เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
NOVELBER's Storiesccnaorot
Day 9: Ex #Novelber




  • My Ex

    Paring: SugaMonster / NamGi

    Note: 400-word drabble

    Ps.ขออนุญาตข้ามวีค 5 – 8 มาก่อนนะคะ เพราะเนื้อเรื่องเป็นธีมเดียวกันค่ะเลยคิดว่ายังไม่ลงดีกว่า ความจริงคือกาวอันนี้ง่ายกว่าค่ะ 5555

     

     

     

                ผมเห็นเขา

     

                ที่จริงผมก็มองเขามาสักพัก

     

                ผู้ชายตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์โดยไม่รู้เลยว่ารถเมล์ที่เจ้าตัวจะขึ้นนั้นผ่านไปสองคันแล้ว

     

                และบางทีถ้าผมไม่ไปดึงพี่เขามาด้วยกันนี่ก็คงเป็นคันที่สาม

     

     

                “อ่าา..ขอบคุณนะนัมจุน” เสียงหวานที่ผม เคยชอบ  ไม่สิตอนนี้ผมก็ยัง รัก เสียงหวานๆนั่น เอ่ยตอบผมเบาๆก่อนที่เจ้าตัวจะย้ายตัวเองไปยืนอีกฝั่งแทน

     

     

                ผมทำได้แค่ยิ้มโง่ๆให้กับตัวเอง

     

                ยิ้มให้กับความรักครั้งนั้นที่มันพังลงเพราะตัวผมเอง

     

     

                “พี่ยุนกิ” ผมทำใจกล้าเอื้อมมือไปสะกิดไหล่ใครอีกคนที่ยังคงยิ้มอยู่กับโทรศัพท์ให้มานั่งตรงที่ว่างด้านหน้าก่อนที่พี่เขาจะก้มหัวน้อยๆเป็นเชิงขอบคุณ

     

                แล้วหลังจากนั้นผมก็เงียบ

     

                พี่ยุนกิก็เช่นกัน

     

     

                เสียงจ๊อกแจ๊กบนรถเมล์ที่ดังอยู่นั้นแทบไม่ได้ทะลุเข้ามาในโสตประสาทของผมสักนิด เพราะในตอนนี้ผมกำลังมองใครอีกคน

     

     

                มองพี่เขาที่กำลังยิ้มอมยิ้มน้อยๆในตอนที่เพลงบนโทรศัพท์นั่นสุ่มมาเป็นเพลงที่เจ้าตัวชอบ

     

     

                ถ้าถามว่าผมทำไมถึงรู้

     

                เอาเป็นว่าผมไม่เคยลืมเรื่องระหว่างเราเลยสักครั้ง

     

                ผมจำได้ทุกรายละเอียด

     

                ผมจำได้แม้กระทั่งว่าตอนนั้นเคยทำตัวแย่ๆจนทำให้พี่ยุนกิเขาทนไม่ไหว

     

     

    ความสัมพันธ์โง่ๆไม่มีชื่อเรียกที่ผมยัดเยียดให้พี่เขา

    จนในที่สุดเขาก็ปล่อยมือผมไป

     

     

                ตลกสิ้นดี ทั้งๆที่รักเขาขนาดนี้แต่กลับรั้งเขาไว้ไม่ได้เลย

     

     

                ผมมัวแต่คิดเรื่องเก่าๆจนกระทั่งรู้สึกว่ามีมือของใครอีกคนจับเข้าที่แขนผม

     

                “มานั่งด้วยกันสิ”เสียงหวานเอ่ยชวนให้ผมลงไปนั่งข้างกัน

     

     

                แน่นอนว่าผมไม่ลังเลเลยสักนิด

     

                ทันทีที่ผมนั่งบรรยากาศระหว่างเราก็เงียบลงอีกครั้ง

     

                ระหว่างเรามันเหมือนมีเส้นบางๆกั้นอยู่

     

     

    ถ้าถามว่าเกลียดไหม ผมตอบเลยว่าผมเกลียดตัวเองที่เป็นเเบบนี้

    เกลียด..ที่ยังรักพี่เขาเหมือนเดิมแต่กลับไม่คิดจะรักษาเขาเอาไว้แม้แต่ครั้งเดียว



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in