รีวิวเว้ย (393) มีคนเคยบอกเอาไว้ว่า "ถ้าเราทำความรู้จักกับใครสักคนเกิน 3 ครั้งและเขายังเป็นคนที่เรายังอยากรู้จักและพูดคุยอยู่ แสดงว่าเขาเป็นหนึ่งคนที่สำคัญสำหรับเรา" น่าแปลกที่เราอ่านหนังสือของ "พาย" มาเป็นเล่มที่ 3 แล้ว และเราก็ยังรู้สึกที่อยากจะอ่านเล่มต่อ ๆ ไปของพายอยู่ ความแปลกของหนังสือของพายอยู่ตรงที่มันเป็นหนังสือที่บอกเล่าเรื่องราวของชีวิตของเธอ ในแบบที่เธอเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง คล้ายกับเวลาที่เราไม่ได้เจอเพื่อนในกลุ่มมาสักพักหนึ่ง เมื่อเจอหน้ากันหรือรวมตัวกันได้บทสนทนาต่าง ๆ มักทยอยออกมาจากปากของเราและเพื่อนเสมอ ๆ กับตัวหนังสือของพายก็เช่นเดียวกัน ทุกครั้งที่ได้นั่งลงอ่านหนังสือของพายเรามักพบเสมอว่าพาย เหมือนกับและเพื่อนที่กำลังบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตให้เราฟัง ทุกครั้งที่ฟังเราจะรู้สึกถึงความรู้สึกของผู้บอกเล่าเสมอ และเราพูดได้อยากไม่อายเลยว่าหนังสือทั้ง 3 เล่มของพาย ทำให้เรา "เสียน้ำตา" ไปกับบทสนทนาที่ถูกถ่ายทอดผ่านตัวอักษรของหนังสือทั้ง 3 เล่ม อาจเพราะเราแชร์อะไรบางอย่างร่วมกัน และอะไรบางอย่างที่ว่าอาจจะหมายถึง "ความเห็นอกเห็นใจ (empathy)" ที่เพื่อนมักจะมีให้กับเพื่อนเสมอ