หลังจากที่พูดถึงเกี่ยวกับการรณรงค์เรื่องสิทธิความเท่าเทียมของกลุ่มเพศทางเลือกในไต้หวันตอนที่แล้วแล้ว ประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้น เมืองที่เราอยู่ก็มีงานพาเหรดนี้ขึ้น โดยจัดที่จตุรัสกลางเมืองไทจง ที่ถือว่าเป็นย่านเก๋ๆ ชิคๆ ของคนรุ่นใหม่ก็ว่าได้
หลังจากคลิกเข้าร่วมอีเวนท์ผ่านทางเฟสบุ๊กแล้ว ก่อนหน้างานพาเหรดหนึ่งวัน 'ซอลมิน' เพื่อนคนเกาหลีก็ได้ถามขึ้นมาว่า งานที่กำลังจะจัดนั้นเป็นกิจกรรมอะไร ซึ่งพอได้รู้ว่าเป็นการเดินขบวนของกลุ่มเพศทางเลือกแล้ว คำถามแรกที่เพื่อนถามด้วยความตกใจก็คือ
"ถ้างั้นก็มีเกย์เยอะเลยสิ"
"...ห้ะ??"
อาจเพราะเห็นสีหน้าที่ไม่ต้องถามก็รู้ได้ว่างงสุดๆ ของเราแล้ว ซอลมินก็เลยอธิบายเพิ่มเติมว่า เนื่องจากสังคมเกาหลีปัจจุบัน เรื่องเพศที่สามยังไม่ได้รับการยอมรับ และถ้าหากใครเปิดเผยตัวตนขึ้นมาว่าตัวเองเป็น ก็อาจโดนคนรอบข้างไปลามไปจนถึงคนในโลกไซเบอร์ประนามได้อย่างรุนแรง เธอยังเล่าอีกว่า ตั้งแต่เกิดและเติบโตในเกาหลีมานั้น เธอไม่เคยเห็นเกย์เลยแม้แต่คนเดียว!
แต่ถึงอย่างนั้นซอลมินก็บอกว่า เธอก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือรู้สึกไม่ดีอะไร แต่แค่แปลกใจและอยากรู้ว่า คนที่เป็นเพศที่สามนั้น เขาจะเหมือนกับคนทั่วไปรึเปล่า ก่อนเราจะปิดบทสนทนาด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ ที่มันไม่ได้เกิดจากความขบขัน
เราคุยกันต่อ.. ถึงเรื่องนู้นเรื่องนี้ พร้อมนัดหมายเวลาและสถานที่นัดเจอสำหรับงานวันพรุ่งนี้ แต่ประโยคที่ซอลมินพูด กลับวนเวียนทำให้เราคิดต่อไปว่า แล้วเราจะจำกัดความยังไง ว่าอะไรคือความเหมือน ความต่าง
มันต่าง ถ้ามองว่าเราไม่ได้มีรสนิยมเหมือนกัน
มันเหมือน ถ้าเรามองเราเป็นคนๆ หนึ่งเหมือนกัน
เพราะสุดท้ายแล้ว ถ้าเราใช้แว่นที่แตกต่างกันออกไปแล้ว ความเหมือนความต่างนี้ มันก็เปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อยๆ ตามเกณฑ์ที่ผู้มองจะตัดสินไม่ใช่หรือ
#
บรรยากาศกลางจัสตุรัสที่เต็มไปด้วยสีสัน
การแต่งตัวที่จัดเต็ม พร้อมกับธงสีสายรุ้งที่เห็นได้แทบทุกที่
เริ่มออกเดินนนน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in