เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
อีก 13 วันฉันจะเป็นอิสระgitaa
the end story (two)
  • บ่ายของพฤหัสเราไปเที่ยวเล่นมีความสุข
    เราได้ถ่ายรูปให้พี่กับแฟนเห็นเขาคบกันได้นานก็สบายใจแหละ
    สิบแปดนาฬิกาสามสิบนาที
    เราไม่ได้คุยกับเขาตั้งแต่วันที่ไม่ได้ตอบคือ วันจันทร์
    วันพฤหัสเราต้องเข้าแอพเพื่อไปดูรูปที่เราถ่ายวันนี้
    ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เขาตอบกลับมาอีกครั้งของวันที่สิบกับสิบเอ็ด
    เราเพิ่งเห็นในวันที่สิบสอง

    เราอ่านข้อความของเขา 
    มันไม่ใช่แบบที่เราคิดเขาไม่ได้บอกลาเรา 
    แถมยังอวยพรให้เราฝึกงานจบด้วยดีอีก
    ประโยคที่เขาบอกว่า บล็อค เราตอบกลับไปเลย ว่า ไม่ได้บล็อค
    คิดว่าช่วงดึกๆเขาคงเข้ามาอ่าน 
    ระหว่างนั้นเราคงได้ทบทวนตัวเอง
    แต่ไม่ เขาตอบกลับมาทันที 
    เริ่มคำถามที่เราไม่สามารถให้คำตอบได้จริงๆ

    (เป็นอะไร) นั้นสิ เราเป็นอะไรของเราว่ะ
    ในเมื่อไม่มีคำตอบที่สมบูรณ์เราเลือกตอบว่า ไม่ได้เป็นอะไร
    ผิดคาด เขาจับได้ (โกหก) เราไม่รู้จะทำยังไงเลยยอมรับไปโดยดี
    อือ โกหก เรารู้ว่าในหัวเขาตอนนี้คงเริ่มตั้งคำถามว่าเราเป็นบ้าอะไร
    เราได้แต่พิมพ์ว่า ขอโทษ เพราะมันเกิดจากเราทั้งหมดเอง
    ตอนแรกเราคิดว่าพวกเราคงจะปรับความเข้าใจกันได้

    แต่...เมื่ออารมณ์ที่เรากดไว้
     อยู่ดีๆเกิดห่าอะไรขึ้นมาไม่รู้
    จะตอบอยู่แล้ว แต่ก็ไม่กดส่งแค่นั้น
    เราอ่านที่เราพิมพ์ส่งยังคิดเลยว่าทำไม
     ทำไมถึงแบบนั้นล่ะแต่อีกครั้งที่ความคิดดังขึ้นมาว่า ปล่อยได้แล้ว
    เราตัดสินใจ เรารู้ที่เราทำไปโคตรจะดูตลก
     มึงทำตัวอย่างกับเป็นพระเอก ปล่อยนางเอกให้ไปมีความสุขกับคนอื่น
    อือเราขอตอบเลยว่า ใช่ 
    เราคิดว่าอยู่กับเราคงไม่มีความสัมพันธ์อะไรคืบหน้าหรอก
    ทั้งเราและเขาต่างก็ไม่รู้ว่าเราอยู่ในสถานะอะไร
    เราเลยตัดสินใจสารภาพมันออกมา
    ถึงเธอไม่ตอบมางั้น เราก็อาจไม่ตอบเธอเหมือนเดิม
    เป็นประโยคที่เราพิมพ์ออกไป เรายังกลัวแต่เรากดส่งไปแล้ว
     เขาเริ่มโทษตัวเองว่าทักมากวนใจเรา
    เราคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้
    เราต้องยอมให้เขาเจ็บปวดตอนนี้ก่อนที่มันจะหนักไปกว่านี้
    เราขอโทษอีกครั้ง และตัดสินใจจบเรื่องราวของเราสองคนไว้เท่านี้
    งั้นเลิกคุยกัน
    (ขอโทษที่ทักมากวนใจเธอ)
    ขอโทษเหมือนกัน

    จบที่ขอโทษ 
    แต่เรายังรู้สึกผิด 
    อยากจะขอโทษเขาอีกสักล้านครั้งแต่คงทำไม่ได้ 
    เขาไม่ตอบ 
    เราก็ไม่รู้ว่าจะรออะไรกลับมาใช่ชีวิตแบบนี้อีกแล้วอยู่ไปวันๆแค่นั้น

    เราไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แถมเดือนนี้เป็นเดือนเกิดเธอด้วย เรายังไม่ได้อวยพรเลย ยังมีอะไรอีกมากที่อยากเรียนรู้กับเธอ แต่ก็ไม่ได้หรอก เธอคงแตกสลายมาก ขอโทษนะ ทำให้ร้องไห้จนได้เราเป็นห่วงเธอนะ ต้องดูแลตัวเอง ทำให้คนอื่นยิ้มแล้วตัวเธอเองก็ต้องยิ้มด้วยดิ ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่บอกว่าจะได้โทรศัพท์ใหม่ตอนไหน ขอโทษจริงๆที่เป็นแบบนี้ หวังว่าเธอจะมีความสุขกับทุกวันนะ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in