อ้อ ลิฟต์ที่โรงแรมซ่อมเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวานล่ะ คือถ้ามันจะเสียกันยันเย็นนี่ ทริปนี้ก็คงจะทรหดไป (จริงๆอันนี้ก็ใกล้เหมือนค่ายยุวกาชาดเข้าไปทุกทีแหละ จากการเดินทางไกลเมื่อวาน) พอเถอะเนอะ อุปสรรค -_-

เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกชื่อโรงแรม
มันคือโรงแรม Hanting Express Hubu Street (เพิ่งมารู้ตอนจะกลับละว่ามันอ่านว่า หู้ปู้ นี่ก็ หูปู้ๆๆๆ ใส่ลุงแท็กซี่ตลอด ถึงว่าล่ะ ไม่มีใครไปเลย -_- ไม่รู้จัก โถ... ชีวิต)  สภาพห้องมันก็สมราคานะ สองคืนแค่สองพันกว่าบาท เราไม่ได้ถ่ายรูปมา เอาเป็นว่ามันก้พอนอนได้ (แต่คืนที่สองน้ำแอร์หยดใส่หัวทั้งคืนเลยจ้าอิผลี T.T) ซึ่งอิรร.ฮันติ้งอะไรนี่มีประมาณแปดแสนสาขาได้ในประเทศหนานจิงอะ ต้องจำชื่อถนนดีๆนะเดี๋ยวไปผิด คือมันจะครองทั้งจีนเลยมั้งจริงๆ ฮันติ้งอีสเอวี่แวร์ 5555555555 มันเปนรร.ที่เน้นเดินทางสะดวก อยู่ใกล้ดาวทาวน์ ไม่ไกลจากรถไฟใต้ดิน เหมาะสำหรับคนรักความสะดวกในการเดินทาง หาง่าย กลัวหลงไรงี้น้า 

วันนี้เดินทางไปห้างที่จัดแฟนไซน์ด้วยแท็กซี่ ถามว่าสื่อสารยังไง แค่เอาโลโก้ห้างให้ลุงดู ชื่อห้าง Unipark ไม่ต้องบอกว่ารีบ ลุงก็แว๊นจัดเต็มไปถึงภายใน 20 นาทีข่าาาาา เสียงแตรปู๊นป๊านตามมาเปนซาวน์เอฟเฟคยาวเหยียดประหนึ่งอยู่ในฟาสแปด เข้าโค้งลุงก้ไม่เบรคอะ เฟี้ยวเว่อออ เออดี ถึงเร็วมาก ไม่หลงด้วย ขนาดตอนจอดให้ลงยังโดนบีบแตรไล่อะ ลุงอยากจอดตรงไหนก็ได้ จอดอุดทางออกเล้ยยยยยย แล้วไปถึงห้าง ความทุเรศคือ หาทางเข้าห้างไม่เจอ 55555555555555555555 คือแทนที่จะเดินไปข้างหน้า ดันเดินไปข้างหลังเรื่อยๆ ก็ไม่เจอทางเข้าสิวะ เพลียอะ เพลียใจกับตัวเอง 5555555555555555

พอไปถึง เดินมั่วๆ  เดินไปเรื่อยๆไม่มีตรรกะอะไร เดินจนเจอลานที่จัดงาน ให้อารมณ์เหมือนลานอีเดนที่เซ็นเวิล อยู่ข้างๆบันไดเลื่อน ประมาณนั้นเลยค่ะ มีคนจับจองพื้นที่เกาะราวด้านบนรอบๆ  และที่สำคัญคือ... คอกวีไอพี มีคนเข้าไปอยู่แล้ว

โปรดฟังอีกครั้ง 

มีคนเข้าไปในคอกแล้วววววว และที่พีคกว่านั้นคือ ไม่-มี-เก้า-อี้  ค่ะคุณผู้ชม 

ไอ่เฟี้ยยยยยยยยยยยยยยยย นี่กูต่อสู้กับลูบาร์เพื่อเข้ามายืนเบียดกับมานุดในคอก ซึ่งห่างจากคนข้างนอกแค่รั้วกั้น 1 ก้าวเท่านั้นเหรอ  อิเวงงงงงง โอ๊ยยยย นี่มันอะไรวะเนี่ยยยยยย สบถแรงมากเถอะตอนนั้น 55555555555555555 < จริงๆแล้วไม่ได้ขำเลย เริ่มคางเหลือง มองหน้ากัน จะเห็นอะไรมั้ยวะเนี่ย ?

