เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ติ่งให้ไกล ไปเรียนให้ถึงอังกฤษAki_Kaze
Christian Slater กับละครเวที Glengarry Glen Ross
  • Christian Slater กับละครเวที Glengarry Glen Ross

    ก่อนอื่นต้องขอบคุณรามีที่ไลฟ์บนเฟซบุ๊คแล้วบอกว่าคริสเตียนเล่นละครเวทีอยู่ที่ลอนดอน ไม่งั้นคงไม่รู้เรื่องนี้

    ตอนแรกแอบตัดใจแล้วว่าจะไม่ได้ดูเพราะลงลอนดอนทีนึงค่าใช้จ่ายสูงมาก แต่พี่คนไทยที่เรียน ม. เดียวกันเขาจะไปลอนดอนช่วง 12-14 ม.ค. เลยมาชวนว่าจะไปด้วยกันไหม เท่านั้นแหละ ไป!

    Glengarry Glen Ross ฉายอยู่ที่ The Playhouse Theatre



    เป็นเรื่องของนายหน้าขายที่ดิน จู่ๆ คืนหนึ่งก็มีขโมยขึ้นออฟฟิศ ขโมย the Glengarry Leads (ชื่อ/เบอร์โทรศัพท์ของลูกค้า) ไป...ขโมยโทรศัพท์ไปด้วย (อันนี้ฮา) แต่คนดูจะรู้แล้วว่าใครเป็นต้นคิดเพราะก่อนหน้ามานั่งวางแผนการณ์กันซึ่งฮามาก ขำจนเหนื่อย

    คริสเตียนเล่นเป็น Ricky Roma ซึ่งขายเก่งมาก ชื่ออยู่อันดับบนสุดของบอร์ดตลอด ตัวละครของลุงพูดเก่งมาก โน้มน้าวเก่งมาก พูดถึงเรื่องการแสดงนี่ชอบสีหน้าลุงมาก ยิ้มเจ้าเล่ห์นิด manipulate คนเก่งมาก ยอมมมม บางช่วงอย่างกับได้เห็นมิสเตอร์ โรบอต (ซีรีส์ Mr. Robot มีให้ดูใน iFlix) ฟฟฟฟฟฟ


    นั่งแถวที่สองจากหน้าเลย


    ถ่ายหน้าเวที


    การแสดงแบ่งเป็น 2 ช่วง
    ช่วงแรกเป็นฉากในร้านอาหารจีน ตามภาพ เปิดตัวตัวละครทั้งหกคน แบ่งเป็นสามช่วงแบบ 2-2-2 นั่งคุยกัน
    คู่แรกคือเชลลีกับวิลเลียมสัน เชลลีต้องการรายชื่อลูกค้า (ที่แลมีกำลังทรัพย์ในการซื้อที่ดินแพงๆ ได้ ที่อนาคตจะโดนขโมย)
    คู่สองคือเดฟกับจอช นั่งบ่นเรื่องความไม่ยุติธรรม/แรงกดดันจากการทำงาน เดฟคือคนต้นคิดเรื่องขโมยรายชื่อ...บทช่วงนี้ฮามาก ขำกันอย่างบ้าคลั่ง
    คู่สามคือ ริกกี้กับเจมส์ ฉากนี้เราจะเห็นเลยว่าริกกี้เก่งมาก ไม่พูดเรื่องที่ดินที่จะขายเลยนะ เล่าโน่นนี่นั่นไปเรื่อยๆ ถึงจะมาขายของในตอนท้าย

    ช่วงหลังคือเรื่องราวตอนที่ทุกคนพบว่ามีโจรขึ้นออฟฟิศ มีนักสืบมาคุยกับพนักงานแบบรายบุคคล เชลลีขายที่ได้ เจมส์กลับมาหาริกกี้เพราะจะขอเงินคืน วิลเลียมสันจับได้ว่าเชลลีมีพิรุธ
    บทแต่ละคนของช่วงนี้คือพีคมาก ดูเพลินมาก ขำด้วย
    ช่วงท้ายของริกกี้ (ลุงคริสเตียน) สุดยอดมาก ทั้งสีหน้า การพูด ทุกสิ่งอย่าง เป็นบุญตามากที่ได้เห็นเขาแสดงสดๆ

