***คำเตือน เนื้อหาดังต่อไปนี้มีความรุนแรงทางเพศและการทารุณกรรมโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน จะมีทั้งการคุกคาม เลือดหากไม่สามารถรับเนื้อหาดังกล่าวได้กรุณากดปิดบทความค่ะ***
ความเหลื่อมล้ำทางสังคมก่อให้เกิดปัญหาตามมามากมายโดยเฉพาะคุณภาพชีวิต คนรวยอยู่สบาย คนจนลำบาก สังคมบีบบังคับให้พวกเขาทำสิ่งที่ผิดหน่วยงานรัฐบาลพยายามกลบข่าวและเพิกเฉยพวกเขาเหล่านั้น องค์กรอิสระจึงยื่นมือเข้ามาช่วย โดยใช้ชื่อว่า The Sun การทำงานขององค์กรอิสระไม่มีอะไรซับซ้อนพวกเขามักจะจัดการกับพวกเด็กข้างถนน ยาเสพติด แล้วพวกผู้ร้ายรายย่อยการจัดการก็ไม่มีอะไรมาก ส่งหน่วยโจมตีทีมลงพื้นที่ เจรจา หากสำเร็จก็แยกย้ายแต่ถ้าหากไม่ก็ต้องเก็บกวาดทิ้ง
เด็กหนุ่มที่มีอายุน้อยที่สุดในกลุ่มเดินตรงเข้าไปในด้านในของตรอกมืดเหรียญสัญลักษณ์ถูกดีดเล่นเพื่อฆ่าเวลา รอยยิ้มจาง ๆ ถูกประดับเอาไว้บนใบหน้าท่าทีสบาย ๆ ของนาแจมิน ทำเอาพวกรุ่นพี่ในองค์กรไม่ชอบใจเอาเสียเลยแต่แม้จะเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็ต่างยอมรับในฝีมือของเขา
ภายในตรอกแคบที่แสนอับชื้นมีกลุ่มเด็กวัยรุ่นที่เสพยากำลังอยู่ในอาการมึนเมาหนึ่งในนั้นกำลังกระทำชำเราเด็กผู้หญิงที่อยู่ในรายงานว่ามีการหายตัวไปเมื่อสองวันก่อนเธออยู่ในสภาพที่เปลือยอกและท่อนล่างถูกคลุมไว้ด้วยผ้าผืนบาง สีหน้าและแววตาฉายให้เห็นถึงความหวาดกลัวขายาวก้าวมายืนอยู่กลางตรอกก่อนจะผิวปากทักทาย
“ไง” ทักทายด้วยรอยยิ้มเย็น ๆก่อนจะปรายตาไปมองเด็กผู้หญิงที่เขาไม่แน่ใจว่าเธอคือเหยื่อจริง ๆ หรือเปล่า
“มึงเป็นใคร” หนุ่มวัยรุ่นที่ดูมีสติมากที่สุดเดินมาประจันหน้ากับเขา
แจมินพยักหน้ารับพร้อมกับรอยยิ้มตามแบบฉบับของเขา
“ถ้ามึงจะมากร่างแถวนี้กูบอกเลยว่ามึงคิดผิด เห้ยพวกมึงมาดูคนอยากลองของหน่อยซิ”
“มีใครอยากถอยออกไปก่อนเปิดฉากกันไหม”
เหรียญในมือถูกดีดขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อเบนความสนใจก่อนจะมอบหมัดหนัก ๆเข้าไปที่โหนกแก้มของคนตรงหน้า ศอกขวาพุ่งเข้าที่ปลายจมูกคนด้านข้างตามด้วยเท้าอีกที่ยกถีบคนทางซ้ายเพื่อให้ถอยห่างออกจากตัวเขาแต่ก็ยังคนด้านหลังที่จับแจมินล็อคเอาไว้อยู่ดี
เด็กหนุ่มออกแรงขัดขืนเพื่อให้หลุดแต่ก็ไม่สำเร็จเขาจึงใช้โอกาสในการโถมแรงไปทางด้านหลังแล้วยกเท้าคู่ขึ้นมาเพื่อถีบคนด้านหน้าอีกครั้งเต็มแรงทั้งสองเสียหลักล้มลงโดยที่แจมินอาศัยจังหวะนี้ในการเอาตัวออกมาจากพันธนาการเขารับเหรียญที่ร่วงลงมาตามแรงดึงดูดของโลกไว้ในมือแล้วโยนมันให้ใครบางคนที่ยืนอยู่ในมุมมืดมาตั้งแต่ที่เขาเดินมาถึงแล้ว
มือหนายื่นออกมารับเหรียญนั้นไว้ก่อนจะก้าวออกมาแสงไฟสีชาเย็นส่องกระทบกับใบหน้าหล่อตาเรียวตวัดมองชายที่เพิ่งส่งเหรียญมาให้เขาถือก่อนจะปรับสีหน้าจากเรียบเฉยเป็นเย้ยหยันอีกฝ่าย
“โหยแค่ล้มเสียหลักเองนะเจโน่”
“ก็ถือว่าเสียอยู่ดี”
“อะไรวะ งั้นก็มาจัดการเร็ว ๆ อยากกลับไปนอนจะแย่”
“พี่ช่วยหนูด้วย” เสียงสั่นเครือถูกส่งออกมาเพื่อร้องขอความช่วยเหลือ แจมินหรี่ตามองเล็กน้อยสภาพของเธอในตอนนี้เรียกได้ว่าไม่มีสิ่งใดบุบสลายทั้ง ๆ ที่หายออกจากบ้านไปถึงสองวันเขายังยืนมองนิ่งโดยไม่ทำอะไร “ช่วยหนูด้วยนะคะ” น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นสายและเสียงที่ค่อย ๆ ขาดห้วง
