หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านแล้วชอบมากค่ะ เพราะว่า เป็นหนังสือมที่พาเราเดินทางท่องเที่ยวเกาหลีในยามค่ำคืน ที่ตามรอยแบบย้อนวันวานในวัยเด็กอย่างสุขใจ

“แต่ละคนมีเส้นทางที่แตกต่าง

บ้างเดินล่างขึ้นบนจึงมองเห็น

บ้างขึ้นบนลงล่างดุจลายเส้น

บ้างก็เข็นตัวเองขึ้นบนไฉน

เพราะชีวิตคนเรามีสะดุด

ดุจดั่งมุดที่ไม่รู้ปักที่ไหน

หากปัดมุดผิดพลาดไป

ย่อมพาใจหมดสุขเอย”

“เราต่างเป็นนักผจญภัยบนเส้นทางอันคุ้นเคยในความทรงจำของตัวเอง”ซึ่งคำนี้มักเป็นเรื่องจริงที่เวลาเราเดินทางกลับไปยังที่เดิมๆที่เราเคยเดินไป และได้ไปเจออะไรในที่แปลกใหม่กับความรู้สึกใหม่ก็ได้

ยูฮียอลพาพวกเราทุกคนย้อนกลับไปยังบ้านเก่า บ้านที่เขาเคยอยู่ และเป็นบ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมาย ทุกที่ๆเขาเดิน คือ เรื่องราวสมัยเด็กที่มีทั้งเพื่อนและแม่อยู่เคียงข้าง

เขายังพาเดินไปยังสถานที่อื่นๆ ในหลายสถานที่เหล่านี้ที่ ได้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่จำนวนมาก เพราะถึงแม้สมัยก่อนจะไม่มีสถานที่เหล่านี้ ก็กลับมีความทรงจำแฝงอยู่มากมาย และไม่เพียงเท่านั้น ถึงแม้จะมีอะไรเพิ่มขึ้นมามากมาย ก็เท่ากับเพิ่มความทรงจำเหล่านั้นอีกด้วย

“ถ้าเกล็ดน้ำค้างแรกตกลงมา

ใบแปะก้วยก็จะล่วงหล่น

แล้วทั่วทั้งตรอกจะถูกปูด้วย 

‘พรมสีทอง’ อันอ่อนนุ่ม”

ภายใต้แสงดาวและแสงจันทร์ ทำให้มุมมองของยูฮียอลที่มองแตกต่างกันไปกับช่วงมองตอนกลางวัน ทำให้เขาเห็นชีวิตเขาในหลากหลายมากขึ้น และทำให้เขารู้สึกมีความสงบทุกครั้งที่เดินทางและมองชีวิตในช่วงกลางคืน ดุงดั่งเช่น

“ยามทิวาที่สว่างจ้า

เผยให้เห็นส่วนที่ทรุดโทรมของชีวิตประจำวัน

แต่เมื่อยามราตรีมาพานพบ ทุกสิ่งก็จางไป”

เรื่องราวทั้งหมดก็ถูกจบลงด้วยการอ่านไปเรื่อยๆ ค่อยๆซึมซับบรรยากาศรอบตัวที่คุณยูฮียอลเขียน และค่อยๆไล่ไปเที่ยวกับที่ของเขาเรื่อยๆ ทำให้เรารู้สึกว่า เป็นหนังสือที่เต็มด้วยความหวัง ความหลัง และพาท่องเที่ยวย้อนวันวานได้อย่างสวยงามเล่มหนึ่งเลยทีเดียว

LOOK A BREATHE