My Ex

Paring: SugaMonster / NamGi

Note: 400-word drabble

Ps.ขออนุญาตข้ามวีค 5 – 8 มาก่อนนะคะ เพราะเนื้อเรื่องเป็นธีมเดียวกันค่ะเลยคิดว่ายังไม่ลงดีกว่า ความจริงคือกาวอันนี้ง่ายกว่าค่ะ 5555

            ผมเห็นเขา

            ที่จริงผมก็มองเขามาสักพัก

            ผู้ชายตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์โดยไม่รู้เลยว่ารถเมล์ที่เจ้าตัวจะขึ้นนั้นผ่านไปสองคันแล้ว

            และบางทีถ้าผมไม่ไปดึงพี่เขามาด้วยกันนี่ก็คงเป็นคันที่สาม

            “อ่าา..ขอบคุณนะนัมจุน” เสียงหวานที่ผม เคยชอบ  ไม่สิตอนนี้ผมก็ยัง รัก เสียงหวานๆนั่น เอ่ยตอบผมเบาๆก่อนที่เจ้าตัวจะย้ายตัวเองไปยืนอีกฝั่งแทน

            ผมทำได้แค่ยิ้มโง่ๆให้กับตัวเอง

            ยิ้มให้กับความรักครั้งนั้นที่มันพังลงเพราะตัวผมเอง

            “พี่ยุนกิ” ผมทำใจกล้าเอื้อมมือไปสะกิดไหล่ใครอีกคนที่ยังคงยิ้มอยู่กับโทรศัพท์ให้มานั่งตรงที่ว่างด้านหน้าก่อนที่พี่เขาจะก้มหัวน้อยๆเป็นเชิงขอบคุณ

            แล้วหลังจากนั้นผมก็เงียบ

            พี่ยุนกิก็เช่นกัน

            เสียงจ๊อกแจ๊กบนรถเมล์ที่ดังอยู่นั้นแทบไม่ได้ทะลุเข้ามาในโสตประสาทของผมสักนิด เพราะในตอนนี้ผมกำลังมองใครอีกคน

            มองพี่เขาที่กำลังยิ้มอมยิ้มน้อยๆในตอนที่เพลงบนโทรศัพท์นั่นสุ่มมาเป็นเพลงที่เจ้าตัวชอบ

            ถ้าถามว่าผมทำไมถึงรู้

            เอาเป็นว่าผมไม่เคยลืมเรื่องระหว่างเราเลยสักครั้ง

            ผมจำได้ทุกรายละเอียด

            ผมจำได้แม้กระทั่งว่าตอนนั้นเคยทำตัวแย่ๆจนทำให้พี่ยุนกิเขาทนไม่ไหว

ความสัมพันธ์โง่ๆไม่มีชื่อเรียกที่ผมยัดเยียดให้พี่เขา

จนในที่สุดเขาก็ปล่อยมือผมไป

            ตลกสิ้นดี ทั้งๆที่รักเขาขนาดนี้แต่กลับรั้งเขาไว้ไม่ได้เลย

            ผมมัวแต่คิดเรื่องเก่าๆจนกระทั่งรู้สึกว่ามีมือของใครอีกคนจับเข้าที่แขนผม

            “มานั่งด้วยกันสิ”เสียงหวานเอ่ยชวนให้ผมลงไปนั่งข้างกัน

            แน่นอนว่าผมไม่ลังเลเลยสักนิด

            ทันทีที่ผมนั่งบรรยากาศระหว่างเราก็เงียบลงอีกครั้ง

            ระหว่างเรามันเหมือนมีเส้นบางๆกั้นอยู่

ถ้าถามว่าเกลียดไหม ผมตอบเลยว่าผมเกลียดตัวเองที่เป็นเเบบนี้

เกลียด..ที่ยังรักพี่เขาเหมือนเดิมแต่กลับไม่คิดจะรักษาเขาเอาไว้แม้แต่ครั้งเดียว