เราไปถึง มันก็เที่ยงกว่าๆนะ งานเริ่มบ่ายสอง ตอนที่เราไปรับโฟโต้บุค ก็ยืนเอ๋ออยู่พักใหญ่ ไม่รู้จะพูดไงดี จริงๆก้อยากจะบอกว่า ฮายเพื่อนลั๊ก นี่เราเอง แอคหยางเย่หมิงหล่อมากในเว่ยป๋อที่ส่งข้อความไปด่าเทออ้ะ ?555555555555555 สตาฟลูคัสบาร์ตอนเห็นชื่อเรา รู้ว่าเราคือลำดับเท่าไหร่ ทุกคนก็เรียกคนที่เหมือนจะพูดอิ๊งเก่งที่สุุดมาคุย คือไม่มีใครยอมคุยกับกูตรงๆเลอ ทั้งๆที่ก็พูดอิ้งกันได้หลายคนนะที่จริง 555555555555555555 

พอคนนั้นมาคุย นางก็บอกให้เรารอต่อแถว เดี๋ยวเค้าจะเรียกไปเข้าคอกแล้ว ณ ตอนนั้นแบบ ห้ะ จะเรียกกันตอนนี้เลยเหรอ ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ (จริงๆแอบกินมาม่ามาป๋องนึงจากรร.แล้ว) แต่ก็แบบ งงๆ เพราะมีคนต่ออยู่ก่อนแล้ว ทุกคนก็หอบไปสิฟตบ.หนักๆ แขนแทบหัก นี่มีกล้องอีกสองตัว ไม่รู้จะโลภอะไรนักหนาอะ แบกมาทั้งโอลิมทั้งแคนน่อน (จากที่เมื่อคืนถ่ายแคนน่อนออกมาได้กากมากเลยเอาโอลิมมากันเหนียว ตัวนี้กันสั่นมันดีหน่อย 5555555)

ระหว่างนั่งรอ เราก็เดินไปลองกล้องแปปนึง เพราะตรงที่ลูคัสบาร์นัดรับฟตบ เปนซอกข้างๆลิฟต์ เหมือนทางเข้าข้างๆห้าง จะมืดๆหน่อย เลยเดินไปลองกล้องตรงเวที แล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนเค้าเรียกเรียงคิว  ถุ้ยย ให้ยืนแล้วยังจะเรียงคิวอีกเหรอวะ (คิดในใจ) 5555555555 พอเดินกลับมา เค้าเรียกเลยว่ะ แบบให้เดินตามๆกันไป อารมณ์ประมาณว่า นี่เซ็ตของลูคัสบาร์ (ซึ่งคนน้อยกว่าที่คิดมาก) 