    หลังจากแสดงจบนักแสดงก็จะมายืนโค้งให้ เสียงเชียร์นักแสดงมาตรึม (นี่เป็นหนึ่งในคนร้องเชียร์ลุงคริสเตียน)

    พอออกมาข้างนอกตอนแรกก็ลังเลว่าจะไปรอสเตจ ดอร์ดีไหม กลัวลุงไม่ได้เดินแจกลายเซ็น ปรากฏพอเดินไปถึงสเตจ ดอร์ เขามีรั้วกั้นพร้อม คนเข้าแถวรอละ นี่ก็ไปรอด้วยเลยเพราะซื้อโปรแกรมละครเวทีไว้แล้ว กล้องก็พกมา

    เจ้าหน้าที่ก็แจ้งว่า ตอนคริสเตียนออกมาเขาจะยืนตรงนี้แล้วทุกคนก็ทยอยเดินขึ้นมาเรื่อยๆ ใครที่จะเซลฟี คริสเตียนเขาอาจจะหยิบกล้องคุณไปถ่าย อย่าเพิ่งคิดว่าเขาเสียมารยาทนะ

    สักพักนักแสดงก็ทยอยเดินออก ตอนลุงมานี่ได้ยินเสียงมาก่อนตัวอีก 55555555

    ลุงหันมาทักทายแล้วก็ยิ้มให้กล้อง (ปรับกล้องถ่ายกลางคืนไม่เป็น เบลอแรงมาก เสียใจ) 



    ลุงเขามีปากกาของตัวเองมา เลยให้เขาใช้ปากกาของเขาเอง (มาเห็นทีหลังว่าปากกสีซีดแล้วนะคะ ฮ่าๆๆ) พอถึงคิวเขาก็เซ็นให้ เลยบอกลุงไปว่ามีเพื่อนชอบลุงมาก เขาอยากมาแต่มาไม่ได้เพราะอยู่ที่ไทย ลุงก็บอกขอบคุณมาก จากนั้นก็ขอถ่ายรูป



    ถ่ายเสร็จก็ออกจากแถวให้คนอื่นขยับขึ้นมาเรื่อยๆ นี่ก็ยืนถ่ายรูปลุงต่อ ลุงใจดีมาก น่ารักมาก ทักทุกคน คุยกับทุกคน ไม่รีบไม่อะไร

    ก่อนภาพนี้คือลุงหันมาเห็นกล้องเลยยิ้มพร้อมโบกมือให้...ถ่ายไม่ทันค่า ชัตเตอร์มันช้า





     
    ตอนนั้นก็มีกลุ่มแฟนบอยยืนคุยกับลุง ได้ยินลุงพูดว่า “รู้นะว่าจะถามอะไร แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” แล้วหนึ่งในแฟนบอยก็ตอบกลับว่า “ขอ 10 ซีซัน!” (Mr Robot) ลุงแบบกันเองเหลือเกิน

    ตอนเดินทางกลับก็ตั้งใจว่าวันรุ่งขึ้นจะมาอีก (จะซื้อโปรแกรมแล้วขอลายเซ็นให้เพื่อนด้วยซะเลย)

    หลังจากโพสต์รูปถ่ายคู่ลุงไปก็โดนเพื่อนทักว่าถ่ายท่าเดิมตลอด
    มีภาพประกอบ...ซึ่งก็จริง 5555555



    วันที่สอง
    เนื่องจากไม่ได้ดูละครแล้วเลยออกจากโรงแรมตอนใกล้ๆ สามทุ่ม ยี่สิบนาทีนิดๆ ก็มาถึง ไปซื้อโปรแกรมที่โรงละครแล้วก็ยืนรอเวลาเขาแสดงเสร็จ (หนาวมากกกกก) พอคนดูทยอยออกก็เดินไปรอสเตจ ดอร์เลย
     
