รีวิวเว้ย (991) ตั้งแต่บวชพระเพื่อทำหน้าที่ตามมาตรฐานของสังคมไทยที่ว่า เมื่อถึงวัยครบบวชก็ควรบวชและหลังจากการบวชเรียนในครั้งนั้นทำให้เราค้นพบสิ่งหนึ่งว่าศาสนาพุทธแบบไทย ที่รักษาเชิดชูผ่านเนื้อนาบุญอย่างพระสงฆ์และศาสนาพุทธไทยนั้น เราไม่แน่ใจว่าหลังจากบวชพระมาแล้วจะยังยกมือไหว้พระได้หรือเปล่า เพราะการบวชและเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของระบบศาสนาพุทธแบบไทย มันทำให้เราได้เห็น ได้ยิน เรื่องที่อยู่หลังฉากที่ชาวพุทธหลายคนไม่มีโอกาสได้เข้าถึง และหลังจากนั้นมาเราก็เลิกนับถือศาสนาพุทธที่ผูกติดกับมนุษย์ชุดเหลือง รวมถึงค่อย ๆ หาอ่านงานที่เกี่ยวกับศาสนาและปรัชญามากขึ้น แน่นอนว่าการอ่านหนังสือกลุ่มนี้เราไม่แน่ใจว่าเราเข้าใจเนื้อหาของสิ่งเหล่านี้ถูกไหม แต่ในท้ายที่สุดแล้วก็ได้ข้อสรุปว่าจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจก็ช่างมันเถอะ
หนังสือ : อาตมะโพธะ สี่สิบโศลกพินิจสัจจะโดย : รามนะมหาฤษี แปล คมกฤช อุ่ยเต็กเค่ง
จำนวน : 64 หน้า
"อาตมะโพธะ สี่สิบโศลกพินิจสัจจะ" สี่สิบโศลกพินิจสัจจะ หรือบทประพันธ์สี่สิบบทที่กล่าวถึงความจริงแท้ของชีวิต ที่พอเราค่อย ๆ อ่านไปในแต่ละบท เราจะพบว่าเอาเข้าจริงแล้วสิ่งที่ปรากฏอยู่ใน "อาตมะโพธะ สี่สิบโศลกพินิจสัจจะ" มันอาจจะไม่ใช่เรื่องราว เรื่องเล่า หรือมิติของศาสนาแต่เพียงอย่างเดียวหรือไม่ใช่เรื่องของศาสนาหนึ่งศาสนาใดเพียงเท่านั้น หากแต่บทประพันธ์ที่ปรากฏอยู่ในหนังสือเล่มนี้ คล้ายกำลังจะชี้ให้เราเห็นถึงสิ่งที่เรียกว่า "ความจริงของชีวิต" โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเชื่อหรือนับถือศาสนาใด ๆ เลยก็ได้ หากแค่เพียงเราเชื่อในการมีชีวิตอยู่ การทำความเข้าใจหรือการอ่าน "อาตมะโพธะ สี่สิบโศลกพินิจสัจจะ" ก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากและไกลเกินไปนัก อย่างบทหนึ่งที่เราอยากจะลองหยิบยกขึ้นมาให้ได้อ่านกันมันว่าด้วยเรื่องของ "อัตตา"
อัตตาดำรงอยู่ทุกสิ่งก็ดำรงอยู่
อัตตาไม่ดำรงอยู่ทุกสิ่งก็ไม่ดำรงอยู่
ดังนี้แล อัตตาคือทุกสิ่ง
การตรึกตรองสืบค้นว่า อัตตาคือสิ่งใด
นั่นคือการศิโรราบต่อทุกสิ่ง
หนังสือ : อาตมะโพธะ สี่สิบโศลกพินิจสัจจะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in