หนังสือน่ารักมากค่ะ เราอ่านไป ยิ้มไปตลอดเลย นี่ถ้าใครมาเห็นเราอ่านไป ยิ้มไป คงคิดว่า เราเป็นอะไรหรือเปล่า แต่เปล่าเลยค่ะ เพราะเพียงเราดันเผลอตกหลุมรักอิชย์เข้าอย่างเต็มจัง นี่ยิ่งพอๆกับเพลิน ที่ตกหลุมรักอิชย์เช่นกัน

     “ความรักของทั้งคู่นี้

เกิดขึ้นที่มองโลกในแง่ดี

หรือมองโลกในแง่จริงนี้

ทำได้ดีตรงที่มุมมองนั้น

ไม่ว่าใครก็มองต่างกัน

มองโลกนั้นพบทางเสมอนั้น

ตรงที่ไม่ว่าใช้ใจของฉัน

ไม่ต่างกันตรงที่ใจดีมอง”

เรื่องราวของหญิงสาวผู้มองโลกในแง่ร้าย แต่ดันบังเอิญต้องไปเขียนวิธีในการจัดการการมองโลกในแง่ดี กับชายหนุ่มผู้มองโลกในแง่ดี ที่ทำเพจเกี่ยวกับมองโลกในแง่ดี แล้วเรื่องราวสุดแสนวายป่วงกับความคิดที่เห็นต่างของทั้งคู่จะจบลงในเส้นทางเส้นขนานนี้ที่มาบรรจบกันบนเส้นทางนี้ได้อย่างไร

เพลิน หญิงสาวผู้คิดว่า ตัวเองมองโลกอยู่ในความเป็นจริง แต่ความจริง เธอกลับมองโลกในแง่ร้าย และเธอก็เอียนเหลือเกินกับงานที่เธอทำ ที่เธอต้องมาเขียนถึงเรื่องราวการมองโลกในแง่ดีในแง่ความต่างๆ 

แต่แล้วอยู่ดีๆ วันหนึ่ง เธอก็มาเจอกับอิชย์โดยบังเอิญ อิชย์เป็นนักปั้นมืออาชีพ และยังเป็นตัวพ่อของการมองโลกในแง่ดี โดยการเขียนเพจ Please Positive และเมื่อทั้งสองเจอกัน เพลินก็รู้สึกว่า อิชย์เป็นพวกมองโลกแง่สวย แต่ไม่รู้ว่าเป็นคนแบบนี้จริงหรือเปล่า แต่อิชย์ก็กลับมองเธอในแง่มุมอีกแบบและตัดสินใจปั้นรูปเธอขณะที่เธอยิ้มร่าเริงและมอบให้เธอ

เพลินกับอิชย์ไม่ค่อยได้เจอกันอีกเท่าไหร่ แต่ตั้งแต่ที่ได้คุยกับอิชย์ ความคิดของเพลินในการมองโลกก็เปลี่ยนไป และวันหนึ่ง เธอกับอิชย์ต้องกลับมาได้เจอกันอีกครั้ง ได้เรียนรู้และรู้จักกันมากขึ้น เมื่อแก้ว เพื่อนสนิทของเพลิน และคนรู้จักของอิชย์ได้ฆ่าตัวตาย และทำให้เพลินตัดสินใจจะทำความฝันของแก้วสิบอย่างให้เป็นความจริง แต่เธอจะทำคนเดียวไม่ได้ไง ดังนั้น เธอขอร้องให้อิชย์มาช่วย

และตั้งแต่นั้น เพลินกับอิชย์ ก็ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน โดยตั้งใจทำให้ความฝันของแก้วเป็นจริง อิชย์ได้ปั้นตุ๊กตาแก้วขึ้นมา และทั้งสองก็นำตุ๊กตาปั้นตัวนี้ไปยังทุกที่ๆต้องทำความฝันของแก้วให้เป็นจริง 

อิชย์ได้เรียนรู้งานของเพลิน เพลินได้เรียนรู้ความเป็นอิชย์ และทั้งคู่ก็เริ่มรักกันอย่างจริงจัง จนถึงทริปที่ต้องไปแสงเหนือ ซึ่งเพลินก็รู้ทันทีแล้วว่า เพลินรักอิชย์เข้าอย่างจัง แต่เพลินกลับไม่กล้ารับอิชย์เข้ามาในชีวิต เพราะจากการมองโลกของเพลิน

ส่วนวันหนึ่ง เพลงินได้รู้ว่า ใครเป็นส่วนหนึ่งของการทำให้แก้วตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง ด้วยการฆ่าตัวตาย เมื่อเพลินรู้ เพลินก็โกรธคนนั้นมาก และตัดสินใจไปตบคนนั้นกลางงาน และเพลินรู้แล้วว่า เพลินควรทำยังไงกับชีวิตของตัวเองและแก้วต่อไป ซึ่งหนึ่งในนั้นที่เพลินควรที่จะทำตอนยังไม่สาย ก็คือ การที่เพลินยอมรับว่ามีอิชย์ยืนเคียงข้าง

หนังสือเล่มนี้อ่านจบไปพร้อมกับความยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ของเรา แหมๆถ้าเราเจอผู้ชายแบบอิชย์ เราคงยอมแต่เเรกแล้ว ที่จะให้ผู้ชายแบบอิชย์เข้ามาในชีวิตของเรา เพราะอิชย์เป็นผู้ชายที่ทำชีวิตของเราให้มีสีสันและสดใสกว่าเดิม แต่อย่างว่านะ ถ้าเราไม่เล่นตัวสักนิดเหมือนกับเพลิน ผู้ชายอาจจะไม่ชอบเราและไม่มองเราแบบที่เราเป็นจริงก็ได้อะนะ เอ๊ะสรุป เราบ่นอะไร เพื่อนๆก็ยอมๆทนฟังคนแก่อย่างเราบ่นล่ะกันค่ะ

เรื่องนี้ทำได้ดีตรงที่คำว่า “มองโลกในแง่ดี” ในมุมของอิชย์ คือ การมองโลกตามความเป็นจริงค่ะ ไม่ใช่ การมองโลกในแง่ดีแบบที่คนอื่นเข้าใจ อย่างเช่น คนทำหน้าตาโกรธเราและพูดจาไม่พอใจเรา เราต้องคิดก่อนว่า เขาอาจโกรธคนอื่น แล้วมาลงที่เราหรือเปล่า ถ้าเราโกรธเขาอีก เรื่องก็ไม่จบ ดังนั้น เราเข้าใจและหายโกรธ เป็นต้น หรืออีกเรื่องที่คนด่าเราอย่างไม่มีเหตุผล เราก็ควรหยุดคบกับคนๆนั้นเป็นคนรู้จัก เพราะอยู่กับคนแบบนี้ไป ก็ไม่มีประโยชน์ เป็นต้น

LOOK A BREATHE