เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
popcorn with memonnierose
ตาชั่งที่ไม่สมดุล
  • การรีวิวนี้มีสปอย

         คดีฆาตกรรมรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสเป็นหนังที่ตกผลึกในความคิดเราอย่างรุนแรงจนถึงที่สุด ส่วนมากนวนิยายฆาตกรรมมักจะมีความเป็นขาวดำสูงไม่ผิดก็ถูกไม่เป็นฆาตกรก็เป็นฆาตกร แต่ไม่มีมากนักจะมีหนังที่บอกเล่าความเคียดแค้นของฆาตกร แรงจูงใจ บาดแผลทีเขาได้รับ ถึงแม้จะมีส่วนมากนักสืบในเรื่องนั้นๆก็มักจะตัดสินด้วยความเป็นธรรมตามกฎของโลกและกฎหมาย แต่ในเรื่องจิตใจนั้นความยุติธรรมบางอย่างกลับเป็นบาดแผลที่กัดกินชีวิตของคนๆหนึ่งไปตลอดชีวิต

    น่าแปลกที่เราชอบบุคลิกของปัวโรต์มาก เป็นผู้ชายที่น่าติดตามดีทำให้ช่วงแรกของหนังเราดูเพราะาถูกใจบุคลิกลุงปัวซะมากกว่า แทนที่จะปากร้ายแบบโฮล์ม (เทียบกับเวอร์หนังและซีรียส์) ลุงแกกลับมีความธรรมดาที่ไม่ธรรมดาดูเป็นลุงที่พิลึกจริงๆ 

    หนังเรื่องนี้ค่อนข้างคลาสสิคเนื่องจากทำมากจากนวนิยายของ อธากา คริสตี้ โดยส่วนตัวเคยอ่านงาน
    ของอธากาก็รู้สึกว่ามีความคลาสสิคสูงมาก การดำเนินเรื่องที่เรียบง่ายไม่หวือวาราบเรียบแต่ช่วงสุดท้ายนั้นกลับรู้สึกถูกดึงดูดเข้าไปในความราบเรียบนั้นและถูกปล่อยหมัดเข้าไปที่หัวใจกว่าจะรู้ตัวหนังก็จบเสียแล้ว

    เนื่องจากเป็นคนชอบดูและอ่านอะไรแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเลยไม่ได้คาดหวังว่าหนังสืบสวนที่ดีจะต้องมีทริคการฆ่าที่เซียนเทพ เราคาดหวังว่านักสืบจะหาคำตอบยังไง ระหว่างหาคำตอบเขารู้สึกยังไง ฆาตกรมีพื้นหลังแบบไหนอะไรคือแรงจูงใจ และสุดท้ายนักสืบจะทำยังไงกับฆาตกร

    ซึ่งเรื่องนี้ตอบโจทย์เราทุกอย่าง 


  • การรีวิวนี้มีสปอย
         คดีฆาตกรรมรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสเป็นหนังที่ตกผลึกในความคิดเราอย่างรุนแรงจนถึงที่สุด ส่วนมากนวนิยายฆาตกรรมมักจะมีความเป็นขาวดำสูงไม่ผิดก็ถูกไม่เป็นฆาตกรก็เป็นฆาตกร แต่ไม่มีมากนักจะมีหนังที่บอกเล่าความเคียดแค้นของฆาตกร แรงจูงใจ บาดแผลทีเขาได้รับ ถึงแม้จะมีส่วนมากนักสืบในเรื่องนั้นๆก็มักจะตัดสินด้วยความเป็นธรรมตามกฎของโลกและกฎหมาย แต่ในเรื่องจิตใจนั้นความยุติธรรมบางอย่างกลับเป็นบาดแผลที่กัดกินชีวิตของคนๆหนึ่งไปตลอดชีวิต


    น่าแปลกที่เราชอบบุคลิกของปัวโรต์มาก เป็นผู้ชายที่น่าติดตามดีทำให้ช่วงแรกของหนังเราดูเพราะว่าถูกใจบุคลิกลุงปัวซะมากกว่า แทนที่จะปากร้ายแบบโฮล์ม (เทียบกับเวอร์หนังและซีรียส์) ลุงแกกลับมีความธรรมดาที่ไม่ธรรมดาดูเป็นลุงที่พิลึกจริงๆ 


    หนังเรื่องนี้ค่อนข้างคลาสสิคเนื่องจากทำมากจากนวนิยายของ อธากา คริสตี้ โดยส่วนตัวเคยอ่านงาน
    ของอธากาก็รู้สึกว่ามีความคลาสสิคสูงมาก การดำเนินเรื่องที่เรียบง่ายไม่หวือวาราบเรียบแต่ช่วงสุดท้ายนั้นกลับรู้สึกถูกดึงดูดเข้าไปในความราบเรียบนั้นและถูกปล่อยหมัดเข้าไปที่หัวใจกว่าจะรู้ตัวหนังก็จบเสียแล้ว

