รีวิวเว้ย (475) ในรอบหลายปีที่ผ่านมาเรามักจะเห็นกันอยู่บ่อย ๆ ว่าตามโลกออนไลน์ต่าง ๆ มีคนที่ออกมาขอร้องแกมบังคับให้คนไทยทุกคนใช้ภาษาไทยอย่าง "ถูกต้อง" โดยเฉพาะคำที่กลายมาเป็นวาระระดับชาติอย่าง "ค่ะ" กับ "คะ" ที่หลัง ๆ มันกลายมาเป็นสิ่งที่หลายคนหยิบเอามาล้อเลียนคนที่ใช้คำนี้ผิดบ้างก็ว่าโง่ ล้างก็ว่าเฉิ่ม บ้างก็ว่าทึ่ง แต่เอาเข้าจริงแล้วการออกเสียง "ค่ะ กับ คะ" น่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้หลาย ๆ คนเข้าใจความหมายของมันผิดไป ซึ่งจริง ๆ แล้วการผันเสียงถือว่ามีความสำคัญต่อการเขียนคำไทยแต่ละคำเป็นอย่างมาก และที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ต่อให้เราจำหลักการผันเสียงได้ เราก็ต้องมางุนงงกับความยากของภาษาไทยอีกหลายรูปแบบอยู่ดี ไหนจะชน ไหนจะเชื่อม ไหนจะบาลี ไหนจะกร่อนเสียง ที่ทุกวันนี่เราเองก็คืนความรู้ให้ครูไปหมดแล้ว และไหนจะพลวัตรของภาษาที่เกิดขึ้นจากการใช้ในทุก ๆ วัน ก็สร้างความเปลี่ยนแปลงกับตัวคำและการใช้คำอยู่มิใช่น้อย หลายปีมานี้คำที่ได้รับผลกระทบอย่างชัดเจนยิ่ง ก็คือคำว่า "ซ่า-หริ่ม" ที่ทุกวันนี้หลาย ๆ คนเข้าว่ามันเขียนและออกเสียงว่า "สลิ่ม" ไปเสียแล้ว
หนังสือ : ดวงตาเห็นคำ
โดย : สุวิชา พิทักษ์กาญจนกุล
จำนวน : 100 หน้า
ราคา : 125 บาท
ก็อย่างที่เกริ่นไปก่อนหน้าว่าภาษาไทยเป็นภาษาที่โคตรจะยาก ทั้งเรื่องของความหมายของคำ ความกำกวมของคำ ความสามารถในการซ้อนความหมายของคำแต่ละคำ นี่ยังไม่ได้นับรวมเอาเรื่องของพลวัตรของความหมายของคำ อย่างเช่น การเปลี่ยนความหมายของคำว่า "ยิ้ม" ที่ช่วงหนึ่งมันถูกสร้างพลวัตรให้มีความหมายที่มากไปกว่าความหมายของคำที่ว่า "ยิ้ม" และอีกหลายคำที่มีการเปลี่ยนแปลงในคสามหมายอยู่บ่อย ๆ อย่างล่าสุดคงเป็นคำว่า "จกตา" ซึ่งเราเองก็ไม่แน่ใจว่ามันหมายถึงอะไร
"ดวงตาเห็นคำ" ได้ทำหน้าที่ในการรวบรวมเอาคำที่เห็นผ่าน ๆ ตา และมีความสนุกสนาน บ้างสะกดผิด-ถูก บ้างใช้คำผิดความหมาย หรือบางคำก็สื่อถึงนัยยะอื่น ๆ ให้ได้ตีความกันอย่างสนุกสนาน โดยเฉพาะสั่งห้าม หรือคำสั่งให้ทำบางสิ่งบางอย่าง ก็ถูกเก็บรวบรวมเอาไว้ในหนังสือเล่มนี้ นอกจากการรวบรวมรูปประโยคแปลก ๆ แล้ว "ดวงตาเห็นคำ" ยังแสดงให้เราเห็นถึงพลวัตรบางประการของการใช้ภาษาไทยไปพร้อม ๆ กันด้วย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in