ปล์าเตโร่เพื่อนรัก

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่หายาก และเป็นหนังสือวรรณกรรมเยาวชนที่สุดแสนจะแปลกกว่าหนังสือเด็กเรื่องอื่น เนื่องจากว่า ภาษาที่สละสลวยเกินกว่าจะเป็นวรรณกรรมเยาวชน และเรื่องราวที่แสนธรรมดากลายเป็นเรื่องราวที่สุดแสนน่ารัก ได้อย่างสวยงาม และสุดท้าย คือ หนังสือเล่มนี้รีวิวได้ค่อนข้างยากค่ะ เพราะคล้ายกับภาษาที่นำร้อยกรองมาเป็นร้อยแก้วค่ะ

ตัวละครของ “ฉัน” กับฬาปล์าเตโร่

“ฉัน” คือ ตัวละครที่อยู่ในหนังสือ และเป็นคนเลี้ยงเจ้าฬาปล์าเตโร่ โดยที่ตัว “ฉัน” จะพาทุกคนไปสู่เรื่องราวของความน่ารักของฬาปล์าเตโร่ พร้อมกับผองเพื่อน

“ฉัน” กับฬาปล์าเตโร่เป็นเพื่อนที่สนิทและรู้ใจกันอย่างยิ่ง ไม่ว่า พวกเราเดินทางไปไหน พวกเราทั้งสองก็เหมือนมีกันและกัน อย่างเช่น หลายครั้ง ที่เราต้องเดินทางไปเจอหมาผู้น่าสงสารตัวหนึ่ง ที่รู้ว่า ลูกมันจะต้องตายในไม่ช้า ดังนั้น มันจึงวิ่งไปมาด้วยความเศร้าใจ และถึงแม้สุดท้าย มันจะทำใจได้ก็ตาม ซึ่งฉันกับเจ้าฬาก็ภาวนาให้มันพบกับสุขในไม่ช้า

บางครั้งที่ฉันกับเจ้าฬาปล์าเตโร่ต้องเดินทางไปเจอเพื่อนของฉัน เจอเจ้านกทั้งหลายที่ บางตัวก็มีอิสระ และบางตัวก็ไร้อิสรภาพ แต่ฉันรู้สึกและเข้าใจสิ่งเหล่านั้นมากขึ้น เมื่อฉันมีเจ้าฬาปล์าเตโร่อยู่เป็นเพื่อน

เจ้าฬาปล์าเตโร่ทำหน้าที่ของมันได้ดีที่สุดทุกครั้ง ไม่ว่าให้ฉันขี่ไปอย่างอิสระ ไปยังหลายๆสถานที่ หรือช่วยเหลือเเบ่งเบาภาระหน้าที่ของฉัน หรือช่วยเหลือเป็นเพื่อนสนิทยามที่รู้ใจกับฉัน และเจ้าฬาปล์าเตโร่ยังช่วยเหลือคนอื่นที่อยู่รอบตัวอีก

ฉันเคยคิดเสมอว่า ฬาปลาเตโร่นั้นก็คือตัวตนของฉันนั้นเอง เพราะฉันกับฬามีอะไรที่คล้ายกันหลายอย่าง มีความชอบและความไม่ชอบที่เหมือนกัน มีความเข้าใจและไม่เข้าใจอะไรที่ถ้องแท้ที่เหมือนกัน และมีชีวิตที่ไม่ต่างกัน

และแล้ววันหนึ่ง วันที่เจ้าฬาปล์าเตโร่ไม่อยู่กับฉันแล้ว มันได้ตายจากไป แต่มันกลับยังไม่ทิ้งความทรงจำที่ดีที่มีต่อกัน ดังนั้น เพื่อนเอ่ย ถึงแม้เพื่อนจะจากไปแล้ว ก็จากไปเพียงแค่วิญญาณ แต่ความดีของเพื่อนที่มีต่อกันยังคงอยู่

“มิตรภาพที่ดีคือสิ่งที่ดีงาม”

     เพื่อนยากของฉันนั้นจากไป

คงไม่มีทางกลับมาได้แล้ว

จากไปครั้งนี้คงไม่แคล้ว

จากลาแล้วจากกันตลอดไป

แต่ความจริงนั้นจากแค่ตัวไป

แต่ดวงใจยังเต็มด้วยคะนึงหาไว้

ความทรงจำที่ดีต่อกันได้

เปลี่ยนเป็นว่าไม่ได้จากไปแสนไกล

LOOK A BREATHE