เราคุ้นชินกับพี่น้องคนลาว ทั้งภาษา วัฒนธรรม อากาศ ที่คล้ายคลึงกัน ดาราคนลาวหลายคนที่พวกเรารู้จัก อย่างเช่น อนันดา หรือ ธันวา  เป็นต้น กาแฟดาว คอฟฟี่ ที่โฆษณาบ่อยจนเกิด วลีสำเนียงสาวลาวติดหู "ด๊าว เอิ้นด๊าวกะได้" หรือช่องเคเบิลลาวยอดฮิต อย่าง Laos Star Channel ที่บางทีเราก็เปิดผ่านๆ แล้วต้องหยุดฟังเพลงจากนักร้องลาวอยู่บ่อยๆ 

     จนอาจจะเผลอนึกไปว่า การข้ามเขตแดนนั้น เป็นการข้ามสะพานเพื่อมาเที่ยวต่างจังหวัด นักท่องเที่ยวหลายคน หรือแม้แต่ตัวยิปเอง ก็ผ่อนคลายไปกับบรรยากาศ ความเป็นมิตร หรืออัธยาศัยไมตรี และสำเนียงน่ารักๆ ของคนลาว

     ออกตัวก่อนว่า ลาวเป็นประเทศที่ยิปชอบ ประเทศหนึ่ง ไปต่างประเทศที่ ยิปเดินทางไปบ่อยครั้งที่สุด มีช่วงนึงถูกโหมด้วยกระแส AEC อยากฝึกภาษาอาเซียนซักภาษา ถึงขึ้นต้องข้ามแม่น้ำโขง ไปซื้อหนังสือเรียน วิชาภาษาลาว สำหรับนักดรัยนชั้นประถม มา 7 เล่ม หมดเงินไปพันกว่าบาทเพื่อการนั้น 

     ทุกครั้งที่ไปเที่ยวลาว ยิปพยายามอย่างมากที่จะกลมกลืน โดยการพยายามพูดภาษาลาวที่ ฝึกฝนร่ำเรียนมาจากหนังสือ และทีวีเคเบิลช่องลาวสตาร์ ภาษาของยิปก้าวหน้ามาก สามารถฟังคนลาว รู้เรื่อง 99% แต่ยังมีปัญหาเรื่องทักษะการพูดอยู่นิดหน่อย ในการลงร่องสำเนียงให้ถูก

  

     กฏเหล็กในการที่คนลาวจะรู้ว่า อีนี่เป็นคนไทย แต่วอลลาบี มีความพยายาม ก็คือ คนไทยจะลงท้ายด้วย "ครับ ค่ะ จ้า" สามคำนี้หลุดมาเมื่อไหร่ คนไทยชัวร์ แต่ถ้าฝึกมาระดับหนึ่ง ระวังข้อนี้ได้ สิ่งต่อไปที่เค้าจะจับเราได้ ก็คือ การหลุดใช้คำลงท้ายว่า "เจ้า" ถ้าเป็นผู้หญิงโอเค แต่ถ้าผู้ชายใช้ "เจ้า"เมื่อไหร่ ไม่ใช่คนลาวแน่ๆ 

    ที่ยิปต้องฝึก ไม่ใช่แค่เอาไว้กรอกในใบความสามารถพิเศษเกร๋ๆ ว่าพูดลาวได้ แต่มันจะช่วยเราได้ทุกครั้ง ในการซื้อของ 

        ยกตัวอย่างให้ฟัง เมื่อไปซื้อของ ร้านค้าลาว เมื่อเค้ารู้ว่าเราเป็นต่างชาติปุ๊ป แม่ค้าจะเกิดอาการที่เรียกว่า "ภาวะราคาชะงักเฉียบพลัน" คืออะไรน่ะหรือคะ ก็คือ พอเราไปถามราคาซื้ออะไร ราคาจะไหลออกจากปอดแม่ค้า แต่พอมันจะถึงกล่องเสียง มันจะหยุดแค่นั้น แล้วใช้เวลาแปลงร่างให้แพงขึ้นแบบเซเลอร์มูน  ที่อีเซเลอร์มูนใช้เวลาวาดแขนฉีกแข้งฉีกขาแปลงร่างสวยๆอยู่นานสองนาน   รอให้คนดูและปีศาจลุ้นว่าเมื่อไหร่มันจะแปลงร่างเสร็จ (ซึ่งปีศาจจะยิงมันทิ้งตอนนางยกขาผูกโบว์ก็ได้)

