ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ By นักเขียนคู (คูคย็องซ็อน) - รีวิวเว้ย (2)

รีวิวเว้ย (942) โลกทุกวันนี้ "ไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อทุกคน" แต่ก็มีหลายพื้นที่ที่ในทุกวันนี้มีความพยายามในการออกแบบ "เมือง" ในกับคนทุกกลุ่มสามารถใช้งานได้อย่างเสมอภาค แต่เมืองในประเทศไทยยังคงต้องลอยคอรอคอยอีกหลายปี เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนเราจะเห็นข่าวของการรีวิวการเที่ยว "คลองช่องนนทรี" ของผู้ใช้รถเข็น แล้วพบว่าหนทางของการเดินทางไปให้ถึงเป้าหมายจากทั้งระบบขนส่งสาธาณะ ทางเท้า หรือบริการสาธารณะอื่น ๆ เรียกรวม ๆ กันคงสรุปเป็นคำสั้นได้ว่า "บัดซบสิ้นดี" เพราะระบบการออกแบบเมืองไม่เคยคิดถึงคนทุกกลุ่มที่ต้องใช้งานเมืองอย่างเสมอภาค กรณีของคลองช่องนนทรีเป็นเพียงแค่ส่วนเสี้ยวเล็ก ๆ ของปัญหาและภาพตัวอย่างของประเทศไทยและเมืองต่าง ๆ ในไทยที่ไม่ถูกออกแบบโดยคำนึงถึง "คนทุกกลุ่ม" เมื่อเป็นเช่นนี้คนที่ไม่ถูกนับ อาทิ คนจน คนพิการ คนไร้บ้าน และอื่น ๆ จึงเป็นสิ่งแปลกปลอมของเมืองและประเทศนี้ น่าเศร้าที่คนกลุ่มนี้หลายคนมีศักยภาพ มีความสามารถ และ "มีความฝัน" แต่สิ่งเหล่านั้นถูกปฏิเสธตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้นอันเป็นผลมาจากระบบของประเทศนี้ที่ "ไม่เคยมองเห็นคนเป็นคนเท่ากัน"
หนังสือ : ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ
โดย : นักเขียนคู (คูคย็องซ็อน)
จำนวน : 110 หน้า

"ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ" บนคำโปรยปกหลังของหนังสือเล่มนี้เขียนเอาไว้ว่า "เรื่องราวเปี่ยมแรงบันดาลใจของนักวาดภาพผู้สูญเสียการได้ยินและกําลังสูญเสียการมองเห็น ... ฉันมีเหตุผลที่วาดหูของเบนนี้ให้มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษอยู่นะเพราะตัวฉันไม่อาจได้ยินเสียงใด ๆ บนโลกนี้ฉันจึงวาดเจ้ากระต่ายให้มีหูใหญ่โตเพื่อช่วยรับฟังเรื่องราวดีๆมากมายแทนตัวฉันไม่รู้ว่าดวงตาฉันจะยังมองเห็นได้อีกกี่วันแสงสว่างกำลังค่อยๆเลือนหายไปสักวันฉันคงต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่มองอะไรไม่เห็น แต่ฉันยังหลงเหลือประสาทสัมผัสอื่น ๆ อยู่ดังนั้นของขวัญในทุกๆเช้าคือการที่ฉันยังคงมองเห็นอยู่วันดีๆที่ฉันยังทำอะไรบางอย่างได้ด้วยตัวเองก็เป็นเหมือนกับปาฏิหาริย์สำหรับฉันยังมีเรื่องที่ฉันอยากทำอยู่อีกเยอะเลยละเพราะอย่างนั้นฉันจึงคิดว่าควรใช้ชีวิตอย่างมีความสุขต่อไป"

หนังสือ "ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ" เป็นผลงานของนักเขียน-นักวาด ชาวเกาหลีใต้ที่สูญเสียการได้ยินไปเมื่อตอนอายุ 2 ขวบ และเธอก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองสามารถใช้ชีวิตในแบบของตัวเองได้ ภายใต้การช่วยเหลือของคนในครอบครัว และสังคม (ประเทศ) ที่สร้างโอกาสและมีช่องทางในการให้ความช่วยเหลือคนกลุ่มนี้ นั่นทำให้ผลงานของนักเขียนคู ถูกสร้างขึ้นและได้รับการสนับสนุนจนกลายมาเป็น "ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ" ฉบับแปลภาษาไทยอย่างที่เราเห็นกันอยู่ในทุกวันนี้

"ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ" บอกเล่าเรื่องราวของตัวนักเขียน ผ่านกระต่ายเบนนี้ ที่เป็นภาพแทนของตัวนักเขียน โดยที่เนื้อหาของ "ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ" แบ่งออกเป็น 4 ส่วนได้แก่

วันวานถึงแม้จะเจ็บปวดแต่พอมองย้อนกลับไปก็เป็นดั่งของขวัญ

วันนี้มีเรื่องให้ทำมากมาย จึงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

พรุ่งนี้ที่รอคอยด้วยความหวัง อันน่าตื่นเต้น

ทุกวัน...อันแสนมีค่าสำหรับฉัน

ที่โดยรวมแล้วเรื่องเล่าและภาพวาดของ "ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ" ทั้ง 4 ส่วนคือการแสดงให้เห็น ความคิด ความทรงจำ ความหวังและความฝันของผู้เขียนภายใต้การรับมือความผิดปกติของชีวิต ทั้งการสูญเสียการได้ยิน และอีกไม่นานการมองเห็นของผู้เขียนก็อาจจะสูญเสียไปด้วย หากแต่เนื้อหาใน "ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ" ของผู้เขียนย้ำเตือนกับเราว่าในท้ายที่สุดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น "การใช้ชีวิตให้มีความสุข" ภายใต้สิ่งที่เกิดขึ้นและสิ่งที่มีก็ดีที่สุดแล้วสำหรับชีวิตเหมือนที่ผู้เขียนเลือกใช้ชื่อหนังสือว่า "ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น