หลังจากรับบัตรขึ้นทางด่วนกรุงเทพ-ชลบุรี ระเบิดแก๊สลูกแรกก็ถูกปล่อยจากลำไส้ใหญ่ ตอนแรกคิดว่าไม่มีอะไรมาก ได้ใจไปพักหนึ่ง ระเบิดระลอกสองก็ตามมา แต่คราวนี้มั่นใจเลยว่าสะเก็ดระเบิดมาด้วยแน่ๆ ถ้ายังขืนปล่อยให้ได้ใจ

ระยะทางบนทางด่วนจากบางนา-ชลบุรี 28 กิโลเมตร ระหว่างนั้นเป็นช่วงเวลาที่เวิ้งว้าง เปล่าเปลี่ยวไร้สิ้นซึ่งความหวัง

ขับเร็วมากก็กลัวใจสั่น พาลจะทำให้ระเบิดทำงานไวเข้าไปอีก ขับช้าก็เกรงจะไม่ทันเก็บกู้

ระยะทางทอดยาวดูเหมือนไม่สิ้นสุด แต่ชั่วประเดี๋ยวปลายทางก็มาถึง เราเห็นปั้มปตท. อยู่แค่เอื้อมมือไปทางซ้าย แล้วทุกอย่างก็พังลง เพราะดันเป็นทางคู่ขนาน สึส!

กว่าจะเจอปั้มอีกที ระบบหายใจเริ่มรวน มือเริ่มสั่นเทา เหมือนเวลาแต่วินาทีช่างยาวนาน ดั่งที่ไอสไตน์เคยว่าไว้

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่ากินส้มตำก่อนขับรถไกลๆ และบริษัททางด่วนควรมีส้วมไว้ริมทางบ้าง ผมว่ามันต้องมีคนพลีกางเกงในตัวเองบ้างแหละ