เรียนจบแล้วจ่ะ มีการมีงานทำแล้วจ่ะ ช่วงชีวิตตอนหางานบอกเลยว่า (ณ ตอนนั้น) ขมขื่นมาก ตกอยู่ในลูปที่แบบ เรียนเก่ง เป็นคนเจ๋ง ใคร ๆ ก็บอกว่าไอเพ้ดสุดเทพ พอตอนหางาน ดั้นหาไม่ได้ หาได้ช้าว่างั้นเถอะ สัมภาษณ์ที่แรกน่าจะบิ๊กซีซัมติง ก็ไม่ผ่าน หัวเหว่ยก็เรียกตัวแสนนาน โทรหาตั้งแต่พค กว่าจะบอกว่าได้คือกลางกคไปละ พอมองย้อนกลับไปคือมันขี้ปะติ๋วมากเว้ยทุกคน อยากบอกน้อง ๆ หรือใครที่หางานอยู่ 'We all grow at our own pace' จริง ๆ นะ พยายามอย่าเอาตัวเองไปเทียบกับใคร นี่ก็คอยบอกตัวเองแบบนี้ นิยามความสำเร็จ ชีวิตที่ดีของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน เราไม่จำเป็นต้องรอให้คนอื่นบอกว่าเพ้ดแกชีวิตดีจัง เราก็มีชีวิตดีจังได้อะ เข้าใจใช่ไหม555555555 

สุดท้ายก็ลงล็อกที่การท่องเที่ยวไต้หวันฯ งานก็สนุกดีนะ เหมือนงานมหาลัยแบบอัปเลเวล แต่จะพยายามไม่เทียบกับงานมหาลัยละเพราะมันกดดันตัวเอง โดยรวมยังโอเคอยู่ สนุกอยู่ แต่ถ้าปีหน้ายังปิดประเทศ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะยังเอนจอยไหม ก็ต้องรอดู อยากอยู่ที่นี่จนแบบได้ไปทำงานที่ไต้หวันอะ พระเจ้าได้โปรดเมตตา เพื่อนร่วมงาน = A++ บุญด้านเพื่อนร่วมงานของชั้นอาจจะใช้หมดที่นี่ ไม่เป็นไรเดี๋ยวทำบุญเพิ่มใหม่ พี่ที่ทำงานเหมือนเป็นรุ่นพี่ที่รู้จักกันมานาน ชั้นสนุกและแฮปปี้กับงานเพราะมีเพื่อนร่วมงานที่ดีนี่แหละ อยากขอบคุณ ถ้าผ่านมาเห็นก็จะบอกว่า ไอขอบคุณยูมาก ๆ เลยย ไอไม่เคยมีพี่สาว ยูเหมือนพี่สาวแท้ ๆ ที่คุยได้ทุกเรื่อง ถ้ายูไม่อยู่ไอต้องคิดถึงมาก ๆๆๆๆ แน่ๆ ปีหน้ามาใช้เวลาที่เหลืออยู่ในสนุกกันเถอะ! 

ส่วนด้านสอนพิเศษ ก็สอนอยู่นะเป็นจ็อบเสริม สอนน้อง สอนพี่ สอนแพท สอนคอร์ส สอนหมดทุกรูปแบบแล้ว แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าการสอนแพทมันทำให้ชั้นหมดแพสชั่นไปมากจริง ๆ ปีหน้าไม่รู้จะยังไง เพราะรายได้จากตรงนี้มันก็จุนเจือได้ทั้งเดือน โอ้ยไม่รู้ ให้เพชรในอนาคตตัดสินใจ เพชรตอนนี้คือไม่อยากสอนแล้ว อาจจะสอนแค่น้องที่เรียนกันมานาน แต่รับเพิ่มมั้ยก็รอดูอีกที เอ้อะๆ น้องที่สอนปีที่แล้วแอดติดกันแล้วนะ มีทั้งจุฬา มธ ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับที่ชั้นสอนไหม แต่ก็ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง

