ตอนแรกแอบตัดใจแล้วว่าจะไม่ได้ดูเพราะลงลอนดอนทีนึงค่าใช้จ่ายสูงมาก แต่พี่คนไทยที่เรียน ม. เดียวกันเขาจะไปลอนดอนช่วง 12-14 ม.ค. เลยมาชวนว่าจะไปด้วยกันไหม เท่านั้นแหละ ไป!

Glengarry Glen Ross ฉายอยู่ที่ The Playhouse Theatre

เป็นเรื่องของนายหน้าขายที่ดิน จู่ๆ คืนหนึ่งก็มีขโมยขึ้นออฟฟิศ ขโมย the Glengarry Leads (ชื่อ/เบอร์โทรศัพท์ของลูกค้า) ไป...ขโมยโทรศัพท์ไปด้วย (อันนี้ฮา) แต่คนดูจะรู้แล้วว่าใครเป็นต้นคิดเพราะก่อนหน้ามานั่งวางแผนการณ์กันซึ่งฮามาก ขำจนเหนื่อย

คริสเตียนเล่นเป็น Ricky Roma ซึ่งขายเก่งมาก ชื่ออยู่อันดับบนสุดของบอร์ดตลอด ตัวละครของลุงพูดเก่งมาก โน้มน้าวเก่งมาก พูดถึงเรื่องการแสดงนี่ชอบสีหน้าลุงมาก ยิ้มเจ้าเล่ห์นิด manipulate คนเก่งมาก ยอมมมม บางช่วงอย่างกับได้เห็นมิสเตอร์ โรบอต (ซีรีส์ Mr. Robot มีให้ดูใน iFlix) ฟฟฟฟฟฟ

นั่งแถวที่สองจากหน้าเลย

ถ่ายหน้าเวที

การแสดงแบ่งเป็น 2 ช่วง

ช่วงแรกเป็นฉากในร้านอาหารจีน ตามภาพ เปิดตัวตัวละครทั้งหกคน แบ่งเป็นสามช่วงแบบ 2-2-2 นั่งคุยกัน

คู่แรกคือเชลลีกับวิลเลียมสัน เชลลีต้องการรายชื่อลูกค้า (ที่แลมีกำลังทรัพย์ในการซื้อที่ดินแพงๆ ได้ ที่อนาคตจะโดนขโมย)

คู่สองคือเดฟกับจอช นั่งบ่นเรื่องความไม่ยุติธรรม/แรงกดดันจากการทำงาน เดฟคือคนต้นคิดเรื่องขโมยรายชื่อ...บทช่วงนี้ฮามาก ขำกันอย่างบ้าคลั่ง

คู่สามคือ ริกกี้กับเจมส์ ฉากนี้เราจะเห็นเลยว่าริกกี้เก่งมาก ไม่พูดเรื่องที่ดินที่จะขายเลยนะ เล่าโน่นนี่นั่นไปเรื่อยๆ ถึงจะมาขายของในตอนท้าย

ช่วงหลังคือเรื่องราวตอนที่ทุกคนพบว่ามีโจรขึ้นออฟฟิศ มีนักสืบมาคุยกับพนักงานแบบรายบุคคล เชลลีขายที่ได้ เจมส์กลับมาหาริกกี้เพราะจะขอเงินคืน วิลเลียมสันจับได้ว่าเชลลีมีพิรุธ

บทแต่ละคนของช่วงนี้คือพีคมาก ดูเพลินมาก ขำด้วย

ช่วงท้ายของริกกี้ (ลุงคริสเตียน) สุดยอดมาก ทั้งสีหน้า การพูด ทุกสิ่งอย่าง เป็นบุญตามากที่ได้เห็นเขาแสดงสดๆ

หลังจากแสดงจบนักแสดงก็จะมายืนโค้งให้ เสียงเชียร์นักแสดงมาตรึม (นี่เป็นหนึ่งในคนร้องเชียร์ลุงคริสเตียน)

พอออกมาข้างนอกตอนแรกก็ลังเลว่าจะไปรอสเตจ ดอร์ดีไหม กลัวลุงไม่ได้เดินแจกลายเซ็น ปรากฏพอเดินไปถึงสเตจ ดอร์ เขามีรั้วกั้นพร้อม คนเข้าแถวรอละ นี่ก็ไปรอด้วยเลยเพราะซื้อโปรแกรมละครเวทีไว้แล้ว กล้องก็พกมา

เจ้าหน้าที่ก็แจ้งว่า ตอนคริสเตียนออกมาเขาจะยืนตรงนี้แล้วทุกคนก็ทยอยเดินขึ้นมาเรื่อยๆ ใครที่จะเซลฟี คริสเตียนเขาอาจจะหยิบกล้องคุณไปถ่าย อย่าเพิ่งคิดว่าเขาเสียมารยาทนะ

สักพักนักแสดงก็ทยอยเดินออก ตอนลุงมานี่ได้ยินเสียงมาก่อนตัวอีก 55555555

ลุงหันมาทักทายแล้วก็ยิ้มให้กล้อง (ปรับกล้องถ่ายกลางคืนไม่เป็น เบลอแรงมาก เสียใจ) 

ลุงเขามีปากกาของตัวเองมา เลยให้เขาใช้ปากกาของเขาเอง (มาเห็นทีหลังว่าปากกสีซีดแล้วนะคะ ฮ่าๆๆ) พอถึงคิวเขาก็เซ็นให้ เลยบอกลุงไปว่ามีเพื่อนชอบลุงมาก เขาอยากมาแต่มาไม่ได้เพราะอยู่ที่ไทย ลุงก็บอกขอบคุณมาก จากนั้นก็ขอถ่ายรูป

