เป็นตอนที่อยากพิมพ์ขอบคุณผู้ทดลองอ่านผลงานให้เต็มหน้ากระดาษ เพราะการอ่านวรรณกรรมมันต้องสละเวลาอย่างน้อย 1 ชั่วโมงเพื่ออ่านจนจบแต่ผู้ทดลองซึ่งเป็นทั้งเพื่อน และเพื่อนของเพื่อนเราก็อ่านจนจบและใช้ความคิดเห็นที่มีประโยชน์กลับมามากมายทั้งช่วยหาคำผิด ช่วยเสริมบริบทต่าง ๆ ตลอดจนให้คำแนะนำตรงจุดที่ดูเหมือนจะเป็นช่องโหว่จนเราสามารถแก้ไขแล้วพิมพ์ออกมาได้อย่างสมบูรณ์

            โดยความคิดเห็นส่วนใหญ่จากผู้ทดลองกล่าวว่า อ่านแล้วรู้สึกได้ข้อคิดดีสมกับเป็นวรรณกรรมเยาวชน การดำเนินเรื่องในแต่ละจุดดูสมเหตุสมผล ลึกลับตามคำเคลมและบางคนอ่านแล้วรู้สึกซึ้งกับความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องด้วย

            ส่วนผลตอบรับขณะนำเสนอหน้าชั้นเรียนก็เป็นที่หน้าพอใจเพราะหลังจากอ่านตัวอย่างเรื่องเพื่อน ๆ ในชั้นเรียนก็มี Reaction ดังที่เราหวังไว้จนใจชื้นขึ้นมาทุกครั้ง

            ในส่วนของหน้างานนิทรรศการมีการพูดถึงผลงานของเราค่อนข้างน้อย อาจเพราะปกที่ดูไม่ค่อยมีจุดเด่น แนวเรื่องที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมนักและเป็นวรรณกรรมที่ต้องใช้เวลาในการอ่านเยอะ แต่พี่ดุ๋ยพี่ที่ช่วยประสานงานระหว่างฝั่งนิสิตกับทางทีเคกลับอ่านจนจบเล่ม ช่วยให้ใจเราฟูอีกครั้งเพราะคำชมเชยต่างๆ ทั้งยังช่วยชี้ให้เห็นจุดบกพร่องบางส่วนที่เราอาจพลาดไปจนเฉลยออกมาไม่หมด จนเราแทบจะกราบขอบคุณพี่เขาณ ตรงนั้น

            สุดท้ายขอขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ช่วยโหวต และคณาจารย์ที่ตัดสินผลงานของนิสิตคนนี้จนได้รางวัลมาอวดคนที่บ้านอย่างภาคภูมิใจหลังจากนี้ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเขียนงานวรรณกรรมอีกไหม แต่ ‘รอยฝันในวารี’ จะเป็นวรรณกรรมที่ช่วยเติมพลังให้เราเสมอและหวังว่าจะเป็นวรรณกรรมที่ทำให้ผู้อ่านได้ตกตะกอนบางอย่างในหัวใจได้แม้เล็กน้อยก็ยังดี