     อันนี้ก็เหมือนกัน เวลาเราไปถามซื้อน้ำขวด แม่ค้าจะเปล่งลมออกมาแล้วจากปอด แต่พอถึงกล่องเสียง ราคามันก็จะขอเวลาแปลงร่างก่อน  ซึ่งขั้นตอนนี้แม่ค้าจะชะงักไปเหมือนต้องยาป้าย  เราจะยืนมองแม่ค้า  เหม่อชะงักไปราวห้าวิ ลุ้นว่าเมื่อไหร่แกจะพูดราคาออกมา คำถามง่ายๆอย่างราคาของที่ขายทุกวัน ต้องใช้เวลาคิดด้วยเหรอ ก่อนนางจะพูดราคาออกมา ในราคาที่เรารู้สึกว่ามันแพงแบบไม่เนียน

       น้ำขวดซึ่งราคา จากการซื้อทุกวันหลายๆ ร้าน 3000 กีบ ป้าจะชะงักและ ปล่อยราคาแปลงร่าง 5000 กีบ 

      ยิปเริ่มสังเกตุ ว่า ถ้าสมมติ ยิปเนียนเป็นคนลาว อาการ "ภาวะราคาชะงักเฉียบพลัน" จะไม่เกิดขึ้น แต่พอเผลอหลุด คะ หรือ จ้า ออกมาเมื่อไหร่ เท่านั้นแหละ การซื้ออะไร ต้องรอให้แม่ค้าเรียกสติกลับมาจากการแปลงร่างก่อน จนหลายครั้งอยากจะดีดนิ้ว แล้วร้อง Hey!!!!ดังๆใส่ เหมือนในละคร ตอนที่เพื่อนนางเอกทำใส่นางเอกตอนเหม่อคิดถึงพระเอกตอนฉากข่มขืนตอนที่แล้ว

    อ้อ เรื่องการใช้เงินบาทก็เหมือนกันนะคะ จริงอยู่ว่าการไปเที่ยวเมืองใหญ่ๆ อย่างเวียงจันทร์และหลวงพระบาง นั้นต้อนรับเงินไทย แต่เราจะถูกขายด้วยอัตราราคาแปลงร่างเซเลอร์มูนแน่นอน 

     เงิน 1000 กีบ จะเท่ากับ 4 บาทไทยโดยประมาณ โดยแม่ค้าร้านที่โอเคหน่อยจะ คิด แบบง่ายคือ 5 บาท เท่ากับ 1000 กีบ แต่บางร้าน(ย้ำว่าบางร้าน) ที่ยิปเจอมา ที่เผลอไปสั่งข้าว แล้วมารู้ตอนหลังว่าเอาเงินลาวออกมาไม่พอ คิดอัตรา 1000 กีบ เท่ากับ 10 บาท  มื้อนั้นยิปกินข้าวผัดไข่แฉะๆไร้รสในราคา 120 บาท คุณพระ!!!!

      ดังนั้นถ้าจะใช้เงินไทย ให้ถามราคาลาวก่อน แล้วคำนวณเอง กะเอาประมาณ 1000 กีบ เท่ากับ 4 บาท ถ้าเทียบแล้วราคาเกินนิดหน่อย ก็โอ แต่ถ้ามันเกินโอเว่อร์ ให้คิดว่าราคานั้นแปลงร่างแล้ว ให้ถอยไปซื้อร้านอื่น 

      บทเรียน ที่ยิปได้ก็คือ 

      1.พยายามเป็นคนพื้นที่ให้ได้มากที่สุด

      2. แลกเงินกีบมาให้พอ การใช้เงินบาทนอกประเทศยังไงก็เสียเปรียบ

      3.ถ้าถามราคาแล้วแม่ค้า ชะงัก จงไปร้านอื่น ร้านดีดีในลาวมีอีกเยอะ อย่าไปเสียเปรียบร้านส่วนน้อยพรรค์นี้ 

รัก 

น้องยิป