กลางวันในช่วงฤดูหนาวและบรรยากาศสิ้นปี ที่ออฟฟิศถือเป็นช่วงเวลานรกแตกที่ทุกคนจะต้องทำงานแข่งกับเวลา Timezone บริษัทที่ตัวเองถือไว้ในมือ ชาวแท่นขุดเจาะน้ำมันอย่างเราจึงต้องเร่งมือให้ทุกอย่างเสร็จก่อนวันที่ 22 ธันวาคมเวลา 6 โมงเย็นของ Timezone การ์ต้า / บาฮามัส และฮ่องกง เอาเป็นว่ามาทำงานเช้าสุดๆกลับดึกสุดๆ กินกาแฟเป็นอาหารหลัก

วันนี้คือวันสุดท้ายของงานนรก เราได้มองกาแฟแก้วที่ 3 ที่กำลังเย็นลงด้วยอุณหภูมิห้อง Pivot table บนจอคอมกับตัวเลข costs เปรียบเทียบอัตราแลกเปลี่ยนที่หมุนตลอดเวลากำลังทำให้ทุกคนเป็นบ้า สิ่งเดียวที่พอจะเยียวยาหัวใจได้คือการพูดคุยกัน

"เดี๋ยวถ้าอายุ 40 แล้วพี่จะลาออกไปตามหาความฝันด้านดนตรี จะเป็นยายร้านเกี๊ยวที่ญี่ปุ่น กลางวันขายเกี๊ยวกลางคืนเปิดแผ่น"

"หนูไม่เห็นมีความฝันเลยพี่ - นึกไม่ออกเลย"

เราตอบไปโดยที่มือก็ยังคลิกเม้าทำงานต่อเหมือนทุกวินาทีเป็นเงินเป็นทอง (ซึ่งจริง)

"ไม่จริงหรอก ทุกคนมีความฝัน มนุษย์ drive ตัวเองด้วยความฝัน ไม่งั้นแกก็เป็นแค่หุ่นยนต์ทำตามคำสั่งไปเรื่อยเปื่อย"

"ไม่รู้ดิ -"

"มีความฝันไหม"

เปลี่ยนเป้าหมายไปถึงเพื่อนร่วมงานอีกคนที่กำลังวุ่นวายกับการส่งการ์ดสวัสดีปีใหม่ให้ลูกค้าตามรายชื่ออยู่

"ถ้าตอนนี้น่ะ ฝันหนูคืออยากแต่งงานแล้วลาออกจากประเทศไทยไปเลี้ยงลูกอยู่เมืองนอก"

ตอบไปพับการ์ดปีใหม่ไปด้วยเสียงเหนื่อยหน่าย จริง- อยากอยู่เฉยๆไม่ต้องทำอะไร

"ไม่จริงเลย มีลูกนี้เหนื่อยกว่าเดิมเยอะ"

เสียงจากซอยข้างๆดังขึ้นมาคัดค้าน ว่าที่คุณพ่อมือใหม่ที่ลูกชายยังไม่ออกมาลืมตาดูโลกกล่าวถึงความฝันของเขาด้วยแววตามุ่งมั่น

"ตอนแรกฝันไว้ว่าอยากมีรถสปอต พอมีลูกกลายเป็นต้องเพิ่มความฝันอยากส่งลูกไปเรียนอังกฤษ อยากซื้อบ้านอีก เหนื่อยกว่าเดิม"

เสียงหัวเราะยังคงดังขึ้น แม้ว่าท็อปปิคการสนทนาจะเปลี่ยนไปเรื่องอื่นแล้ว แต่เราก็ยังคงเก็บประโยคพวกนั้นมาคิดอยู่

เออ ... อะไรคือความฝันวะ ความฝันของเรา

"พี่ว่าเราอ่ะทำที่นี้ไม่นานหรอก เดี๋ยวลาออกไปทำที่ใหม่ที่ดีกว่า เฉพาะทางกว่า"

ซีเนียร์ในแผนกพูดถึงเราตอนที่มาบอกเล่าเรื่องเพื่อนร่วมงานที่จบมาจากสถาบันเดียวกันว่าเขาลาออกไปทำงานเฉพาะทางแล้ว

"หนูยังไม่รู้เลยพี่ อันนี้พูดจริงๆ"

ยิ้มแห้งๆกลับไปด้วยความไม่รู้จะตอบอะไร 

ตัดภาพกลับมาที่ปัจจุบัน หน้าต่างช่องทางการสนทนาบนจอคอมพิวเตอร์เด้งขึ้นมาพร้อมข้อความ "What about pivot details of XXX job ka?" โอเค, โลกแห่งความจริงกลับมาทักทายแล้ว 

สุดท้ายแล้วความฝันตอนนี้คงมีแค่

"... อยากใช้ชีวิตให้ผ่านไปได้อีกวัน ..."

เอาแค่นี้พอ ขอให้ตัวเองไม่ท้อใจจนฆ่าตัวตายไปซะก่อน เอาเป็นระยะสั้นแค่นี้พอ