รีวิวเว้ย (801) ตั้งใจจะเขียน "รีวิวเว้ย" เล่มที่ 801 ด้วยหนังสือ "รักเอย" ที่ป้าอุ๊ รสมาลิน ตั้งนพกุล เขียนไว้ในวาระสุดท้ายของ "อากง" หนังสือบอกเล่าถึงความรักอันสุดแสนธรรมดา หากแต่ในตอนท้าย บทกลอนที่ป้าอุ๊เขียนไว้ มันก็เพียงพอต่อการสนับสนุนเหตุผลว่าเหตุใด "ม.112" ถึงจำเป็นที่จะต้องถูกยกเลิก
และในช่วงที่ผ่านมาเราได้เห็นกันแล้วว่ากฎหมาย ม.112 กลายมาเป็นหนึ่งในเครื่องมือสำคัญทางการเมืองที่ถูกหยิบมาใช้ในการเล่นงานผู้ที่มีความเห็นต่างทางการเมือง จนหลายครั้งการเลือกใช้ ม.112 ในการมาเป็นเครื่องมือ ทำให้ ม.112 เป็นคำขู่ฝ่ายตรงข้ามของคนบางกลุ่มอยู่เสมอ ๆ หลายคนอาจจะไม่เห็นว่า ม.112 จะมีความร้ายแรง หรือสร้างปัญหาแต่ประการใด หากเป็นเช่นนั้นเราอยากให้ลองอ่าน "รักเอย" หนังสือบันทึกความทรงจำของครอบครัวคนธรรมดา ที่ถูกลากพาเข้ามาเผชิญหน้ากับ ม.112 โดยตรง หากอ่าน "รักเอย" จบลงแล้ว และคุณยังไม่เห็นว่ามันเป็นปัญหาประการใด เราคิดว่าคุณน่าจะสูญเสียความเห็นอกเห็นใจในคนอื่น ๆ ไปจนหมดสิ้นแล้ว
เพราะมันไม่ควรมีใคร หรือครอบครัวใดที่สมควรจะต้องเผชิญเรื่องราวแบบครอบครัวของ "ป้าอุ๊กับอากง" อีกแล้ว ข้อความที่เราเลือกมาบางตอน เป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ที่บอกเล่าความรู้สึกของป้าอุ๊ ที่ต้องสูญเสียอากง เพื่อนคู่คิดที่ร่วมชีวิตด้วยกันมากว่า 40 ปี ให้กับกฎหมายดังกล่าว
"ฉันเขาใจว่าชีวิตของเรามันก็ต้องมีคลื่นลมแรง บางครั้งก็นิ่งสนิท ไม่มีความพอดี แต่นี่มันเกินเลยถึงขนาดนี้ ฉันรับไม่ได้ ครอบครัวฉันเป็นครอบครัวที่ธรรมดามาก ๆ ไม่รู้ว่ามาเกิดเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องมีเหตุในเรื่องแบบนี้" (น. 59)
"แต่ถ้าการตายของเขา (อากง) มันเหมือนจะทำให้เกิดความยุติธรรมขึ้นมาใหม่ ที่ดีกว่าเก่า ที่ดีกว่าที่ทำกับอากง ฉันก็อยากเรียกร้องให้กับคนที่อยู่ในเรือนจำ ให้มันเกิดความยุติธรรมขึ้นในสังคมไทย ในสังคมของผู้ที่อยู่ในเรือนจำ ทุกคดีให้มองผู้ต้องหาว่ายังเป็นคนอยู่ ... อากงเสียชีวิตตรงนี้ ก็ไม่อยากให้มีอากงสอง อากงสาม ถ้าฉันจะดิ้นรนอะไรได้ก็ขอดิ้นรนในเรื่องนี้ เป็นการวิงวอนขอ ไม่ใช่กระทั่งจะไปบังคับหรือกดดัน คือถ้ามองความเป็นคน คนเหมือนกันก็น่าจะให้คนด้วยกันได้" (น. 79)
หนังสือ : รักเอย
โดย : รสมาลิน ตั้งนพกุล
จำนวน : 108 หน้า
ราคา : 180 บาท
"รักเอย" เป็นหนังสือที่เราได้มาจากคำแนะนำของรุ่นพี่ท่านหนึ่ง ว่าควรที่จะอ่าน "รักเอย" สักครั้งเพื่อจะได้เห็นถึงความโหดร้ายของกฎหมายมาตรา 112 ที่กำลังเป็นที่นิยมในการใช้เพื่อบดขยี้บีทาผู้เห็นต่างทางการเมืองอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่มาตรา 112 ถูกใช้อย่างมากในช่วงของการปราบคนเสื้อแดงในช่วงการชุมนุมทางการเมืองของคนเสื้อแดง
