อยู่ๆก็นึกถึง เพราะอะไรหลายๆอย่างมันโตขึ้นตามอายุ แต่ประสบการณ์ที่เราเจอมันแค่เศษเสี้ยวของโลกใบนี้ เราแค่นึกถึงและโหยหายช่วงเวลาเก่าๆ ที่ผสมกับความปัจจุบัน บางทีก็สนุกในแบบของเราคนเดียว มันเป็นแบบนี้มาโดยตลอด หมอเคยบอกเราว่า เรามีความคิดในหัวกระจายไปหมด ให้หากระดาษขึ้นมา 1 หนึ่ง เขียน หัวข้อที่เราสนใจไว้เลย ทุกหัวข้อ แล้วก็ เลือกเลยหนึ่งหัวข้อ แล้วโฟกัสกับมันในเวลานั้น เราว่าเราอยากบันทึกเรื่องของเราไว้ ไม่ใช่อะไรนะ ถ้าอะไรที่ได้เขียนออกมาบางทีเราจะ delete ความทรงจำนั้นออกไป เรามีความทรงจำในอดีตมากเกินไป จนไม่ค่อยสนใจอนาคตเลย เรากลัวการเปลี่ยนแปลง หวังว่าเราจะตั้งกฎเกณฑ์กับตัวเองและโลกใบนี้น้อยลงนะ