่ว่าจะเคยอยู่กับเรามานานเท่าไหร่ ให้ตัดทิ้งไป จริงอยู่ที่หลังจากนั้นเราจะเลือดไหล แต่มันจะไม่ถึงตาย เราจะค่อยๆก้าผ่านความเจ็บปวดนี้ไปด้วยกัน

                         การถูกปฏิเสธคือยาชาที่ได้ผลชะงักสำหรับฉัน มันจะช่วยให้กระบวนการการตัดทิ้งเกิดขึ้นได้ง่ายขึ้นเยอะ และมอร์ฟีนที่ช่วยกดความรู้สึกทุกอย่างคือการเติมเต็มตัวเองด้วยความสุขที่อยู่รอบๆกาย

                         ฟังดูง่าย แต่กว่าจะทำได้จริงก็กินเวลาชีวิตไปแล้ว1/4 เพราะฉะนั้นให้เวลากับตัวเองได้ปรับเข้าสู่กระบวนการรักษา ไม่มีทางลัด ไม่มีวิธีอื่นที่เร็วกว่านี้ ทุกอย่างต้องใช้เวลา

แบบว่าเอาจริงสิ?

คุณคิดจะใช้เวลาอันมีค่าหมดไปกับการนั่งเสียใจถึงอดีตที่ทำร้ายเรา

ไม่คิดจะลุกขึ้นมาแต่งตัวสวยๆแล้วออกไปภัตตาคารโปรด หรือเปิดNetflixดูย้อมใจ?

มันเป็นการใช้ลมหายใจที่คุ้มค่าที่สุดแล้วน่ะหรือ?

                         

                         ฉันไม่ได้บอกว่าคนเราห้ามเศร้า ห้ามเสียใจ แน่นอนว่ามันไม่เป็นไรที่จะเสียใจ แต่การเสียใจใดใดในแต่ละครั้งจำเป็นที่จะต้องมีการจำกัดขอบเขต ห้ามฝ่าฝืนไม่ว่ากรณีใดใด หมดเวลาแล้วก็คิดหมด ห้ามนึกถึง ห้ามปวดใจ ห้าม ห้าม ห้าม ห้ามนู่นนี่นั่นเยอะแยะไปหมด ฉันรู้ แต่การรักษาตัวเองมันไม่สามารถเกิดขึ้นโดยปราศจากเงื่อนไขอันน่าวุ่นวาย 

                         หากสามารถจำกัดเวลาให้กับความรู้สึกเจ็บปวดได้ ส่วนที่เหลือก็จะตามมาเอง กว่าจะรู้ตัวอีกที คุณก็อาจจะออกไปมีความสุขอยู่หน้าโรงหนังพร้อมกับตั๋วสองสามใบในมือแล้วก็เป็นได้ เชื่อมั่นในตัวเอง อย่างที่ฉันยังคงมีความมั่นใจอยู่ในอกอย่างเหลือเฟือ

                         ต่อให้เราอยากหมุนนาฬิกากลับไปแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตมากแค่ไหน ก็ไม่มีทางหวนกลับ มีแต่จะเดินต่อไปข้างหน้าพร้อมถังความสุขอบใหม่ในกำมือ หรือจะเลือกปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับแอปเปิ้ลมีพิษ? เป็นทางเลือกที่ไม่น่าจะตัดสินใจยากเท่าไหร่นะฉันคิดว่า

                         ต่อให้ทั้งโลกกำลังรุมเร้าเข้ามา ปัญหา ผู้คน คำพูด สถานการณ์จะรุนแรงสักเพียงใด เป็นหน้าที่ของคุณที่จะลุกขึ้นยืดและบอกกับตัวเองว่า "ฉันจะไม่ยอมแพ้"

                         พรุ่งนี้ฉันอาจจะเสียมิตรคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ รอยร้าวในความสัมพันธ์ชัดเชจจนไม่อาจมองข้าม ถึงอย่างนั้น ฉันจะไม่มีทางถอดใจในผู้คน

          

                         เป็นเรื่องจริงที่ความเชื่อถูกสั่นคลอนอย่างรุนแรงจนฉันต้องกลับมาตั้งคำถามกับตัวเอง "ดีแล้วน่ะหรือที่จะเชื่อมั่นใจผู้คน?"

                         ใจคนเราไม่ได้แกร่งดุจหินผา แข็งแรงได้ก็ย่อมมีอ่อนแอได้ มีบ้างในบางครั้งที่พลั้งเผลอเอนไหวไปตามกระแสลม แต่มันคือหน้าที่ต่อตัวเองที่จะต้องกลับมายืนหยัดอีกครั้ง ไม่ใช่การยืดหยัดเพื่อสู้ในสิ่งที่เราไม่มีวันชนะ หากแต่เป็นการยืนหยัดเพื่อตัวเอง ยืนหยัดเพื่อความเชืื่อ ว่าต่อให้เจออะไรแบบนี้ ความเชื่อดีๆที่มีต่อโลกก็จะไม่หายไปไหน