คือมันจะมีสามบ้านใหญ่ๆที่เป็นเฮด(ในการพรีออเดอร์ฟตบ)ก็คือ บ้านคู่ บ้านเดี่ยวหมิง บ้านเดี่ยวพี่ลู หรืิอลูคัสบาร์ที่เราพรีนี่ล่ะ แล้วคนที่พรีกับบ้านคู่เยอะมากๆ พวกนี้จะได้อยู่ตรงกลาง แล้วโซนซ้าย(ขวามือของเราที่หันหน้าเข้าเวที) จะเปนโซนคนพรีกับบ้านหมิง และโซนขวา ก็คือโซนพี่ลู ตอนแรกคือฝั่งนี่เข้าไม่ได้อะ ติดคน คนอยู่เยอะมากเหมือนมันมั่วยืนกินที่เข้ามา พวกลูบาร์นางก็ไปไฟท์อยู่แปปนึง แล้วคือไรรู้ปะ ต้องเดินอ้อมเข้าจากฝั่งบ้านหมิงเพื่ออ้อมกลับมาที่เดิม อิห่า คือเข้าไม่ได้เบอร์นั้นอะ 5555555555555555 คนยืนตรงนั้นเยอะมาก เพราะไร เพราะว่า น้องจะเดินเข้ามาจากทางเน้จร้าาาาาาาา โอโห! ฟลุคมาก นี่ยืนติดกรงฝั่งนี้เลย กดดันไปอีก จะไม่ได้เบียดหัวทิ่มใช่มั้ยวะ ? มีความกลัว แต่ก็ซู่จ่ะ ลองกล้องไปประมาณร้อยกว่ารุปได้ ถ่ายทุกคนที่เดินผ่าน 

สรุปพอน้องเข้ามา มันเดินเข้ามาใกล้เพื่อให้คนข้างๆจับมือหรือเข้ามารับของนี่แหละ ไม่มีสติดู อิเชรี่ย กล้องไม่โฟกัสคือมันใกล้ไปปปปปปปป T.T ระยะโฟกัสเลนส์เรา 1.5 คิดดูว่ามันไม่โฟกัสอะ  โอ้ยยยชีวิตต 555555555555555 

 

ความอัปยศแบบที่คิดไว้ 

มันก็เปนแบบที่คิด คือพอน้องมา ทุกอย่างชูขึ้นสูง คนเอาฟตบมารองตรีน -_- มองไม่เห็น สุดท้ายนี่ต้องขึ้นเหยียบกรง ถึงจะเห็น แต่แบบ เมื่อยป้ะให้ทาย55555555555 ไม่ได้ขึ้นได้ตลอดเวลา แล้วจะถ่ายรูปคือต้องเกร็งไปหมดทุกส่วนของร่างกาย จิกขา เกร็งแขน โอ๊ย ทำไมชีวิตลำบาก55555555 ตอนหลังมาได้มุมหลังพุ่มดอกไม้ คือตรงนั้นอะใกล้ แต่เป็นมุมข้าง ข้างแบบแทบไม่เห็นหมิงแล้ว ส่วนตรงกลางหมดหวังมาก มีคนเอาบันไดช่างมาอะ เมื้งงงงงง จะทำอะไรก็ได้ กดโอเคนะ -__- 5555555555555

ความประทับใจในแฟนไซน์รอบนี้ 

1. พี่เมเนอ้วน นางน่ารักมาก นั่งคุยกับแฟนคลับอยู่ข้างล่าง แบบนั่งกับพื้นเลยนะ แล้วก็มีแฟนคลับมาคุย นางก็คุยด้วยแบบเป็นจริงเป็นจัง ดูแบบ ไม่มีสายตาประหลาดๆแบบเมเนเกาหลีอะ ไม่เคยเหนเมเนแบบบนี้เลย 55555555 น่าร้ากกกก

