เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ถึงสัปดาหห์สุดท้ายของการฝึกงาน 

หลังจากดราฟรูปข้อสอบเสร็จก็นั่งจัดไฟล์ต่าง ๆ ในเครื่อง ลบไฟล์ที่ไม่จำเป็นออก ตั้งชื่อ และจัดเก็บไฟล์แยกใส่เป็นโฟลเดอร์ไว้ให้ถูกต้องตามที่พี่เลี้ยงเคยสอนและอัพโหลดลง google drive ที่พี่เลี้ยงส่งมาให้ ระหว่างรออัพโหลดไฟล์ ก็เกิดนั่งว่าง ๆ อีกแล้ว เลยลองไปถามพี่เลี้ยงว่ามีงานอะไรให้ทำอีกมั้ยเป็นงานสุดท้ายที่ทำประมาณ 2 วันเสร็จ จึงได้งานใหม่มาเป็นการจัดหน้าต้นฉบับ recap เล่มที่ 3 ที่นักวิชาการเพิ่งทำเสร็จ ซึ่งเรียกได้อย่างเต็มปากแล้วว่าเป็นงานสุดท้ายของการฝึกงาน และเมื่อเลิกงานพี่ ๆ ก็พาไปเลี้ยงข้าวฉลองฝึกงานเสร็จ ซึ่งเลี้ยงวันพุธกลางสัปดาห์เลยเพราะเป็นวันสุดท้ายที่เจอหน้ากันแล้ว อีกสองวันที่เหลือทำงานอยู่ที่บ้านกัน 

ตอนที่พี่ ๆ ในทีมพาไปเลี้ยง ก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากไปกินข้าวด้วยปกติเท่าไหร่ แค่พี่ ๆ ในทีมมากันหมดเท่านั้น และเราก็ไม่ได้รู้สึดตัวเลยว่าวันนี้เจอหน้าพี่ ๆ เขาวันสุดท้ายแล้ว จนแยกกับพี่นักวิชาการคนหนึ่งที่กลับที่พักทางเดียวกัน 

อีกสองวันที่เหลือก่อนจะฝึกงานเสร็จก็นั่งทำเล่ม recap ที่เพิ่งได้ จนกระทั่งวันศุกร์ หลังจากบรีฟเช้าเสร็จก็นั่งจัดหน้าเล่ม recap ต่อไป โดยแข่งเวลาที่ต้องทำให้เสร็จและส่งอีเมลให้พี่เลี้ยงก่อนสี่โมงเย็น เนื่องจากต้องเผื่อเวลาเดินทางเพื่อนำโน้ตบุ๊กและบัตรพนักงานไปคืนที่บริษัทในเวลา 17:00 น. ตอนแรกก็กลัวว่าจะไม่ทันเพราะทำงานช้ากว่าที่คิด แต่สุดท้ายก็สามารถจัดการเล่มทั้งหมดและส่งอีเมลไปให้พี่เลี้ยงได้ตามเวลาที่ตั้งไว้ พูดกันตามจริง ถ้าออกไปทำงานที่บริษัทตั้งแต่เช้าเลยดูจะเป็นอะไรที่น่าจะทำกว่านั่งทำงานอยู่ห้องแล้วค่อยออกไป แต่ก็กลัวว่างานจะไม่เสร็จมากกว่าเลยตัดสินใจทำงานอยู่ที่บ้านก่อน และอีกอย่างที่หนึ่งก็คือวันนี้ที่ออฟฟิศน่าจะเงียบเหงามาก ๆ เพราะส่วนใหญ่ WFH กัน แล้วพอไปถึงก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ พอเดินเข้าออฟฟิศมาเห็นคนนั่งทำงานอยู่แค่ 4-5 คน นอกนั้นว่างเปล่าแบบสุด ๆ ระหว่างรอถึงเวลานัดจึงไปนั่งรอกับเพื่อนอีกคนที่นัดมาคืนโน๊ตบุ๊คและบัตรพนักงานเหมือนกัน ซึ่งพอถึงเวลาก็นำโน้กบุ๊กไปคือที่แผนก IT ส่วนบัตรพนักงานก็นำไปคืนกับ Hr คนที่นัดเอาไว้ แล้วก็บอกลาเพื่อน แยกย้ายกันกลับบ้าน 