"รักเอย" หนังสือขนาดไม่ยาวนัก ที่เราอาจจะเรียกมันตรง ๆ ว่ามันคือ "หนังสืองานศพ" ที่ภรรยาเขียนถึงสามีผู้เป็นที่รัก ที่ต้องสูญเสียไปจากการถูกจองจำในคดี 112 "อากง" คือชื่อของสามีอันเป็นที่รัก อากงของหลาน ๆ อาป๊าของลูก ๆ และอาเจ๊กของผู้ร่วมต้องคดีทางการเมือง หากเราอ่านข่าวแต่เพียงเพื่อรับรู้ว่าอากงคือผู้ต้องหาในคดี ม.112 เราอาจจะไม่คิดต่อไปว่าแล้วอย่าไร ผู้ต้องหาถูกขังและเสียชีวิต อากงอาจจะไม่ใช่คนแรกและไม่ใช่คนสุดท้ายของผู้ต้องหาที่ถูกขัง หากแต่อากงน่าจะเป็นคนแรกของผู้ต้องหาในคดี ม.112 ที่เสียชีวิตจากการจองจำ และเรื่องเล่าของป้าอุ๊ ใน "รักเอย" ยิ่งทำให้เรามองเห็นปัญหาของ ม.112 ที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
"รักเอย" บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของครอบครัวหนึ่ง ที่หลายคนอาจจะเรียกว่าครอบครัวของคนหาเช้ากินค่ำที่อาจจะไม่มีความสำคัญอะไรนัก กับสังคมแห่งนี้ สังคมที่ไม่เคยมองเห็นคนตัวเล็กตัวน้อยอยู่ในสมการของสังคม หากแต่ครอบครัวเล็ก ๆ ครอบครัวนี้ ต้องเผชิญกับเรื่องราวที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของครอบครัวไปตลอดกาล และพรากเพื่อนร่วมชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งให้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ พรากอากงของหลาน ๆ ไปอย่างไม่มีวันที่จะได้พบหน้ากันอีก และพรากพ่อไปจากลูก ๆ ตลอดกาล ซึ่งแน่นอนว่าการพรากจากเป็นเรื่อง "สามัญธรรมดา" แต่ "รักเอย" บอกกับเราว่าการพรากจากด้วยความผิดมาตรา 112 มันไม่ใช่สิ่งที่คนหนึ่งคนควรต้องเผชิญ
เราใช้เวลานานพอควรในการอ่าน "รักเอย" ให้จบเล่ม ทั้งที่ความยาวและความหนาของหนังสืมไม่ได้มากมากเท่าไหร่นัก หากแต่มวลของความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ที่ถูกเขียนเล่าเอาไว้ในแต่ละตัวหนังสือ มันทำให้เราต้องใช้เวลาเพื่อพาตัวเองให้ผ่านหน้ากระดาษไปได้ทีละหน้า และในท้ายที่สุดสิ่งที่เราได้จากการอ่าน "รักเอย" คือข้อสรุปสุดท้ายที่ว่า ไม่ควรมีใครจะต้องเผชิญเรื่องราวแบบครอบครัวของป้าอุ๊และอากงอีกแล้ว ถ้าหากคุณเป็นคนที่กำลังคิดว่าอยากจะใช้กฎหมายมาตรา 112 เพื่อเล่นงานใครสักคน เราอยากให้คุณลองหยิบ "รักเอย" ขึ้นมาอ่าน และลองทบทวนดูดี ๆ อีกครั้งว่า จะต้องมีอากงอีกสักกี่คนคุณถึงจะพอใจ
หนังสือ : รักเอย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in