เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเว้ย (2)Chaitawat Marc Seephongsai
เถื่อน 100 By วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล
  • รีวิวเว้ย (491) ถ้าย้อนกลับไปเมื่อสักเกือบ 10 ปีก่อน เราเริ่มที่จะรู้จักชื่อของ "วรรณสิงห์" จากงานเขียนบางชิ้นแต่ดันจำชื่อของงานเขียนเหล่านั้นได้ไม่ค่อยถนัดนักแต่ที่จำได้แน่ ๆ ชิ้นหนึ่ง คือ งานเขียนที่ชื่อว่า "อักษรตัวหน้า" และในช่วงเวลานั้นยังมีโอกาสได้อ่านงานอีกหลายชิ้นของวรรณสิงห์ ถ้าย้อนกลับไปเมื่อสัก 10 ปีก่อน เหตุผลหนึ่งที่เราตามหางานของ วรรณสิงห์ และพี่ชายของเขา (แทนไทย) มาอ่าน เพราะตอนนั้นเราเป็นแฟนงานเขียนของ "เสกสรรค์ ประเสริฐกุล" ทำให้เราตามอ่านงานอื่น ๆ ของผู้คนที่โคจรอยู่รอบตัวของ อ.เสกฯ ครั้งแรก ๆ ที่อ่านงานของ วรรณสิงห์และแทนไทย เราพบว่างานของแทนไทย เป็นงานที่มีจุดยืนของงานเขียนที่มีความชัดเจน เพราะแทนไทยมุ่งเน้นไปที่การเขียนงานในมุมมองของการสื่อสารทางด้านวิทยาศาสตร์ แต่สำหรับงานของวรรณสิงห์ในช่วงแรก ๆ เราเห็นว่างานเขียนหลาย ๆ ชิ้น คล้ายที่กำลังพยายามหาแนวทางของตนเองในการเขียนงาน เพราะงานเขียนช่วงแรก ๆ ประกอบไปด้วยแนวคิดื่หลากหลายทั้งปรัชญา การเมือง เศรษฐศาสตร์ การใช้ชีวิต ฯลฯ แนวทางงานเขียนของวรรณสิงห์ชัดเจนขึ้นตั้งแต่เขาเริ่มเขียนงาน "เถือน" ที่ถอดเอาเบื้องลึกเบื้องหลังของการทำรายการเถือนมาใช้ ตักอักษรของเขาชัดเจนขึ้นจนมันกลายเป็นแนวทางที่ชัดเจนของวรรณสิงห์ไปแช้วเรียบร้อย 
    หนังสือ : เถื่อน 100
    โดย : วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล
    จำนวน : 360 หน้า
    ราคา : 790 บาท

    "เถื่อน 100" อาจจะเรียกได้ว่าเป็นหนังสือเถือนลำดับที่ 3 ของวรรณสิงห์ นับตั้งแต่ที่เขาเริ่มเถือนแบบเล่มขึ้นมาเมื่อหลายปีก่อน "เถื่อน 100" มีความแตกต่างจากเถือนทั้ง 2 เล่มก่อนหน้าอย่างน่าสนใจ เพราะในงาน "เถื่อน 100" เล่มนี้ เป็นการรวบรวมเอาภาพถ่ายที่ได้จากการเดินทางหลายสิบปี มาคัดเลือกให้เหลือจำนวนภาพตามที่วรรณสิงห์เห็นว่าภาพเหล่านั้นสำคัญและสามารถบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ำด้ด้วยตัวของภาพถ่ายเอง

    แต่สิ่งที่ทำให้ "เถื่อน 100" ทรงพลังขึ้นไปอีกในแง่ของหนังสือภาพ คือ ภาพที่บอกเล่าเรื่องได้ด้วยตัวเองโดยที่ยังไม่ต้องอ่านเนื้อหากำกับเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่ออ่านภาพของ "เถื่อน 100" พร้อมกับอ่านเรื่องราวของภาพต่าง ๆ ของ "เถื่อน 100" ผ่านตัวอักษรที่วรรณสิงห์เขียนเอาไว้ มันยิ่งช่วยขับเน้นอำนาจของเรื่องเล่าที่ถูกถ่ายทอดผ่านภาพที่ถูกถ่ายเอาไว้ได้อย่างดียิ่ง และภาพทุกภาพข้อเขียนทุกข้อเขียนที่ตามกำกับและบอกเล่าเรื่องราวหลังภาพถ่ายเหล่านั้น มันยิ่งทำให้เราเห็นความเป็นวรรณสิงห์และมองเห็นโลกผ่านเลนส์ตาและเลนส์กล้องของเขาได้มากยิ่งขึ้น

    "เถื่อน 100" กระตุ้นเตือนให้เรามองโลก และความเถือนในมุมมองที่แตกต่างออกไปอย่างน่าสนใจ หลายครั้งหลายพื้นที่ที่เรามองว่ามันอันตรายป่าเถื่อน แท้จริงแล้วทุกสิ่งที่เราเห็นอาจจะเป็นการผลิตซ้ำของคนบางกลุ่มก็เพียงเท่านั้น "เถื่อน 100" คล้ายกับเดินมาโบกกบาลเราแรง ๆ และพูดกรอกหูว่า "เห้ยยยยยมึงลองมองโลกให้ต่างมุมจากเดิมบ้างดิวะ" แล้วมึงจะเห็นโลกในมิติที่อยู่นอกเหนือความต้องการของคนบางกลุ่ม โลกและการรับรู้มันขึ้นอยู่กับแววตาและประสบการณ์ของการเห็นโลกที่หลากหลายและรอบด้าน

    หลังจากที่อ่านงานของ วรรณสิงห์ มาหลายเล่มในรอบหลายปีมานี้ "เถื่อน" คือ ลายเส้น ลายเซ็น และแนวทางที่ชัดเจนของ วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล เราเชื่อเหลือเกินว่าเถื่อนครั้งต่อ ๆ ไปและเล่มต่อ ๆ ไป มันจะช่วยเปิดโลกให้เรายิ่ง ๆ ขึ้นไปในภาพหน้า

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in