แน่นอนว่ามีเงินเดือนเป็นก้อน ก็ดี สิ่งที่อยากพัฒนาคือเอาเงินมาลงทุนให้เยอะขึ้น แบบลงกองทุนไรงี้ ปีนี้ลงไปหน่อยนึง แต่ใจป๊อดไม่กล้าลงเยอะ อาจจะต้องศึกษาเพิ่มขึ้น หาเงินจากการลงทุนมั่ง ไม่งั้นชั้นจะกลายเป็นสาวตกยุค ส่วนใหญ่เงินหมดไปกับของกิน ไม่ค่อยได้ช้อปปิ้งอะไรเท่าไหร่

การเรียน: 

ปีสี่ เทอมสอง โคตรว่างเปล่า555555555555 จำไรเกี่ยวกับการเรียนไม่ได้เลย  รู้แค่เรียนจบ เย่

ปีนี้ลดน้ำหนักมาได้เหลือประมาณ 56 กิโล ก็โอเค แต่ยังไม่ใช่น้ำหนักเป้า่หมาย ความแย่คือ ชั้นลดน้ำหนักด้วยการกินน้อย แล้วพอกลับมากินเยอะก็โยโย่ เปอร์เซนต์ไขมันในร่างกายน่าจะพุ่งสูง ไม่ได้ออกกำลังกายเลย ปีหน้าต้องกลับมาโฟกัสเรื่องออกกำลังกายเพื่อประโยชน์ระยะยาวนะจ้ะ! ปีนี้ไปเลเซอร์รักแร้มาแล้ว พิษโควิด เลไป 2 ครั้ง แล้วก็ไม่ได้เลอีกเลย ขนกลับมาขึ้นเหมือนเดิม ว่าจะทิ้งคอร์สที่สยามละ ไกล ขกไป ปีหน้าจะไปซื้อของ APEX ตรงมิตรทาวน์แล้วเลติด ๆ กันให้ขนหาย ๆ ไปสักที ปีนี้ทาครีมเป็นกิจวัตรประจำวันแล้ว เย่! ผิวดีขึ้นไหมไม่รู้ รู้แต่ไอเพ้ดมันหัดทาครีมแล้ว ส่วนผิวหน้าก็ตามมีตามเกิด ปลายปีเครียด ทำงานเยอะ นอนไม่พอ กินแต่ของทอด สิวบุกอีกแล้วแม่ เดี๋ยวต้องหาเวลามาดูแลหน้า ซื้อสกินแคร์ ใช้เงินบ้างเถอะ ไม่แตะวงการกดสิวอีกเลย เจ็บ ไม่เอา ไม่ชอบบบ 

ปีที่แล้วบ่นว่ารู้สึกเศร้าที่ไม่ค่อยมีใครคบ ฮ่า ปีนี้ชั้นค้นพบตัวเองแล้ว เกิดมาเพื่อไม่ได้คบใครจริง ๆ อะ (หรือแค่ชินกับสภาวะแบบนี้ก็ไม่รู้แฮะ) คือเพื่อนมันก็มีไดดด้ แต่ให้จู่ต้งนัด อันนั้นก็ไม่ใช่ชั้นอีก โทรหาเฉพาะคนที่วางใจได้ เบอร์หนึ่งนัมเบอร์วันคือเดล ปีนี้มีทะเลาะกันชุดใหญ่ไปหนึ่งชุด แต่ก็นั่นแหละ รู้ว่าเพราะหวังดี ช่วงกลาง ๆ ปี เจอหมู่บ้านเยอะขึ้น คอนเวอร์เซชันแบบผู้ใหญ่ ดีใจที่ได้โตมาด้วยกัน ส่วนเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ก็เพราะโอกาสเวลาไม่ตรงกันเลยห่างกันไปเยอะ พอห่างไปมาก ๆ มันก็ชินกับความห่างไปแล้ว ขอโทษทุกคน T_T ก็มีเหงาบ้างบางเวลา แต่ก็ชินแล้วอะ เหมือนค้นพบตัวเองว่ามันมีความสุขและสบายใจกับคนแค่บางกลุ่มจริง ๆ แต่ยินดีและดีใจที่ได้พบคนใหม่ ๆ หรือคนที่ไม่ค่อยสนิทนะะะะ ก้อนบ้านโคะนี่คิดถึงที่สุดเลย หวังว่าปีหน้าจะมีโอกาสได้เจอกันน

