รีวิวเว้ย (706) ยิ่งอายุมากขึ้นเราก็ยิ่งได้รับรู้ว่า ทั้งตัวเราเองและคนอื่น ๆ ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของบางคนเสมอ มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่กิจกรรมของแต่ละคน บางคนผ่านดข้ามาในฐานะของคนรู้จัก บางคนผ่านเข้ามาในฐานะของครอบครัว บางคนผ่านเข้ามาในฐานะของเพื่อน บ้างคนเข้ามาในฐานะของเพื่อนร่วมงาน ซึ่งแน่นอนว่าการผ่านเข้ามาของใครบางคนมักจะทิ้ง "ความทรงจำ" บางอย่างเอาไว้ด้วยเสมอ และเมื่ออายุมากขึ้นเราก็จะพบว่า "การจากลา" ไม่ว่าจะในรูปแบบของจากเป็นหรือจากตายมันเกิดขึ้นได้พอ ๆ กัน และในทุกการจากลามันมักจะทิ้งความทรงจำต่าง ๆ เกี่ยวกับคนที่จากไป ให้เราได้จดจำ เรียนรู้ บางครั้งนึกถึงและบางครั้งก็คิดถึง แต่ในการจากลาเหล่านั้นการลาจากของคนใกล้ตัวที่มีความทรงจำร่วมกันมาอย่างยาวนาน มันอาจจะสร้างบาดแผลหรือการย้ำเตือนที่บางครั้งในท้ายที่สุดมันกลายมาเป็น "เงื่อนไข" ที่ทำให้เจ้าของความทรงจำที่ยังอยู่ไม่สามาร "Move On" ออกจากความทรงจำเหล่านั้น และไม่สามารถเริ่มต้นใหม่ได้อีกเลย หากไม่เรียนรู้ ทำความเข้าใจ และยอมรับในความทรงจำและบาดแผลของความทรงจำเหล่านั้น 

หนังสือ : ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน

โดย : คิซาระ อิซึมิ แปล อิศเรศ ทองปัสโณว์

จำนวน : 265 หน้า

ราคา : 299 บาท 

หนังสือ "ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" เป็นหนังสือนิยายขนาดไม่ยาว ที่ว่าด้วยเรื่องราวของคนรอบตัวของ "คาซึกิ" ชายหนุ่มที่เสียชีวิตจากโลกนี้ไปด้วยโรคร้าย ที่การจากลาของเขาได้ทิ้งความทรงจำบางอย่างเอาไว้ให้กับคนรอบตัว ทั้งพ่อ เมีย เพื่อนในสมัยเด็ก ลูกพี่ลูกน้อง และยังมีคนอื่น ๆ อีกที่เข้ามาเกี่ยวโยงในสายใยแห่งความทรงจำของ "คาซึกิ" 

"ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" บอกเล่าเรื่องราวของตัวละครต่าง ๆ ที่เคยอยู่รอบตัวของคาซึกิ ที่ต้องดำเนินชีวิตต่อไปหลังจากที่คาซึกิเสียชีวิต แม้ว่ามันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม แต่คสามทรงจำบางอย่างของเขายังคงอยู่กับคนรอบตัว และสร้างปรากฎการณ์ของความทรงจำที่ซ้อนทับกับโลกความจริงของคนที่ยังคงอยู่ ทำให้หลายคนไม่กล้าที่จะเริ่มต้นใหม่ เพราะยังคงคิดถึงหรือยึดโยงอยู่กับบางความทรงจำในครั้งอดีต 

นอกจากที่ "ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" จะบอกเล่าเรื่องราวของความทรงจำที่ส่งผลกระทบต่อคนที่ยังอยู่จนหลายคนยังกอดเก็บความทรงจำเหล่านั้นเอาไว้จนไม่กล้าก้าวออกไปข้างหน้า หากแต่เนื้อหาของ "ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" ยังคงบอกเล่าถึงมุมมองที่แตกต่างออกไปของการกอดเก็บความทรงจำต่าง ๆ เหล่านั้นเอาไว้ เพื่อช่วยกระตุ้นเตือนบางสิ่งบางอย่างของชีวิตได้เป็นอย่างดี ซึ่งในตอนท้ายของ "ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" ความทรงจำที่ตัวละครต่าง ๆ ได้กอดเก็บเอาไว้นี่แหละ ที่ได้กลายมาเป็นหนึ่งในตอนจบสำคัญของหนังสือเล่มนี้ 

หลังจากที่อ่าน "ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" จบลง ทำให้เราหวนกลับมาคิดถึงตัวเราเองว่า "หลายปีมานี้เราเข้าไปเป็นเศษเสี้ยวความทรงจำในชีวิตของใครมาบ้าง" หากความทรงจำเหล่านั้นมันจะสร้างภาพจำบางอย่างเอาไว้ อย่างน้อย ๆ ก็ขอให้กอดและเก็บมันเอาไว้ในฐานะของ "ความทรงจำ" ระหว่างบุคคล