วันที่ 15 มกราคม 2565 ได้มีนัดชุมนุมออนไลน์เพื่อแชร์ประสบการณ์จากที่ฝึกงาน ตั้งแต่เช้า 9.00 ถึง 15.30
บางคนก็เสนองานสวยหรูมีแต่ด้านดี ๆ บางคนก็เสนอแบบใส่ประสบการณ์เข้าไปจัดเต็ม(ซึ่งมีคนบ้าพลังขอฝึกมันทุกอย่างที่สถานฝึกงานจะมี) บางคนก็เสนอแค่งานที่ได้ทำกับปัญหาที่พบ เป็นต้น
แต่ก็ได้เปิดโลกหลาย ๆ อย่าง
- ในประเทศไทยมีร้านหนังสือที่เป็นร้านพิซซ่าไปในตัวด้วย
- ที่ภาคเหนือก็มีร้านหนังสือที่ห่อหนังสือจนมิดและเขียนอธิบายคร่าว ๆ
- มีหอสมุดสำหรับเด็กเล็กที่หน้าตาเหมือนบ้านข้าราชการ
- สนพ. ที่ไม่มีหน้าร้านทำงานกันอย่างไร
- ไปฝึกงานที่โรงเรียนเพื่อพบเด็ก ปรากฏว่าไม่ได้เลี้ยงเด็กสักคน ทำแต่เว็บไซต์กับจัดห้อง
- ฯลฯ
หลังฟังเพื่อน ๆ ไปแล้ว ก็มาฟังครูต่อซึ่งค่อนข้างน่าสะเทือนใจที่ในสมัยครูไม่มีฝึกงานจนถึงขนาดทำครูตั้งรับไม่ไว้ในครั้งแรกจนร้องไห้หลังเลิกงานเลยทีเดียว
แต่จะว่าไปทำไมถึงเพิ่งมาเข้าใจเอาตอนช่วงท้ายชุมนุมได้ละเนี่ย ว่ามีทนี้มีเพื่อแชร์ประสบการณ์เล่าสู่กันไม่ใช่เพื่อนำเสนอว่าที่ฝึกงานมีอะไรบ้าง
และได้ข้อคิดจากครูบางอย่าง
- วิชาการงานฝีมือจะทำให้เป็นคนมีความละเอียดละเมียดละไม
- การตอบจดหมายกับก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนให้น่าเอ็นดูจึงจะดี ไม่ใช่อ่อนน้อมจนไร้สง่า
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in