ความรัก: 

เจอกันน้อยลงกว่าปีก่อนมากกก พอไม่ได้เข้ามหาลัย ทำงาน ก็เจอกันยากขึ้น มีธุระต่าง ๆ แต่ก็นั่นแหละ พอมันไม่เจอกันบ่อยเท่าเมื่อก่อน มันเลยมีเวลาของตัวเองมากขึ้น ให้คุณค่ากับเวลาที่อยู่ด้วยกันมากขึ้น ชั้นทำสำเร็จนะ เป็นเพ้ดที่แสนเท่พร้อมเพ้ดที่คลั่งรักน่ะ5555555 ก็ยังคลั่งรักอิ๊งอิ๊งอยู่ทุกวันนน แต่ว่า ถ้าต่างคนต่างยุ่งต่างไม่มีเวลา มันก็เข้าใจได้ ไม่งอแงเท่าเมื่อก่อน ครึ่งปีหลัง (หลังจากไอเพ้ดทำงาน) ทะเลาะกันน้อยลงมาก เอาเป็นว่าแทบจะไม่มี ง้องอนจุกจิกอะ เหมือนเราเข้าใจสิ่งที่เขาเป็น appreciated สิ่งที่เขาทำมากขึ้น แฟนยังคงเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้ชีวิตสงบสุขขึ้น และทำให้เราตามหาส่วนเกินในชีวิตน้อยลง เก่งมากเพ้ด เก่งมากอิ๊ง โตไปด้วยกันแบบนี้ตลอดไปเลยนะ! 

ปีนี้ก็เป็นปีที่มีความสุขดี ผ่านไปในแต่ละวันได้อย่างแฮปปี้ ค่อนข้างราบเรียบ จะบอกว่า ใช้ชีวิตผ่านไปวัน ๆ ก็ได้ แต่ก็หยังงี้ปะวะ ไม่ทุกข์ก็พอแล้วไหม555555555 รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่คิดน้อยลง (ในทางที่ดี) ไม่จุกจิก อะไรวางได้ก็วาง แต่ยังคงเป็นคนซีเรียสเหมือนเดิม ปิดกั้นเหมือนเดิม55555555555 ภูมิใจกับตัวเองในรูปแบบนี้นะ ไม่ได้รู้สึกว่ามีตรงไหนที่อยากแก้ (หรือคิดแบบนี้ไม่ดีวะ) คือมันก็มีข้อเสียแหละ แต่แบบใครจะไปเพอร์เฟกต์100% mental health โดยรวมยังโอเค อยากตาย (แบบล้อเล่น) บ้างในบางวันที่งานเยอะ ๆ และเป็นงานที่ไม่อยากทำ อยากเห็นตัวเองเป็นเพ้ดที่สุดเจ๋งในฟีลของการทำงาน และกลับมางอแงกับคนที่บ้าน/คนที่สนิทในเวลาที่อ่อนแอ ฉันอยากเป็นเพชรในแบบตรงกลาง ไม่ต้องเจ๋งสุด ไม่ต้องห่วยสุด เป็นเป็ดไม่เห็นจะเป็นไรเลย ยอมรับข้อเสียของเป็ดได้ ก็เป็นเป็ดที่มีความสุขได้เหมือนกัน :) ดีใจที่อายุ 22 ปีของฉัน ยังไม่เข้าสู่ลูปของคำว่า "ต้องสำเร็จ" ขนาดนั้น ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป ทุกอย่างมีเวลาของมัน ชีวิตไม่รู้จะอยู่ได้นานแค่ไหน รักตัวเองให้มาก ๆ อย่าลืมดูแลคนอื่นด้วย ผ่านปีนี้มาได้ก็เก่งมากแล้วไอเพ้ด :D