2. พี่กาด !! พี่กาดคือพีคมาก อย่างที่บอกเรายืนติดกรง แล้วมีบางจังหวะก็เหยียบกรงเพื่อให้มองเห็น พี่กาดมาพูดไรด้วยสักอย่าง นี่ก็แบบ อีกแระ อย่ามาคุยกับกู555555555 แล้วพอเราบอกเราไม่ใช่คนจีน นางก็ทำหน้าไม่เข้าใจ เลยบอก ไท่กั๋วๆๆๆ นางก็อ้อ ละก็พูดภาษาจีนมาอีก กูแบบ โว้ยยยยยยยยยย555555555555555 -_- แล้วก็ขำใส่นาง นางก็ขำกลับมา สักพักมีคนเดินมานั่งบนกรง แล้วถ่ายรูป กูก็แบบ เอ่อ มองหน้ากาด เค้าก็ไม่ว่าอะไร พอคนนั้นไป นี่เลยนั่งบ้าง เอออเว้ยยยยย มันเห็นชัดมากกกก5555555555555555 วิวดีมาก แต่คราวนี้ปวดตูดดิ นั่งแบบทรมานมาก แล้วเด่นมากอะนั่งแบบคนไร้อารยธรรมสุด 555555 เราก็ถ่ายๆไปสี่ห้ารูปละลงจากกรง สักพักก็ขึ้นอีก พอรอบนี้ พี่กาดเดินมา นี่ก็แบบ เดี๋ยวๆจะมาไล่เหรอ เห็นจากหางตาแต่ก็ยังไม่หยุดถ่ายระ คิดในใจด่าไปกูก็ฟังไม่ออก ด่าเลย5555 แต่ปรากดว่า ... นางมาช่วยจับแขน เห้ย 5555655555555555555555 คือนางขำเว้ย แล้วก็พูดไรไม่รู้ ส่วนมือจับแขนเราเบาๆ แบบกลัวเราตกอะ อินี่แบบ เห้ยทำไม ใจดีจังวะ เริ่มไม่มีสมาธิถ่ายรุป 5555555555555555 แต่ก็ไม่นานอะ มีกาดข้างบนชี้ๆลงมาบอกให้ไล่เราลง กูแบบ จ้าาาาา ลงก็ได้ปวดตูดเหมือนกันแหละ ถ้ายืนเฉยๆละมันเหนก็ไม่อยากจะขึ้นหรอกแหม่ -__- มาก็ตั้งไกล มองไม่เหนเชี่ยไรเลย 

พอเริ่มไซน์แล้วน้องนั่งนี่ไม่เห็นหนัก บังกันหมดทั้งกล้องทั้งหัวทั้งแขน ยอมแพ้อ่ะ

ตอนหลังมา เรากับน้อง เจอพี่กลุ่มคนไทยที่ไปเหมือนกัน เลยนั่งเม้ามอยกัน ไม่สนใจหมิงวั่งแล้วจ้า 55555555555555 

ข้ามไปเล่าตอนไซน์เลยละกัน

มีความหน้ามืด จากที่ตอนแรกสองคนรวมกันเจ็ดเล่ม วิ่งไปซื้ออีกสามเพื่อให้ได้คุยนานขึ้น สรุปถือกันไปคนละห้าเล่ม 555555555555

