เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
กาลครั้งหนึ่ง ฉันเป็นเด็กฝึกงานSASAPRAEW
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด
  •           31 กรกฎาคม 2564

              เมื่อเราได้ส่งงานปรับแก้ Directory artHUB@bacc เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็อดที่จะใจหายไม่ได้เลยเพราะวันนี้คือวันสุดท้ายแล้วสำหรับการฝึกงานของเรา ซึ่งเราก็ไม่คิดว่ามันจะมาถึงไวขนาดนี้ ระยะเวลาร่วม 2 เดือนกว่าๆ แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือน 2 อาทิตย์อย่างไรอย่างนั้น และทั้งนี้ทั้งนั้นนอกจากจะรู้สีกใจหายแล้วก็ยังมีความโล่งใจปะปนผสมกันอยู่ด้วย จากที่เคยคิดว่าการฝึกงานเป็นเรื่องน่ากลัวและคงยุ่งยากพอดู แต่เมื่อได้ลองมาทำดูจริงๆ เรากลับพบว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยคิดเลย แถมออกจะสนุกเสียด้วยซ้ำ และถ้าหากไม่มีสถานการณ์โควิด เราคิดว่าการฝึกงานครั้งนี้คงจะทำได้อย่างเต็มที่และสนุกขึ้นกว่าเดิมเป็นแน่

              หากแต่ใครจะรู้ว่าวันที่คิดว่าจะเป็นวันสุดท้ายนั้นยังไม่ใช่ท้ายที่สุด เมื่อมีข้อความแจ้งเตือนจากกลุ่มไลน์ฝึกงานเด้งขึ้นมาให้รู้ว่ามีงานเข้ามาทำใหม่อีกแล้วนั่นก็คือการออกแบบโปสเตอร์ของ bacc shop เหมือนเดิมแต่คราวนี้เป็นการออกแบบเกี่ยวกับเซ็ตสูจิบัตร 4 นิทรรศการ จาก 4 ศิลปินแห่งชาติ อาทิ สูจิบัตรของอ.ชลูด อ.อินสนธ์ อ.อิทธิพล และอ.ประเทือง เป็นต้น ซึ่งจากที่เคยโล่งอกอยู่เมื่อสักครู่ก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลนิดๆ อย่างบอกไม่ถูกทันที และยิ่งกังวลเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อมีงานชิ้นที่ 2 โผล่ตามมาอีกก็คืองานวาดภาพประกอบให้กำลังใจผู้ป่วยโควิด ซึ่งงานภาพประกอบนี้ พี่ไนซ์จะส่งเข้าร่วมโครงการของหอศิลปและศูนย์ราษฎร์บูรณะอีกด้วย 

              งานที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวกับระยะเวลาที่เหลือเพียงอาทิตย์เดียวก็จะถึงเวลาแห่งการเปิดเทอม ทำให้ความเครียดที่เพิ่งจางหายไปได้ไม่นานหวนกลับมาอีกแล้ว แต่ไม่ว่าจะเครียดอย่างไรเราก็จะพยายามทำให้เต็มที่ จวบจนกระทั่งถึงวันสุดท้ายแห่งการปิดเทอม และแล้วงานที่ได้รับมอบหมายมาก็เสร็จสิ้นได้ทันกำหนดส่งพอดี ความโล่งใจและดีใจก็ได้วนกลับมาหาเราอีกครั้ง และวันนี้ก็คงนับว่าเป็นวันสุดท้ายของการฝึกงานจริงๆ แล้วสินะ ซึ่งเราก็อยากจะบอกว่าการฝึกงานครั้งนี้ให้อะไรเรามากกว่าที่เคยคิดไว้เยอะเลย สิ่งแรกที่เห็นได้ชัดคือการก้าวข้ามผ่านความกลัว และกล้าทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัด อีกทั้งยังได้เรียนรู้ประสบการณ์การทำงานจริงที่นอกเหนือจากรั้วมหาวิทยาลัย และอื่นๆ อีกมากมายที่สอนให้เราได้โตขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง ซึ่งก่อนจะลากันไปเราก็ขอทิ้งท้ายภาพวาดซึ่งเป็นงานชิ้นสุดท้ายของเรานี้เป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านพ้นวิกฤตโควิดนี้ไปให้ได้ เราต้องรอด! สู้ๆ นะคะทุกคน 


               สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดนี้ เราอยากจะบอกว่าแม้การฝึกงานครั้งนี้จะมีอุปสรรคอยู่บ้าง แต่เราก็รู้สึกดีที่ครั้งหนึ่ง...ฉันได้เป็นเด็กฝึกงาน

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in