    คราวนี้ยืนคนแรกเลย

    เสียงลุงมาก่อนตัวอีกแล้ว กร๊ากกก เห็นลุงเดินขึ้นบันไดมาเลย (อยากถ่ายตอนขึ้นบันไดมากแต่สต๊าฟยืนบัง...ตาเห็น กล้องไม่เห็น)

    วันนี้ลุงแลรีบ เจ้าหน้าที่ก็แจ้งว่าถ่ายรูปหรือลายเซ็น อย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วลุงจะยืนตรงนี้ ให้ทุกคนทยอยเดินขึ้นมาเพื่อความรวดเร็ว (นักแสดงคนอื่นๆ เขาเดินไล่ตามแถวไป ทักทาย พูดคุยไปเรื่อยๆ)

    ลุงมาถึงก็ขอให้ลุงเซ็นให้แล้วก็ใส่ชื่อเพื่อนให้ด้วย

    เสร็จแล้วก็ออกจากแถวยืนถ่ายรูปลุง (วันนี้ใช้อีกโหมด รูปดูดีขึ้นละ)



    วันนี้แลรีบจริง (หรือปกติเป็นแบบนี้แต่เมื่อวานลุงชิวก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ) ลุงหยิบมือถือถ่ายแชะๆ แต่ใครคุยด้วยลุงก็คุยนะ รีบแต่ก็ให้เวลากับทุกคน เห็นบางคนขอลายเซ็ยด้วย รูปด้วยเลย เอ๊ะ ทำไมเราไม่ขอถ่ายบ้างล่ะ







    ยืนถ่ายรูปลุงสักพักเลยตัดสินใจไปต่อแถวใหม่

    พอมาถึงคิวกะถ่ายเองอยู่แล้วแต่เห็นคนยื่นมือถือให้ลุงหมด เลยลองยื่นบ้าง (ฮ่าๆ)
    ลุงถาม “กล้องนี้ถ่ายยังไง” (กร๊าก)
    นี่ก็กดๆ ตรงที่ถ่ายให้ดู
    ลุง “งั้นเธอถ่ายเลย 3...2...1” กล้องมันนับถอยหลังด้วย ลุงก็นับตาม (น่าร๊ากกก) แต่ปรากฏรูปเบลอ (ตอนกดมันยังไม่โฟกัส)

    ลุง: เป็นไงบ้าง
    เรา: มันเบลอค่ะ
    ลุง: อ้าว เบลอนี่!
    เรา: ขอโทษด้วยค่ะะะ (รู้สึกผิดแรงมาก T v T)


    ขอโทษลุงแล้วก็ถ่ายใหม่
    อย่างที่บอกว่ามีแต่คนทักว่าถ่ายรูปด้านเดิมตลอด นี่เลยได้ด้านใหม่มา 555555


    ถ่ายรูปเสร็จก็บอกลุงว่า “รอ Mr Robot อยู่นะคะ”
    ลุงยื่นมือมาแตะไหล่แล้วบอก “ผมด้วยๆ”
    โฮฮฮฮฮ ดีงามเหลือเกิน

    วันแรกลุงใส่หมวกก็ว่าดีงามแล้ว วันที่สองเปิดเหม่ง...เลอค่ามากๆ ลุงหน้าเด็กมากอะ งื้ออออ เอ็นดู

    เอาจริงๆ คือไม่คิดว่ามาเรียนที่นี่แล้วจะมีโอกาสเจอคริสเตียน เหลือเชื่อมากๆ แล้วเขาใจดี น่ารัก กันเองแบบสุดๆ รักลุงเหลือเกิน ขอบคุณมากนะคะลุง (ขอบคุณรามีที่แจ้งข่าว)

    ป.ล. แต่ลงลอนดอนแล้วเสียเงินเยอะจริงจัง โฮฮฮ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in