เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเว้ย (2)Chaitawat Marc Seephongsai
แม่งโคตรโฟนี่เลย By ไอดา อรุณวงศ์
  • รีวิวเว้ย (1139) เวลาที่ได้ยินได้ฟังอะไรที่เกี่ยวกับความเป็นไทย ความรักชาติ และอื่น ๆ ที่เป็นผลผลิตจากรัฐ ทั้งหนังละคร วรรณกรรม เพลง และอื่น ๆ ที่รัฐพยายามยัดเยียดให้เราซึ้งใจ และภาคภูมิใจในความเป็นไทย โปรดจงยืนตรง... เรามักจะรู้ขึกแขยงเมื่อเติบโตขึ้นและมีคนพูดปลุกใจให้รักสิ่งเหล่านี้ขึ้นมา และในฐานะของนักเรียนรัฐศาสตร์ที่ถูกสอนให้ตั้งคำถามกับ "ความเป็นรัฐชาติ" ในหลาย ๆ เรื่อง เวลาที่ได้ยิ่งสิ่งเหล่านี้หรือการสร้างความชอบธรรมให้กับสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นมันยิ่งชวนให้สยดสยองพองขนเข้าไปใหญ่ หลายครั้งก็ยากที่จะหานิยามมาพูดถึงสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น แต่ตอนนี้เราว่าเราเจอคำที่เหมาะกับมันแล้ว "แม่งโคตรโฟนี่เลย" อ่านแล้วได้แรงออกพอ ๆ กับคำว่า "แม่งโคตรไทยเลย"
    หนังสือ : แม่งโคตรโฟนี่เลย: การเมือง | วรรณกรรม ในยุคที่สุนัขไม่ใช่หมาเสมอไป แต่ประชาชนยังเป็นความเหมือนเดิม
    โดย : ไอดา อรุณวงศ์
    จำนวน : 279 หน้า

    * pho • ney [adj] ปลอม [n] คนหลอกลวง
    See also: เสแสร้ง, จอมปลอม, ระยำอัปรีย์

    "แม่งโคตรโฟนี่เลย: การเมือง | วรรณกรรม ในยุคที่สุนัขไม่ใช่หมาเสมอไป แต่ประชาชนยังเป็นความเหมือนเดิม" หนังสือที่รวบรวมเอาบทปาฐกถาของผู้เขียนที่ว่าด้วยเรื่องของการเมืองและวรรณกรรมในวาระต่าง ๆ มาร่วมเข้าไว้ด้วยกัน โดยที่เราอาจจะเรียก "แม่งโคตรโฟนี่เลย: การเมือง | วรรณกรรม ในยุคที่สุนัขไม่ใช่หมาเสมอไป แต่ประชาชนยังเป็นความเหมือนเดิม" ในอีกชื่อหนึ่งว่า "บันทึกของยุคสมัยผ่านบทปาฐกถาที่ว่าด้วยเรื่องของวรรณกรรมและการเมือง" ที่นอกเหนือนไปจากการอ่าน วิเคราะห์ ตั้งคำถาม ต่อตัวบทหรือเหตุการณ์ทางการเมืองต่าง ๆ แล้ว งานชิ้นนี้ยังชักชวนให้เราตั้งคำถามถึง "ความเป็นคน" ว่าในห่วงกาลที่ผ่านมามาตรฐานความเป็นคนของเรามันไปตกหล่นอยู่ที่ตรงไหนหรือไม่ และมันยังเหลืออยู่รึเปล่ากับความเป็นคนของตัวเราในวันนี้

    เนื้อหาของ "แม่งโคตรโฟนี่เลย: การเมือง | วรรณกรรม ในยุคที่สุนัขไม่ใช่หมาเสมอไป แต่ประชาชนยังเป็นความเหมือนเดิม" แบ่งออกเป็นบทต่าง ๆ ดังนี้

    คำนำ "ผู้หญิงอย่างป้า" อาดาดล อิงคะวณิช

    (1) "แม่ง โคตรโฟนี่เลย"

    (2) ตำแหน่งแห่งที่ของ อ่าน ในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์อันเป็นประมุข

    (3) "ฟ้านี้กานาย"

    (4) ร. จันทพิมพะ กับ "ผู้หญิงอย่างเดียว" ปลายสมัยรัชกาลที่ 8

    (5) จิปาถะว่าด้วยปัจเจกภาพ ถ้อยคำ และขันว่ามันย่านเฮาขึ้นมา ...

    (6) Angry young gril กับยุคผลัดแผ่นดิน

    (7) จิตร ภูมิศักดิ์ นิสิตที่อักษรฯ จุฬาฯ ไม่อยากจำ

    (8) ภาพลักษณ์ จิต ภูมิศักดิ์ ในยุคปัจจุบัน

    (9) "คืนสิทธิประกันตัวเดี๋ยวนี้ก่อนจะมีใครตาย"

    (10) ไม่ใช่กล้วย: ความท้าทายใหม่ของวรรณกรรมไทยหลังการสังหารหมู่ & รัฐประหาร & เปลี่ยนรัชกาล

    (11) ไม่กลับ: การลาลับเพื่อคงอยู่ของ วัฒน์ วรรลยางกูร

    (12) (พิเคราะห์แล้วเห็นว่า) พลังจากปลายปากกา คนธรรมดาก็สร้างความเปลี่ยนแปลงได้

    คำตาม (อำเภอใจ) ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์

    เมื่ออ่าน "แม่งโคตรโฟนี่เลย: การเมือง | วรรณกรรม ในยุคที่สุนัขไม่ใช่หมาเสมอไป แต่ประชาชนยังเป็นความเหมือนเดิม" ความรู้สึกที่ผุดพรายขึ้นมาก็คงหนีไม่พ้นความรู้สึกร่วมกับการยืนยันการเลือกใช้คำและชื่อของหนังสือเล่มนี้ว่า "แม่งโคตรโฟนี่เลย" และสังคมแห่งนี้แม่งโคตร ของโคตร ของโคตรโฟนี่เลยเว้ย

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in