แหม...พวกหล่อนช่างไม่รู้จักขาตั้งกล้อง นังพวกเด๋อ

ค่ะ อีพีนี้จะนำเสนอความชิบหายจากขาตั้งกล้อง พาร์ทที่ 1 

.

.

.

.

วันนี้เรามีภารกิจ คือ ไปซื้อกันดั้มคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดดดดดดที่ The Gundam Base 

The Gundam Base เนี่ยอยู่บนชั้น 7 ห้าง Diver City ที่ Odaiba ที่มี Landmark คือ น้องกันดั้มยักษ์ 

พอลงจากรถไฟฟ้าก็เกิดอาการงงทันที เพราะแถวนี้ห้างเยอะมาก ต้องเช็คดี ๆ ว่าที่เราจะไปอยู่ห้างไหน

ไปถึงรีบไปที่ The Gundam Base ก่อนเลย ผู้ฝากย้ำแล้วย้ำอีกว่ากล่องมันใหญ่มากนะ จะถือมาไหวมั้ย

ส่วนเราก็มั่นใจมากว่ากะอีแค่กันดั้มมันจะใหญ่อะไรนัก พอไปเจอกล่องจริง ๆ ก็... 55555555555555

เคยเห็นกระดานวาดรูปวิชาศิลปะตอนมัธยมมั้ย ข่ะ กล่องเท่านั้นแหละ โอเคไม่เป็นไร ศรีทนได้

มือนึงถือกล่องกันดั้ม อีกข้างสะพานขาตั้งกล้อง แล้วก็แบกเป้บนหลัง นึกสภาพผู้หญิงตัวเล็กๆแบบเราสิ...

ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจว่ากูจะต้องได้รูปคู่กันดั้ม!!!! นอกจากขาตั้งกล้อง ยังเอาเลนส์ไปอีก

โดยที่แกรไม่รู้ซะแร้วววว่าความหายนะกำลังมาเยือน...

มวลมหาประชาชนที่เต็มลาน เราเลยต้องหามุมดี ๆ ที่ติดคนน้อย ๆ เก็บได้ทั้งตัว

ได้ที่แล้วก็จัดการตั้งขาตั้งกล้อง วางกล้อง เซทมุม ทันใดนั้นเองงงงงด้วยความไม่ระวัง 

มีขาข้างนึงที่เราลืมล็อค ทำให้พอปล่อยมือแล้วขาตั้งกล้องที่มีกล้องและมีเลนส์ wide สุดเริ่ด 

ลงไปกองบนพื้น... ถามว่ารอดมั้ย ก็ตอบได้เลยว่าบาดเจ็บเล็กน้อย 1 และเสียชีวิตในที่เกิดเหตุอีก 1 

เป็นบุญที่กล้องเราถลอกนิดหน่อย เพราะกรรมไปตกอยู่ที่เลนส์แทน แต่มาถึงแล้วก็ต้องได้รูปใช่มะ

เราเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินตรงไปที่คุณพี่คนนึงที่ดูน่าเชื่อถือแล้วยื่นไอโฟนให้เขาไป 

ใช่ค่ะ...สุดท้ายก็ใช้ไอโฟนถ่าย กล้องดีไม่เท่าตากล้องรู้มุมจริง ๆ คุณพี่ถ่ายออกมาราวกับถ่ายมุมนี้มาเป็นพันครั้ง แล้วเราก็คิดได้ในตอนนั้นเลยว่าการมี gadget เยอะไม่ได้ทำให้ได้รูปดีเสมอไป55555

เริ่ดมะ รู้อะไรไม่สู้รู้งี้เนอะ

หลังจากได้รูปสมใจแล้ว เราก็ช็อปปิ้งสิคะ ไม่สะทกสะท้านเพราะหลังชาไปเรียบร้อยแล้ว

เนี่ยคนเราอะนะ ก่อนออกจากบ้านมันต้องมีความพร้อม คนบางคนมันก็นึกว่ามันพร้อมแล้ว แต่ความจริงแล้วน้านนนนน พอได้ของที่อยากได้แล้วนี่ก็เอาไปจ่ายตังค์ ไอ้เราก็มั่นหน้าว่าชั้นมี All Free จ้า แต่ลืมไปว่าเราไม่ได้ใช้ใบนั้นมานานมากแล้ว พอรูดมันก็ขึ้นให้กรอกรหัส ชิบหายละรหัสอะไรวะ...

หลังจากลองไปสองครั้ง ปรากฏว่ามันก็ยังไม่ใช่รหัสที่ถูกอยู่ดี เลยเปลี่ยนมารูดอีกใบไปก่อน ด้วยความคับข้องใจในรหัสบัตรของตัวเอง ดิฉันตรงดิ่งไปที่ atm แล้วกดรหัสที่คิดว่าใช่แน่ ๆ 

บัตรเด้ง...

ไหนลองอีกทีซิ

บนจอ atm ขึ้นข้อความประมาณว่าบัตรโดนล็อคไปแล้ว ติดต่อธนาคารเจ้าของบัตร

เวรละกู... 

นึกอะไรไม่ออกโทรหาแม่ค่าาาาา บอกแม่ให้โทรไปที่ธนาคารให้หน่อย บอกข้อมูลบลา ๆ ๆ ให้แม่ไป

ซักพักแม่โทรมาบอกว่าเขาส่งข้อความไปที่มือถือละนะ ใช้รหัสจาก sms นะ 

เฮ้อ โล่งอกไปทีเนอะ... 

เรารีบกดเข้าไปดูว่ามีข้อความส่งมามั้ย รอจนเกือบสิบนาที ก็บ่นกับแม่ไปในไลน์ว่าไม่เห็นได้ sms เลย

แม่ก็โทรไปที่ธนาคารอีกรอบ แล้วบอกให้รอ ก็ยังไม่ได้ sms อยู่ดี

สรุปก็คือ... ใช่ค่า ดิฉันใช้ sim ญี่ปุ่นอยู่5555555555555555555  คือโง่ที่หนึ่ง

โง่ต่อมาคือ เบอร์ที่ใช้ยืนยันเป็นเบอรเก่าที่ไม่ใช้แล้ว ซึ่งหมายความว่าถึงกลับไปที่ไทยก็ทำไม่ได้อยู่ดีค่า

พอเจ็บใจแล้วอาการเจ็บหลังก็มาทันที กลับดีกว่าเนอะ T_____________T

สำหรับ Odaiba นี้เรา lost อะไรบ้างคะนักเรียน?

ใช่ค่า เลนส์ wide และบัตรเดบิตค่าาาา