จะผ่านไปกี่ปี กี่เดือน กี่วัน มันก็ดูเหมือนทุกอย่ามันจะเดินถอยหลังโดยเฉพาะเวลา มีคนเคยบอกว่าเมื่อเราโตขึ้นทุกอย่างมันจะดีเอง พวกเขาแน่ใจอย่างนั้นหรือ? ทำไมต่อให้ฉันโตขึ้นเท่าไรฉันยิ่งอยากกลับไปเป็นเด็ก ฉันมักจะหนีปัจจุบันไปซ่อนตัวอยู่ในหน้าหนังสือแห่งชีวิตสักหน้าที่ได้อ่านไปแล้ว เพราะอดีตสำหรับฉันมันไม่เคยทำร้ายฉัน ซึ่งมันอาจจะเพราะฉันได้ผ่านมันมาได้แล้ว

เช่นเดียวกับปีใหม่ปีนี้ ยังไม่หมดเดือนแรกฉันก็แอบไปซ่อนอยู่ในหน้าหนังสือแห่งชีวิตหน้าเท่าไรบ้างก็ไม่รู้ ฉันเหนื่อยกับปัจจุบันมันไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกถึงอิสระได้เลยสักครั้ง ด้วยภาระหน้าที่ที่ฉันต้องแบกมันไว้ ฉันอยากจบทุกอย่างไว้แค่ตรงนี้ อยากจะเอนกายนอนพักบนทุ่งหญ้าที่ด้านข้างมีลำธารเงียบสงบ อยากได้ยินเสียงนกร้องที่ไม่ต่างไปจากเสียงแห่งความทรงจำ…ฉันไม่อยากเป็นฉันคนเก่าแล้ว

แม้ว่าอดีตมันจะทำให้ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ฉันนึกถึง แต่อดีตมันก็ทำให้ฉันเป็นบุคคลที่ฉันเกลียดในวันนี้ บุคคลที่มีแต่ความอ่อนแอ ไม่สมประกอบ หรือแม้แต่มีเอกลักษณ์อะไรบางอย่างที่ครั้งหนึ่งฉันเคยภาคภูมิใจแต่มันไม่ใช่ในวันนี้ มันคงจะดีไม่น้อยที่วันหนึ่งเราตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเราไม่ใช่คนเดิม จำเรื่องราวเดิมๆไม่ได้ ถ้ามันเป็นเช่นนั้นได้มันจะเป็นสิ่งที่วิเศษมาก

ฉันกำลังเดินอยู่ท่ามกลางเมืองหลวงที่ผู้คนจอแจ ถนนหลายสายตัดกันที่จุดจุดนี้ ฉันก็ไม่รู้ทำไมฉันถึงได้เอ่ยถึงเหตุการณ์ที่ฉันได้เคยไปเที่ยวในที่แห่งนี้ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว มันเพียงแค่ผุดขึ้นมาในหัวตอนฉันกำลังเขียน ฉันจึงอยากที่จะพูดถึงมัน ฉันคิดถึงพวกเขาเหล่านั้น คิดถึงเมื่อตอนที่เป็นเด็ก คิดถึงเพื่อน คิดถึงเธอ แต่ฉันก้รู้ว่าถ้าลืมเรื่องทั้งหมดนี้ได้มันจะทำให้ฉันเป็นคนใหม่ที่เป็นใครก็ไม่รู้

เขียนมาตั้งเนิ่นนาน ทำไมถึงไม่กล้าพูดถึงสิ่งที่คิดเสียที สรุปสั้นๆเลยนะ “ฉันอยากตาย” ไม่รู้ทำไมการพูดคำนี้มันถึงดูเป็นสิ่งที่ร้ายแรง แม้ตอนที่ฉันกำลังเขียนอยู่นี้ฉันเองก็รู้สึก ทั้งๆที่มันเป็นสิ่งที่ฉันรู้สึก และรู้สึกมานานแล้ว การที่ต้องทนอยู่ในโลกที่โหดร้ายนี้ต่อที่คนทั้งโลกต่างเยินยอว่ามันช่างสวยงาม ฉันอยากจะอ้วกทุกครั้งที่ได้ยิน ความสวยงามของโลกใบนี้มันมีอยู่จริง แต่มันเป็นเพียงสิ่งที่หลอกล่อให้เราตกหลุมพลางและความสวยงามเหล่านั้นมันจะกลายเป็นความเลวร้ายในที่สุด 

พวกเขามีสิทธิิอะไรที่มาบอกไม่ให้ฉันคิดแบบนี้ มาบอกว่าสิ่งที่ฉันคิดมันเป็นบาป เอาเข้าจริงฉันเคยคิดด้วยซ้ำว่าความเชื่อเหล่านั้นมันมีเพียงเพื่อหลอกให้ทุกคนยังคงต้องเผชิญโลกใบนี้ด้วยกันต่อไป เพราะคนที่พูดอาจไม่กล้าพอที่จะออกไปจากโลกที่โหดร้ายใบนี้…โถ! ไอ้ขี้ขลาด 

จะบอกว่าตอนนี้ฉันกำลังโกรธอยู่ก็ได้ (เพราะมันเป็นความจริง) ฉันอยากตะโกนออกไปถามโลกใบนี้ว่า “มึงเป็นเหี้ยอะไรที่ชอบเห็นคนอื่นเหนื่อยจนอยากตาย!” ฉันไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เขียนอยู่ตอนนี้มันจะกลายเป็นคำสบถที่ออกมาจากหัวใจของฉัน 

ไม่มีพระเจ้า ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆ ถ้ามีพวกเขาก็คงจะเป็นคนที่โหดร้ายมากที่สุด ถ้านี่เป็นความฝันฉันก็คงอยากจะตื่นเพื่อมาพบว่าโลกที่เป็นอยู่มันไม่ใช่ความจริง มันไม่ตัวตนอยู่จริง ก้มหน้าแล้วเดินต่อไปสิ! เดินต่อไปให้สุด จนวันหนึ่งพวกเขาจะนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมไปแล้วว่าเขากำลังจะเดินไปไหน 

ฉันเกลียดปีใหม่ปีนี้ตั้งแต่ต้นปีฉันร้องไห้ไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง และทุกครั้งมันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นไอ้ขี้แพ้ อย่างที่ฉันบอกปีใหม่นี้ฉันอยากจะเป็นคนใหม่ (ที่ไม่ใช่ไอ้คนที่เป็นอยู่) คือฉันต้องตายใช่หรือไม่ถึงจะสามารถลืมสิ่งที่เคยเป็น ขอให้ปีใหม่ปีนี้เป็นปีที่ดีสำหรับทุกคน (ที่ยังเชื่อมั่นว่ามันจะดี) ส่วนฉันก็ยังจะสาปส่งปีนี้ต่อไป และขอให้วันของฉันที่จะกลายเป็นคนใหม่มาถึงในเร็ววันนี้ ขอให้มันจบไปไวๆ

Fuck you this year, Fuck you this world.