เริ่มต้นครึ่งปีมาก็พบกันบททดสอบชีวิตใหม่ที่ทำให้เราต้องมีความเข้มแข็งตลอดเวลา

ข่าวที่ไม่อยากได้ยินที่สุด คือ คุณย่าเข้าโรงพยาบาล 

คุณย่าวัยย่าง90 ผู้สูงอายุติดเตียงที่ชื่นชอบการพูดคุยกับผู้คน การได้คุยวันละเล็กน้อย  แม้จะเป็นเรื่องราวเก่าๆ สำหรับคุณย่า นับเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขสำหรับเขาแล้ว

แต่ทุกอย่างกลับหยุดชะงักลง

เมื่อวันนึง อาการของคุณย่าทรุดหนัก 

ผู้ใหญ่ที่บ้านเรียกว่าอาการ'ธาตุแตก'

หากพูดเป็นภาษาทั่วไปคือ ร่างกายไม่รับอะไรอีกต่อไป กินแล้วอาหารไม่ไปเลี้ยง กินแล้วออก เผลอๆออกมากกว่ากิน 

จากคำบอกเล่าที่บ้าน การที่คุณย่าพูดด้วยน้ำเสียงหวาดกลัวว่ากำลังจะตาย หากเราอยู่ในสถานการณ์ที่เกือบถึงคาด เป็นเราคงพูดเช่นนั้นด้วยอาการกลัวตาย

หลังจากวันนั้นคุณย่าไม่พูดอีกเลย

ไม่พูดที่แปลว่าไม่มีแรงพูด

ช่วงระยะเวลาตลอดเกือบสัปดาห์ ฉันเดินทางไปเยี่ยมคุณย่าที่โรงพยาบาลทุกวัน ที่ไอซียูห้องรวม บรรยากาศค่อนข้างน่าอึดอัด

ท่ามกลางความแข็งแรงของคุณย่าที่กินอิ่มจากอาหารทางสายยาง นอนหลับ มีปฏิกิริยาตอบสนองดีในการแสดงสีหน้า เป็นผู้สูงวัยอารมณ์ดี แม้ไร้เสียงในการพูดคุย ความแพนิคที่ฉันเจอจนไม่อยากเป็นอะไรมาก โชคดีที่กฎโรงพยาบาลไม่ให้ถ่ายภาพ เพราะเพียงมองเห็นด้วยตา เป็นความหวาดกลัวติดตา ที่แม้ตอนนี้ไม่มีวันหาย

ภาพตรงหน้า คือคนทรมานจากการรักษา เสียงที่เหมือนคนขาดอากาศอย่างต่อเนื่องจนทำให้ร่างกายฉันสั่นกลัวและเหงื่อออกมาก แม้ภายในห้องเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็ตาม

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ฉันได้แต่คิดกับตัวเองว่า

ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี

แม้ว่าสภาพร่างกายจะป่วยง่ายและบ่อยก็ตาม

เพราะฉันไม่อยากเอาตัวเองเข้าโรงพยาบาล

พร้อมอาการทรมานที่ไม่รู้จะหนักหรือเบามากเพียงใด

หวังว่าคุณย่าจะแข็งแรง และมีความสุขกับการใช้ชีวิตหลังจากนี้ด้วยเถิด