การฝึกงานตลอดระยะเวลาสี่เดือนที่ผ่านที่มา สิ่งที่ได้เยอะที่สุดน่าจะเป็นสังคมการทำงาน โดยเฉพาะสังคมบริษัทที่มีเรื่องมีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย เล่าได้บ้าง ไม่ได้บ้าง นอกจากนั้นก็เป็นทักษะการสื่อสารที่ได้ติดตัวมาที่ต้องกล้าพูด กล้าถาม กล้าออกความเห็น แม้โดยปกติแล้วจะไม่ค่อยชอบทำงานกับคนก็ตามเพราะเหนื่อยจะคุย แต่พอมาฝึกงานที่นี่กลับมีความสุขที่ได้มาทำงาน หรือพูดคุยกับพี่ ๆ ในทีมซะงั้น อีกย่างที่ได้เรียนรู้คือกระบวนการทำงานของกวดวิชา ถึงแม้จะทำอยู่แค่หน้าที่จัดเล่มตำราแต่การเดินไปคุยกับพี่ ๆ นักวิชาการและมีเดียก็ทำให้เราเห็นระบบการทำงานและภาพรวมของการทำกวดวิชาเพิ่มมากขึ้น และอย่างสุดท้ายก็คงจะเป็นการได้ทำสิ่งที่ได้เรียนในห้องเรียนตลอกระยะเวลาเกือบ 4 ปีมาใช้ในโลกของการทำงาน โดยเฉพาะเรื่องโปรแกรม Indesign ที่ถึงแม้จะไม่ใช้เวลาเรียนในห้องมากมายขนาดนั้น แต่ก็พอได้ใช้จากวิชาอื่น ๆ เช่นตอนทำรูปเล่มวิชาการบรรณาธิการกิจที่โชคดีมากที่เป็นคนจัดหน้าหนังสือเองทำให้ตอนมาทำงานจริงใช้โปรแกรมได้คล่องแล้ว มีเพียงทริคเล็ก ๆ น้อยเพิ่มเติมที่พี่เลี้ยงสอนเพื่อให้เราทำงานได้ง่ายและเร็วขึ้น 

สุดท้าย แม้วิชาสหกิจศึกษาที่เลือกมาจะอยากให้นิสิตเจอเส้นทางอาชีพของตนจากการมาปฏิบัติสหกิจในครั้งนี้ แต่มันก็ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดสำหรับที่เพิ่งอายุ 22 ถึงแม้งานที่ทำเราจะทำมันได้โดยไม่ลำบากอะไร และก็คิดว่าทำได้ค่อนข้างดีด้วย แต่ก็ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะลอง ถ้าจบไปแล้วงานนี้ก็คงไม่ใช่ตัวเลือกที่จะสมัครงาน คงไปลองงานอื่น ๆ ที่ท้าทายตัวเรามากกว่านี้ก่อน แต่อย่างไรก็ตามก็ขอบคุณงานนี้และการฝึกงานครั้งนี้ที่ทำให้รูัจักตนเองมากขึ้น ขอบคุณคณาจารยืที่ค่อยดูแลให้คำปรึกษาทั้งเรื่องส่วนตัว เรื่องงาน เรื่องโปรเจกต์ และสุดท้ายขอขอบคุณตนเองที่เลือกที่ออกมาลิ้มรสชีวิตของการทำงาน และขอบคุณตนเองที่ตั้งใจทำงานตลอดทั้งสี่เดือนจนทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี 

ปล. ถึงจะฝึกงานเสร็จแล้วก็ยังคงต้องทำโปรเจคกันต่อไป ในที่สุดก็มีเวลาว่างทำเสียที