ถ่ายเสร็จก็ออกจากแถวให้คนอื่นขยับขึ้นมาเรื่อยๆ นี่ก็ยืนถ่ายรูปลุงต่อ ลุงใจดีมาก น่ารักมาก ทักทุกคน คุยกับทุกคน ไม่รีบไม่อะไร

ก่อนภาพนี้คือลุงหันมาเห็นกล้องเลยยิ้มพร้อมโบกมือให้...ถ่ายไม่ทันค่า ชัตเตอร์มันช้า

 
ตอนนั้นก็มีกลุ่มแฟนบอยยืนคุยกับลุง ได้ยินลุงพูดว่า “รู้นะว่าจะถามอะไร แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” แล้วหนึ่งในแฟนบอยก็ตอบกลับว่า “ขอ 10 ซีซัน!” (Mr Robot) ลุงแบบกันเองเหลือเกิน

ตอนเดินทางกลับก็ตั้งใจว่าวันรุ่งขึ้นจะมาอีก (จะซื้อโปรแกรมแล้วขอลายเซ็นให้เพื่อนด้วยซะเลย)

หลังจากโพสต์รูปถ่ายคู่ลุงไปก็โดนเพื่อนทักว่าถ่ายท่าเดิมตลอด

มีภาพประกอบ...ซึ่งก็จริง 5555555

วันที่สอง

เนื่องจากไม่ได้ดูละครแล้วเลยออกจากโรงแรมตอนใกล้ๆ สามทุ่ม ยี่สิบนาทีนิดๆ ก็มาถึง ไปซื้อโปรแกรมที่โรงละครแล้วก็ยืนรอเวลาเขาแสดงเสร็จ (หนาวมากกกกก) พอคนดูทยอยออกก็เดินไปรอสเตจ ดอร์เลย

 

คราวนี้ยืนคนแรกเลย

เสียงลุงมาก่อนตัวอีกแล้ว กร๊ากกก เห็นลุงเดินขึ้นบันไดมาเลย (อยากถ่ายตอนขึ้นบันไดมากแต่สต๊าฟยืนบัง...ตาเห็น กล้องไม่เห็น)

วันนี้ลุงแลรีบ เจ้าหน้าที่ก็แจ้งว่าถ่ายรูปหรือลายเซ็น อย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วลุงจะยืนตรงนี้ ให้ทุกคนทยอยเดินขึ้นมาเพื่อความรวดเร็ว (นักแสดงคนอื่นๆ เขาเดินไล่ตามแถวไป ทักทาย พูดคุยไปเรื่อยๆ)

ลุงมาถึงก็ขอให้ลุงเซ็นให้แล้วก็ใส่ชื่อเพื่อนให้ด้วย

เสร็จแล้วก็ออกจากแถวยืนถ่ายรูปลุง (วันนี้ใช้อีกโหมด รูปดูดีขึ้นละ)

วันนี้แลรีบจริง (หรือปกติเป็นแบบนี้แต่เมื่อวานลุงชิวก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ) ลุงหยิบมือถือถ่ายแชะๆ แต่ใครคุยด้วยลุงก็คุยนะ รีบแต่ก็ให้เวลากับทุกคน เห็นบางคนขอลายเซ็ยด้วย รูปด้วยเลย เอ๊ะ ทำไมเราไม่ขอถ่ายบ้างล่ะ

ยืนถ่ายรูปลุงสักพักเลยตัดสินใจไปต่อแถวใหม่

พอมาถึงคิวกะถ่ายเองอยู่แล้วแต่เห็นคนยื่นมือถือให้ลุงหมด เลยลองยื่นบ้าง (ฮ่าๆ)

ลุงถาม “กล้องนี้ถ่ายยังไง” (กร๊าก)

นี่ก็กดๆ ตรงที่ถ่ายให้ดู

ลุง “งั้นเธอถ่ายเลย 3...2...1” กล้องมันนับถอยหลังด้วย ลุงก็นับตาม (น่าร๊ากกก) แต่ปรากฏรูปเบลอ (ตอนกดมันยังไม่โฟกัส)

ลุง: เป็นไงบ้าง
เรา: มันเบลอค่ะ
ลุง: อ้าว เบลอนี่!
เรา: ขอโทษด้วยค่ะะะ (รู้สึกผิดแรงมาก T v T)

ขอโทษลุงแล้วก็ถ่ายใหม่
อย่างที่บอกว่ามีแต่คนทักว่าถ่ายรูปด้านเดิมตลอด นี่เลยได้ด้านใหม่มา 555555

ถ่ายรูปเสร็จก็บอกลุงว่า “รอ Mr Robot อยู่นะคะ”

ลุงยื่นมือมาแตะไหล่แล้วบอก “ผมด้วยๆ”

โฮฮฮฮฮ ดีงามเหลือเกิน

วันแรกลุงใส่หมวกก็ว่าดีงามแล้ว วันที่สองเปิดเหม่ง...เลอค่ามากๆ ลุงหน้าเด็กมากอะ งื้ออออ เอ็นดู

เอาจริงๆ คือไม่คิดว่ามาเรียนที่นี่แล้วจะมีโอกาสเจอคริสเตียน เหลือเชื่อมากๆ แล้วเขาใจดี น่ารัก กันเองแบบสุดๆ รักลุงเหลือเกิน ขอบคุณมากนะคะลุง (ขอบคุณรามีที่แจ้งข่าว)

ป.ล. แต่ลงลอนดอนแล้วเสียเงินเยอะจริงจัง โฮฮฮ