    เนื่องจากเป็นคนชอบดูและอ่านอะไรแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเลยไม่ได้คาดหวังว่าหนังสืบสวนที่ดีจะต้องมีทริคการฆ่าที่เซียนเทพ เราคาดหวังว่านักสืบจะหาคำตอบยังไง ระหว่างหาคำตอบเขารู้สึกยังไง ฆาตกรมีพื้นหลังแบบไหนอะไรคือแรงจูงใจ และสุดท้ายนักสืบจะทำยังไงกับฆาตกร
    ซึ่งเรื่องนี้ตอบโจทย์เราทุกอย่าง 



    หนังเริ่มเรื่องมาด้วยการตายของพ่อค้าขายของเก่าเถื่อนที่ตายเพราะถูกฆ่าบนรถไฟโดยตอนเกิดเหตุนั้นคนเฝ้ารถไฟไม่เห็นใครเดินเข้าห้องผู้ตายเลยและทุกคนที่มีแรงจูงใจกลับมีพยานแวดล้อมที่บริสุทธิ์ซะงั้นทำให้ปัวโรต์หัวเสียและโมโหมากที่ไม่สามารถไขคดีได้แต่ท้ายสุดนั้น ปัวโรต์ก็รู้ว่าทุกคนในที่นี้ล้วนมีแรงจูงใจและโกหกปัวโรต์เพื่อที่จะทำให้แผนของพวกตนสำเร็จ

    (มิน่าละปัวโรต์ดูไม่ฉลาดเลยก็เพราะทุกคนในขบวนนี้เป็นฆาตกรนะสิ)


    แต่แรงจูงใจที่ทำให้คนบนรถไฟทั้งขบวนต้องทำนั้นคืออะไรเราต้องการให้ทุกคนไปดูจริงๆ เพราะฉะนั้นจะไม่สปอยไปมากกว่านี้

    ภาพในหนังนั้นมีความสวยงาม ภาพที่ออกมามีความสมดุลหลายฉากและใช้มุมกล้องแบบที่เราไม่ค่อยเห็นคือมุมจากข้างบนตอนถ่ายห้องของผู้ตายเราชอบภาพมุมนั้นมาก เป็นหนังสืบสวนที่ภาพสวยในลิสต์ของเราเลย 

    ความรู้สึกกับตอนจบ

       มันสะท้อนอะไรในโลกนี้หลายอย่างนะเราว่า ความยุติธรรมนะมันมีจริงๆหรอ สำหรับปัวโรต์พอเจอกรณีนี้เข้าไปก็เอนเอียงจนทำให้โยนความถูกต้องของกฎหมายและสังคมออกไป กลับเอาอารมณ์และความรู้สึกเข้ามาตัดสินใจแทน ถ้าถามว่าชอบใจที่ปัวโรต์ตัดสินใจแบบนี้ไหมเราชอบและรับได้ เพราะถ้าเป็นเราก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน  

    มันก็ทำให้เราเศร้าว่าบางอย่างอะเนอะคนที่เจ็บปวดกับความแค้นและคนเลวๆคนนึงเขาต้องอดทนอดกลั้นและใช้ชีวิตต่อไป แต่วันนึงถ้าความแค้นที่สะสมมานานของเขามันเผาใจเขาจนร้อนรุ่มและต้องลงมือ 'ล้างแค้น' เพื่อที่จะหวังให้บาดแผลนั้นบรรเทาลง ทำไมการกระทำที่เรียกว่าล้างแค้นนั้นไม่ถูกละ มันก็เหมือนการเยียวยาหัวใจต้วเองไม่ใช่หรือ? 

    แต่ถ้าอย่างงั้นทุกคนคงหยิบมีดไล่ฆ่าฟันกันหมดไม่ได้มองตามกฎโลกแห่งความเป็นจริงเลย มันก็น่าเศร้าที่บางอย่างการทำตามกฎหมายดูจะเป็นเรื่องที่ดีสุดและมีผลเสียน้อยที่สุด กฎหมายก็เหมือนน้ำหนักของวัตถุที่จะพยายามให้ความสมดุลของตาชั่งออกมาสมดุลดีที่สุด แต่ก็ไม่สามารถทำให้ตาชั่งนั้นสมดุลได้อยู่ดี

    ชอบฉากที่ลุงให้ปืนละบอกยิงผมก็ได้นะเพราะผมโกหกไม่ได้จริงๆถ้าออกไปจากที่นี้ยังไงลุงก็จะบอกตำรวจแต่ก็ไม่มีใครยิงลุงไงละมีคนจะยิงตัวตายเองซะอีก ทำให้สุดท้ายลุงตัดสินใจที่จะรายงานเท็จและปล่อยความอยุติธรรมให้ลอยนวลเพื่อชีวิตของคนที่เจ็บปวด เพื่อให้เขาเริ่มต้นใหม่

    ลึกๆแล้วปัวโรต์ก็เป็นนักสืบที่มีจรรยาบรรณมาก
    มากเสียจนต้องแบกรับความเจ็บปวดของความไม่ยุติธรรมที่ตัวเองสร้าง

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in