นิรินเป็นสาวเชียงใหม่ นิรินร้องเพลงเก่ง นิรินเคยอยู่วงซียูแบนด์สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนี้นิรินเรียนปริญญาเอกอยู่ที่จังหวัดจิบะ - หัวเมืองระยะใกล้ของโตเกียว (แน่ะ...ยึดเอาโตเกียวเป็นศูนย์กลางของโลกอีกแล้วสินะติ๊กต่อก)

ที่สำคัญ นิรินเป็นบิ๊กอีสต์



หลังจากได้รับอีเมลจากมหาวิทยาลัยโตเกียว แจ้งให้มามอบตัวและเข้าคลาสปรับพื้นฐานตามข้อบังคับของทุนในช่วงเดือนกันยายน ความว้าวุ่นใจก็บังเกิด ในอีเมลฉบับนั้นแจ้งว่า อย่างช้าที่สุด ฉันควรเดินทางถึงโตเกียวในวันที่ 29 สิงหาคม 2556 เพราะวันที่ 30 ก็ต้องเข้าร่วมงานแนะแนวแนะนำตัวอะไรสักอย่างแล้ว ขณะนั่งจ้องมองวันที่ที่ทางเจ้าหน้าที่ระบุมา หัวสมองฉันก็คิดไปถึงกำหนดการเล่นคอนเสิร์ตของวงโทโฮชินกิที่จะมีขึ้นรอบสุดท้ายในวันที่ 18 สิงหาคม ที่เมืองโยโกฮาม่า อันไม่ไกลจากโตเกียวนัก ฉับพลัน ฉันเกิดความคิดบ้าๆ ขึ้นมาว่า อยากบินไปสำรวจกรุงโตเกียวล่วงหน้า พร้อมแวะดูคอนเสิร์ตโทโฮชินกิไปด้วย โอ้ นี่ช่างเป็นความคิดแบบหุนหันพลันแล่นที่เจ๋งมากๆ เพียงแต่ว่า...

“แล้วจะหาตั๋วคอนเสิร์ตได้ไงวะ?”



คนที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับโทโฮชินกิ หรือวงญี่ปุ่นวงอื่นๆ อาจไม่รู้กันว่า ตั๋วคอนเสิร์ตในญี่ปุ่นนั้นมักต้องจองกันยาวนานหลายเดือน บางวงอาจต้องจองกันครึ่งค่อนปีกว่าจะได้มา ปีนั้นปุบปับโทโฮชินกิก็ประกาศเพิ่มรอบคอนเสิร์ตที่นิสสันสเตเดี้ยม อันเป็นสนามขนาดใหญ่ที่จุคนได้กว่า 75,000 คน มีคนอยากไปดูคอนเสิร์ตรอบนี้กันมาก แต่สิทธิในการซื้อบัตรล่วงหน้าคือสิทธิพิเศษเฉพาะแฟนคลับที่มีแหล่งพำนักอาศัยอยู่ในญี่ปุ่น (เพราะทางทีมงานจะจัดส่งบัตรให้ทางไปรษณีย์) ส่วนการหาบัตรในรอบจำหน่ายอื่นๆ ก็ถือว่ายากแสนยากสำหรับคนบ้านไกลแถมอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออกสักคำอย่างฉัน พอจนปัญญาในการหาบัตรคอนเสิร์ตถึงขั้นนี้ ฉันเลยบากหน้าส่งข้อความไปอ้อนวอนเพื่อนคนหนึ่ง และเป็นเพื่อนคนนี้นี่เองที่แนะนำให้ฉันรู้จักกับนิริน

เพราะนิรินเป็นบิ๊กอีสต์ - อันหมายถึง แฟนคลับอย่างเป็นทางการของโทโฮชินกิ

และนิรินมีสิทธิในการซื้อตั๋วคอนเสิร์ตให้ฉันได้ (เย่)



“อย่าตีกันนะ” เพื่อนคนนั้นกล่าวทิ้งท้ายหลังจากแนะนำให้ฉันกับนิรินรู้จักกันในเฟซบุ๊ก



ฉันเจอนิรินตัวเป็นๆ ครั้งแรกที่สถานีรถไฟเจอาร์อุเอโนะ อันเป็นสถานีแสนกว้างใหญ่ที่มีทางเข้าออกหลายทาง เรานัดกับบ่ายสองโมงตรง ตรง “Park Gate” อันเป็นฝั่งที่ใกล้กับประตูสวนอุเอโนะมากที่สุด เปล่า, เราไม่ได้จะแวะเดินเที่ยวชมสวนอุเอโนะแต่อย่างใด แต่นัยยะของการนัดกันที่ ‘Park Gate’ แทนที่จะนัดกันที่ ‘Shinobazu Gate’ หรือ ‘Central Gate’ อย่างที่คนอื่นเขานิยมกันก็คือ
อดีตสมาชิกของวงโทโฮชินกิคนหนึ่ง มีชื่อที่แฟนเกิร์ลมักจะเรียกกันติดปากว่า “ปาร์ค”

อั้ยย่ะ...บอกแล้วแถวนี้มีแต่แฟนเกิร์ลระดับหัวรุนแรง ><

นิรินตัวเป็นๆ ตัวสูง ขายาว ผิวขาว และเหมือนกับมนุษย์มนาทั่วไปบนโลกนี้ก็ตรงที่ ตัวจริงของนางสวยน้อยกว่ารูปโปรไฟล์เฟซบุ๊กที่นางโพส (ฮา...ชั้นรู้ว่ารูปโปรไฟล์พวกเธอก็ดูดีกว่าหนังหน้าสดนั่นแหละ ชิ)

จากข้อมูลขั้นต้นที่ฉันแซะถามระหว่างนั่งรถไฟเพื่อไปดูคอนเสิร์ต นิรินอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน (เฮ้!สามสิบอิสเดอะนิวคูลสินะเนี่ย) มาปักหลักอยู่ญี่ป่นเกินสองปีแล้ว หลังทำงานในบริษัทยาได้สักระยะ เธอเริ่มอยากเรียนต่อเลยลองสอบทุนรัฐบาลญี่ปุ่นที่เรียกว่า ‘มงบุโช’ ดูสักตั้ง นิรินสอบผ่านและได้ทุนมาเรียนโทที่จังหวัดจิบะ ปีที่เธอบินมานั้นเป็นปีที่ญี่ปุ่นเพิ่งผ่านเหตุการณ์แผ่นดินไหวและสึนามิอันแสนเจ็บปวด มันเป็นปีที่ไม่ปกติสำหรับญี่ปุ่นและนิริน แต่มันก็ถือเป็นปีแห่งการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ สำหรับทั้งสอง

สัส…กูจะเขียนให้ดราม่าเพื่อ?

ปี ค.ศ.2011 นิรินเริ่มต้นการเรียนปริญญาโท พร้อมๆ กับเริ่มต้นการเป็นบิ๊กอีสต์ - แฟนคลับอย่างเป็นทางการของโทโฮชินกิ

และตอนนี้ ที่นี่ 18 สิงหาคม ค.ศ.2013 บนเส้นทางสายเจอาร์ตะวันออก ในภูมิภาคคันโตของญี่ปุ่น
เราก็กำลังมุ่งหน้าไปสู่สนามนิสสันสเตเดี้ยม เพื่อพบกับผู้ชายตัวสูงเกินร้อยแปดสิบ 2 คน