ประโยคนี้อาจจะใช้ได้กับการตัดสินใจขับมอ'ไซค์ผ่านน้ำท่วมในระดับน้ำสูงท่วมปอด แต่ขณะเดียวกันหัวหน้าก็ไลน์มาเร่งเรายิกๆ #เดี๋ยวๆ 

หรืออาจจะใช้ได้กับจองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านพรุ่งนี้แต่บอสนัดประชุมวันมะรืนอย่างกะทันหันประหนึ่งว่าถ้าเอ็งขาด เอ็งตายยย 

...

ชีวิตนี่ก็สุดห่วยดีเหมือนกัน

ในวันที่รู้ตัวว่าชอบอะไร ก็เป็นวันเดียวกันกับที่รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้น มันไม่ใช่สักนิดเดียวเลยท่าน บ่อยครั้งที่มันหดหู่เอามากๆ พอใจอยากไปทุ่มทำอะไรที่ชอบให้เต็มที่ก็พาลรู้สึกผิดว่าตัวเองนั้นก็ได้ชื่อว่าเด็กเถลไถลสำหรับพ่อแม่เท่านั้นเอง

สเตตัสความทุกข์ : เดินต่อไปดำดิ่งสู่ความล่มจมเถอะเอ็งงงง (เกรดลดลงเรื่อยๆ แม่จ๋าาาา)

สเตตัสความสุข : อย่างน้อยชีวิตก็ได้รู้ว่าชอบอะไรจริงๆสักทีล่ะวะ

...