หลายคนอาจจะเห็นคลิปละ เราพินมันไว้ที่ทวีต 

คือตอนก่อนไซน์ กำลังเข้าแถว ก็คิดนานมาก ว่าจะพูดอะไรดี คือตอนนั้นตื่นเต้นมาก มากแบบบ ใจเต้นแรงน่าจะทะลุ 150 ยิ่งใกล้ถึงยิ่งแบบ โอ้วยยยยยยยเอาไงดีวะ คิดออกแต่จะพูดแฮปปี้เบิดเดย์ 55555555555555 พอไปถึงจริงๆ น้องเราไปก่อน บอกว่า เป็นแฟนไทยนะ นางก็โอ้ คือดูว้าวอะ น้องเราหลอกให้หมิงพูด หยางเย่หมิงน่ารัก 55555555555555  โคตรฮา มันก็พูดตามนะ แล้วแม่งไม่รู้ความหมาย แม่งก็พูดสองรอบ ตลกมาก คือเราก็ถ่ายด้านข้างมัน แล้วขำที่มันพูดน่ารักซึ่งถ้าเปนปกติถ้ามันรุ้ความหมาย มันต้องมองแรงแน่นอน565555555555555 พอพูดเสร็จ อยู่ดีๆก็ร้องเพลง "น้องคงเห็นช้างรึป่าว.." อินี่แบบ ห้ะ! 5555555555555555 แล้วนางก็ร้องต่อ "ช้างมันตัวโตไม่เบา จาหมูกเยาเยาเรียกว่างวน.." พีค55555556555555555555 นี่ขำใส่ดังมาก คือตอนที่ร้อง แก้มมันก็บุ๋มๆ โคตรน่ารัก ตอนนั้นแบบ เอาหน้ามุดโต๊ะกันทั้งสองคนกับน้อง แบบโอ้นยยยยยน่ารักมาก5555555555555555 ฮือ พอถึงตาเรา สตงสติไปหมดแล้ว บอกมันว่าแฮปปี้เบิดเดย์ แม่งยิ้มอย่างเดียว 55555555555 คิดไรไม่ออกของจริง คราวนี้เลยมินิฮาร์ท หมิงก็ทำตอบมาให้ อินี่ก็  พังอีกรอบ ฮืออออิอ ถ่ายคลิปก็หัวหายไปเลยเพราะเพ้อมาก 555555555555 พอบอกบ๊ายบาย นางก็ไหว้แล้วบอกสวัสดีคับ โอ้ย เคยเจอป้ะ เมนยกมือไหว้อะ 555555555555555555555555555 จะบ้าตายแล้ว พังงงงงง555555555 เราติดอยู่ที่หมิงนานมาก จนน้องเรียกพี่แอม! คือพี่ลูนั่งรออยู่ แล้วแบบ นางเหลือเซ็นแค่อีกเล่มเดียวอะ โอ้ย พอไปถึง ยังคงไม่มีสติ พี่ลูก็ทัก ฮ้าโลวว เราก็ฮ้าโลตอบ แล้วก็ไม่พูดอะไร ส่งมินิฮาร์ทให้กัน แล้วจบเลย ผีมาก กุเนี่ยผีมากๆ5555555555555555555555

ลงจากเวทีมาเข่าทรุด คือแทบลงไปกรี๊ดที่พื้นอะ5555555555 ทำไมน่ารักขนาดนี้

นั่งเพ้อนั่งฟินกันแบบ ไม่เอาอะไรไม่สนอะไรแล้วอะ ข้าวปลาไม่ได้กินก็ไม่ได้หิวเลย 55)

(ฟินจนมีแรงเดินจากรร.ไปเที่ยวตลาดที่วัดฟูจือเมี่ยวอะไรสักอย่างอะคิดดู 5555555555)

คืองานไซน์นานมาก เกือบสี่ชั่วโมงได้ เหมือนคนซื้อแล้ววนไปใหม่อะ มันก็ทำได้นะ แต่เราก็ขี้เกียจละ555555555 ไม่ได้ซื้อเปนสิบๆเล่มแบบเค้า นั่งรอกันไปลุกไปดูหน้าบ้าง ถ่ายรูปบ้าง หลังๆมาก็มีแต่พวกแฟนไซต์ กับพวกที่ตั้งอกตั้งใจถ่ายรูปล่ะ ส่วนอินี่ตอนเขากลับก็ลุกไปดูแปปนึง มองแทบไม่เหน555555555 

อืม มีอะไรอีกมั้ยนะ 

สำหรับงานไซน์น่าจะมีเท่านี้

ส่วนวันส่งกลับ เราไปตอนเช้า แล้วหาชานชาลาที่หมิงจะเข้าไปไม่เจอ 55555555555555555 หลงสถานีรถไฟฟฟฟฟฟจ้าาาาาาาาาาาา เหี้ยมากกกกกกกก นกตัวจริงไม่มีแสตนอินเลยกูเนี่ย =_= 

คือสถานีมันกว้างใหญ่ไพศาลมาก กว่าจะหาทางเจอ น้องไปแล้วจ้ะ 555555555 นี่ก็แบบโวยวาย เซ็ง หัวเสีย ทำไมต้องไปรถไฟกันด้วยเนี่ย ถ้าไปเครื่องบินก็สบายแล้วไม่ต้องหลงแบบนี้ ฮือๆๆๆๆ 55555555555555 

พอนกหมิงนี่กลับเลย ไม่รอพี่ลูแล้ว กลัวนกอีก เห้อมม. 