เขาก้าวถอยหลังออกมาจนแผ่นหลังชนเข้ากับเจโน่ที่เพิ่งซัดกับพวกเด็กวัยรุ่นจนพวกนั้นล้มลงไปกองทื้นสายตาสองคู่สบเข้าหากันและรับรู้ได้ถึงความกังวล แจมินจับมือของอีกฝ่ายแน่นก่อนออกแรงกระชากให้วิ่งตามเมื่อพ้นออกมาจากตรอกมืดก็ต่างหอบหายใจถี่
“เกิดอะไรขึ้นแล้วเด็กผู้หญิงล่ะ” เจโน่ถาม เขาได้รับเพียงแค่การส่ายหน้าแทนคำตอบเท่านั้น
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ “ไม่มีแล้ว”
“ไม่มีอะไร”
“เด็กผู้หญิงไง ไม่มีแล้ว”
“ช่วยพูดให้เข้าใจง่ายกว่านี้ได้ไหม” แววตามั่นใจของแจมินถูกแปรเปลี่ยนให้เป็นแววตาของความหวาดกลัว
“มันเจอเราแล้ว”
“ว่าไงนะ!” เจโน่เองก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไปเมื่อได้แจมินบอกแบบนั้นเด็กวัยรุ่นเมื่อครู่ค่อย ๆ เดินออกมาอย่างคนไร้วิญญาณ ผิวซีดเผือดขาดเลือดและหนังหุ้มติดกระดูกแววตาเลื่อนลอยพร้อมกับลิ้นที่ห้อยยาวลงมาถึงกลางอกเจโน่จับมือของแจมินแน่นพร้อมกับออกแรงบีบ
“เรียกทีมไหม”
“เดี๋ยวพวกเขาคงมา”
เด็กผู้หญิงผ็น่าสงสารได้หายไปเหลือทิ้งไว้เพียงหญิงสาวสายสะพรั่งที่ชายใดมองก็ต้องเหลียวหลังเอวคอดรับกับหน้าอกที่อวบอิ่มรวมไปถึงสะโพกผายได้รูปหากมองโดยรวมแล้วเธอคือคนที่ไร้ที่ติคนหนึ่งแต่เนื้อแท้เธอไม่ใช่มนุษย์และการแย่งชิงความสามารถของเด็กหนุ่มทั้งสองคือเป้าหมายในค่ำคืนนี้
“คิ ๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะแสนเยือกเย็นกระทบเข้ากับโสตประสาทของคนทั้งคู่แววตาสีเพลิงของเธอจ้องมาที่พวกเขาราวกับจะดูดกลืนวิญญาณให้ลงไปสู่ก้นของขุมนรกได้
“เอาไงดี” แจมินหันไปถามคนข้าง ๆ ที่ขมวดคิ้วแน่น
“ใจเย็นก่อน”
“จะสู้เหรอเด็กน้อย พลังของพวกเธอมันยังไม่มีมากขนาดนั้นนะ”
“จัดการไอ้พวกนี้ก่อนละกัน”
สิ้นเสียงของเจโน่ พวกเขาก็จัดการฉีกร่างของเด็กวัยรุ่นเหล่านั้นออกเป็นสองท่อนลำไส้และอวัยวะภายในหล่นลงมากองกับพื้นสร้างความสยดสยองได้เป็นอย่างดี แต่สิ่งไม่ว่าจะมองหาอย่างไรก็ไม่เจอนั่นคือหัวใจขุมพลังชีวิตของมนุษย์อยู่ที่หัวใจและเหล่าปีศาจเองต่างก็รู้ดีว่าการจะช่วงชิงชีวิตผู้อื่นมาก็ต้องกินหัวใจมันเข้าไป
“เราต้องแยกกัน”
แจมินส่ายหน้า “ไม่เอา”
“แจมินอย่าดื้อ มันมีตัวเดียวโอกาสรอดพวกเรามีมากกว่าแยกกันไปคนละทางแล้วไปเจอกันที่เดิม สัญญาว่าจะไม่เป็นอะไร”
“แต่”
“แจมิน” เจโน่ไม่มีเวลามากพอที่จะมาคอยปลอบอีกฝ่าย เขาผลักให้แจมินวิ่งไปทางซ้ายส่วนตัวเขาก็ถ่วงเวลาปีศาจสาวตรงหน้า
เท้ายาวเหยียบลงที่พื้นก่อนจะเกิดวงกลมสีส้มเรืองแสงขึ้นมา ตัวอักขระโบราณวิ่งไปตามรอบวงกลมด้วยความเร็วมือหนากางออกก่อนจะมีมีดเล่มยาวปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือ เขาโยนขึ้นเล็กน้อยเพื่อจับด้ามมันแล้วพุ่งใส่กลางร่างของปีศาจสาวตรงหน้า
มีดเล่มยาวปักอยู่กลางอกเลือดสีสดไหลลงมาจากแผลเธอแสยะยิ้มก่อนจะใช้มือกระชากดาบออก มีดถูกขว้างลงกับพื้นเธอย่างกรายเข้ามาใกล้เขาเรื่อย ๆ “ก็อย่างที่ฉันบอกไปว่าพลังแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกจงมอบขุมพลังเธอมาให้ฉันซะดี ๆ แล้วฉันสัญญาว่าเธอจะไม่ทรมาน”
เขาส่ายหน้า “ฝันเถอะ”
เธอกำหมัดแน่น “หนีกันให้ได้ตลอดแล้วกัน”
1/?
อะลองแนวใหม่กันดูนะคะ
มีกลิ่นอายของมังงะอยู่หน่อยๆ
หวังว่าจะชอบค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in