“วันหนึ่งคุณพ่อชวนผมไป

ทิ้งแมวไว้ตรงชายหาดนั้น

แต่เมื่อขากลับบ้านกัน

สายตาพลันพบแมวตัวนั้น

พ่อผมก็แอบโล่งใจ

ที่แมวได้กลับมาบ้านทัน

กว่าเราสองพ่อลูกกัน

เพราะฉะนั้นพ่อเลี้ยงต่อไป

เรื่องราวของพ่อผม

คือโลกกลมและโลกแบนไฉน

เปรียบดั่งใจพ่อที่เย็นชาไว้

และชีวิตไม่เป็นดั่งที่พ่อหวัง

พ่อตั้งใจและพยายามจนได้ดี

ชีวิตนี้กลับไม่เป็นตามใจหวัง

พ่อยอมทำใจทั้งๆ

ที่เหลือหวังเพียงเล็กน้อย

ถึงแม้พ่อตายจาก

ลูกเก็บหลากความคิดร้อย

ของพ่อที่ในความจำน้อย

เพื่อเรียงร้อยเป็นถ้อยคำไฉน

วันหนึ่งเจ้าเหมียวน้อยขึ้นไป

ที่ต้นไม้สูงได้แต่กลับลงไม่ได้

และวันรุ่งขึ้นเจ้าแมวก็หายไป

เลยไม่รู้ได้ว่าเหมียวลงมาได้ยัง”

     เราไม่เคยอ่านหนังสือของอาจารย์มูราคามิมาก่อน และนี่เป็นเล่มแรกที่เราเริ่มอ่าน และทำให้เราคิดว่า “ฉันไปอยู่โลกไหนมาเนี่ย ฉันถึงเพิ่งมาอ่านหนังสือของอาจารย์” เพราะเล่มนี้ทำให้ตกตะกอนความคิดในชีวิตอย่างมาก

     พ่อผมกับผมตัดสินใจไปทิ้งแมวตัวหนึ่ง แต่เเมวตัวนั้นก็วิ่งด้วยความเร็วแสงกลับมาถึงบ้านก่อนพวกเราจะถึงบ้านอีก ดังนั้น พวกเราตัดสินใจเลี้ยงต่อไป

     และผมขอเล่าเรื่องราวของพ่อผม โดยเริ่มจาก เรื่องราวของพ่อผมที่อยากเป็นเจ้าอาวาส แต่ก็ไม่กล้า เพราะพ่อมีครอบครัวเล็กๆที่ต้องดูแล และพ่อสัญญากับแม่ว่า “พ่อจะไม่รับตำแหน่งเจ้าอาวาส”

     พ่ออยากเป็นอะไรหลายอย่าง แต่พ่อก็ไม่ได้เป็นดั่งหวังไว้ ถึงแม้ว่า พ่อจะสอบได้เกียรตินิยมก็ตาม และพ่อได้ไปเป็นทหาร 

     จนกระทั่งวันหนึ่ง พ่อของผมได้เสียชีวิต หลังจากพ่อเสียชีวิต ผมก็ค่อยๆมาตะกอนความคิดของผมเกี่ยวกับพ่อของผม

     “ขาลงยากกว่าขาขึ้นมากนัก” เพราะเมื่อไหร่ที่เราขึ้นสูง คงไม่มีใครอยากจะลงมาจุดเดิมอีก เพราะว่า ชีวิตของเราไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราหวังไว้ เราควรเข้าใจและยอมรับเพื่ออยู่กับสิ่งนั้นให้ดีที่สุดในปัจจุบัน

LOOK A BREATHE