โปรเจคนี้ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด ตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว เพื่อนเจ้าของโรงงานก็โกหกเราว่าได้โรงงานA ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าจะไปโรงงาน B ซึ่ง ที่เราไม่อยากได้โรงงานB ก็เพราะว่าจะทำให้ได้คะแนนน้อย เพียงแรื่องแค่นี้เราก็เครียดไป 1 สัปดาห์เต็มๆ    และด้วยหลายๆเรื่อง พี่ๆในโรงงานก็ขยันโยนงานกันไปมาช่วงแรกจนเราที่เป็นคนคุยปวดหัวว่าสรุปต้องติดต่อใครกันแน่ แล้วยิ่งใกล้วันที่ต้องไปเก็บข้อมูลที่โรงงานก็ยิ่งเครียด เพราะ อะไรๆก็ยังไม่พร้อม

ยังไม่ได้แบ่งงาน -- เพื่อนแต่ละคนยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร

ยังคุยกับพี่ที่โรงงานไม่รู้เรื่อง -- ต้องติดต่อใครกันแน่นะ

และที่สำคัญ...

มันมีเพื่อนบางคนที่คิดว่างานกลุ่มคืองานเดี่ยว คิดว่าการไปทำงานคือ การไปเที่ยว

เพื่อนได้แสดงออกถึงความคิดนี้โดยการเสนอให้ไปค้างคืนก่อน 1 คืนที่จังหวัดนั้น แล้วพอแฟนของเขาไปด้วย ซึ่ง... มีควรหรอ 

คือเราไม่รู้นะว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่ นี่เราไปทำงานนะ ไม่ใช่ไปพักร้อน

พอจบเรื่องนี้ เรื่องก็ยังไม่จบ

ความอัดอั้นของเราคือ 

 เพื่อนไม่ยอมทำงาน..

เพื่อนไม่ฟังเรา ถามอะไรไม่ตอบ ให้ช่วยคิดอะไรไม่ช่วย

ทำเหมือนว่ามันไม่ใช่งานกลุ่ม (เราอาจผิดเองที่ไม่มีความน่าเชื่อถือมากพอ)

*****ไม่ต้องอ่าน

[พวกมึงเคยเห็นใจกูกันบ้างมั้ยวะ?ถามหน่อย คือกูพยายามแล้ว กูตั้งใจอยาให้ันออกมาดี เพราะคะแนนมันเยอะ แล้วนี่มันก็ไม่ใช่คะแนนกูอย่างคนเดียวมั้ยวะ มันก็คะแนนพวกมึงด้วยเหมือนกัน 

นี่มันงานกลุ่มนะเว้ย แต่พวกมึงทำยังกับว่ามันเป็นงานเดี่ยว ทำไมวะ? กูผิดตรงไหนหรอ กูบัคับพวกมึงมากไปหรอ กูด่ามึงหรอ หรือเพราะกูไม่ใช่เพื่อนของพวกมึงใช่มั้ย? ปํญหามันอยู่ที่ตรงไหนวะ ความจริงมันก็คงมาจากตัวกูเองแหละ พวกมึงเคยใส่ใจกับโน้ตที่กูเคยเขียนไปบ้างมั้ย มึงรู้มั้ยว่ากูเครียดขนาดไหน มันเกนกูแล้วจริงๆว่ะ หมดงานนี้เราก็อย่ามายุ่งกันอีกเลยนะ]*******

ก็แค่งานกลุ่มมันจะยุ่งยากขนาดไหนกันเชียว

มันขนาดนี้แหละ

ไม่เคยเจออะไรที่มันขนาดนี้มาก่อน

ขอบคุณเพื่อนๆที่สอนให้เรียนรู้ก่อนที่จะออกไปเจอสิ่งี่มันเลวร้ายยิ่งกว่านี้

ขอบคุณจริงๆที่ทำให้เราเรียนรู้