วันนั้นไปมอหนานอี้ด้วยนะ แล้วก็ไม่ต้องสืบ หลงอีก 5555555555555 กว่าจะหาสนามบาสเจอ แม่งร้อนมาก แต่มหาลัยสวยมากกกกกกกกกกก มีที่ถ่ายรุปเยอะเลยอะ อีกอย่างคือเปนช่วงปิดเทอม เลยไม่มีคน สบายเลย นั่งกลางถนนยังได้ 5555555 

หลังจากกลับจากหนานอี้ก็กลับไปแถวๆโรงแรม ไปเดินเล่นอิห้างที่ไปวันแรกอะ ไปเจอพี่ แล้วหาไรกินกัน แต่สภาพเหมือนคนแบตหมด เหนื่อยอ่อน ง่วงนอน เพลียเว่อ เพราะผู้ชายไม่อยู่ เราเลยไม่มีแรงจุงใจ5555555555 

ความผีที่ตราตรึงปิดท้ายทริปนี้คือ 

ไฟลท์บินตอนกลับดีเลย์ 4 ชั่วโมง..... 

โปรดฟังอีกครั้ง 4 ชั่ว โมง!! 

แม่งเอ๊ย5555555555555

หลังจากนั้นไม่ว่าน้องที่กลับรถไฟอีกเลย เพราะเครื่องบินมันเปนซะแบบเนี้ย 55555555555555 ตอนแฟนมีตรอบเซี่ยงไฮ้ ไฟลท์น้องก็ดีเลย์ 4 ชั่วโมงเหมือนกัน ตอนนั้นหมิงไม่สบายด้วย พอมาเจอกับตัวเองคือเข้าใจเลย ดีเลย์ 4 ชั่วโมงมีอยู่จริง กราบค่ะกราบ ไม่บ่นแล้ว 555555555555 ดีเลย์จนกูไปทำงานไม่ทัน อิเวง 

เท้าแตะสุวรรณภูมิ 06:09 โมง คือ ณ ตอนนั้น กูต้องออกจากบ้านแล้วอะ ไหนจะกระเป๋า ไหนจะตม. โอยยยย555555555555555555 ไม่ทัน ไม่ทันแน่ๆ ผีมาก เลยรีบโทรไปลางาน ดีที่วันนั้นพี่ที่แผนกไม่ออกไปไหน ไม่งั้นวุ่นวายอี๊ก 

เริ่มต้นอย่างสวย ไม่ดีเลย์มาก

จบที่ดีเลย์ 4 ชม. นี่คือทำบาปอะไรไว้คะ 5555555 

ข้อคิดคือ ควรเผื่อเวลาให้นาง 1 วันเลยค่ะ ในการเดินทางกลับจากจีน .. เอเมน

สำหรับทริปหนานจิง คงจบลงเท่านี้

เมืองนี้น่ารัก มีความเจริญ แต่ก็ไม่วุ่นวายมากเกินไป เราว่าคนที่นี่ค่อนข้างไนซ์ บ้านเมืองสวย น่าอยู่ โอเคมากเลย (เพราะไม่ได้เจออะไรแย่ๆมั้ง)

อย่างที่เค้าบอกจริงๆล่ะ ถ้าเราเปิดใจ มุมมองเราก็จะเปลี่ยน จากก่อนหน้านี้แอนตี้คนจีน ไม่ชอบ รำคาญ จากพฤติกรรมของคนจีนที่มาเมืองไทย แต่พอได้ไปบ้านเมืองเค้า มองเห็นในด้านดีๆของคนอีกหลายร้อยพันที่ปะปนอยู่ในนั้น ก็ทำให้เรารู้สึกดีกับประเทศเค้าขึ้นมาได้ 5555

บ๊ายบาย หนานจิง ถ้ามีโอกาสก็จะไปอีกนะ !