เพื่อนๆชอบเล่นคำทายกันไหมค่ะ ว่า คำพูดแบบนี้หมายถึงแบบไหน เราชอบสุดๆเลย ดังนั้น เราเลยแอบชอบกวีที่อ่านยากต่อความเข้าใจ เพราะดูทำให้ตัวเองดูเท่อย่างบอกไม่ถูก ฮ่าๆๆ เพิ่มอีโก้กันเข้าไป เราพูดเล่นนะ

     เปรียบม้าทะยานหาชีวิต

ทั้งเต็มฤทธิ์เต็มแรงเเสวงหา

ความหมายนั้นเริ่มต้นนำพา

ฟองคลื่นลาความลวงนั้นนำไป

และว่าชีวิตนั้นคือสิ่งไหน

ความหมายไม่ต่างกระจ่างใจ

แล้วบันดาลตนให้นำพาไป

สุดท้ายได้พบเจอดีนั้นนะเอย

     คาริน ยิบลาน เป็นกวีเองของโลก ที่ท่านเขียนด้วยภาษาอันงดงาม และง่ายต่อการตระหนักรู้ถึงชีวิตของคนเราทุกคนที่เปรียบดั่งทรายและฟองคลื่น เพราะชีวิตของคนเรานั้นคือสัจธรรมที่เที่ยงแท้ของชีวิต

     การเกิด การแก่ การเจ็บ ศรัทธา และความตายนั้น ย่อมเป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดจะหนีพ้น เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสัจธรรมและความเที่ยงแท้ของชีวิต รวมถึงโลกธรรมแปดที่อย่างไรก็ย่อมเกิดกับคนในโลกนี้ ทุกรูปและทุกนาม

     คาริน ยิบลาน มีการกล่าวถึงความเป็นจริงของชีวิตที่มากมายตามนี้ และทุกคนที่ได้อ่านก็ตระหนักรู้ ถึงความสำคัญและความหมายของชีวิต

โดยมีต่างๆดังนี้

“บุคคลมิอาจลุถึงรุ่งอรุณได้

โดยไม่ผ่านมรรคาแห่งราตรี”

     เรื่องจริงของชีวิตของคนเราย่อมมีทั้งเช้าและมืด ดังนั้น ชีวิตของคนเราก็ย่อมพบทั้งทุกข์และสุข

“บ้านของฉันพูดว่า

อย่าจากไป เพราะอดีตของเธออยู่ที่นี้

และถนนพูดว่า

ตามฉันมา เพราะฉันเป็นอนาคตของเธอ

และฉันพูดกับทั้งบ้านและถนนว่า

ฉันไม่มีทั้งอดีตและอนาคต

ถ้าฉันอยู่ ก็มีการไปในการอยู่นั้น

และถ้าฉันไป ก็มีการอยู่ในการไปนั้น

ความรักและความตายเท่านั้น

ที่เปลี่ยนแปลงสรรพสิ่ง”

     เมื่อไรที่ทุกคนไม่มีทั้งอดีตและอนาคต ทุกคนก็ไม่มีบ้านและถนน (ซึ่งเปรียบเป็นจิต) คือ ไม่มีทั้งทุกคนที่อยู่และไปเท่านั้น เพราะความรักและความตายล้วนเปลี่ยนแปลงทุกสรรพสิ่ง

“ความเปล่าเปลี่ยวของฉันเกิดขึ้น

เมื่อผู้คนสรรเสริญความช่างพูดอันผิดพลาด

และติเตียนคุณธรรมอันนิ่งเงียบของฉัน”

     ทุกคนคิดไหมว่า คำพูดนี้มันกระแทกใจชัด ก็คือ ดุจดั่งโลกของเราในทุกวันนี้ ที่สรรเสริญแต่คนชั่ว และกลับติเตียนคนดี จนคนดีไม่กล้าทำดี และอยู่ในโลกนี้ไม่ได้

ยกตัวอย่าง : เพื่อนเราเคยแบ่งปันความคิดเห็นกันว่า เพื่อนคิดว่า “สิ่งที่แกทำดี มันเรียกว่าโง่ แต่สิ่งที่แกทำชั่ว มันเรียกว่าดี ถ้าแบบนี้ แกถึงจะอยู่ในโลกนี้ได้ แต่ถ้าแกทำดีจะอยู่ในโลกนี้ไม่ได้”

     โอ้โฮ ! ถึงมีคนบอกไงค่ะว่า โลกเดี๋ยวนี้มันช่างโหดร้าย เพราะไม่มีเหลือที่ยืนให้คนดีเลย แล้วเพื่อนๆลองคิดดูนะ การที่เราอยู่กับคนชั่ว เราก็ระแวงว่า เขาเหล่านั้นจะแว้งกัดเราเมื่อไหร่ เราต้องตั้งรับอย่างเดียว ความเป็นจริงคือมันเหนื่อย และอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมเราถึงไม่รักษาคนดีไว้เลย 

“ความสำคัญของมนุษย์ มิได้อยู่ในสิ่งที่เขาบรรจุ

หากแต่อยู่ในสิ่งที่เขาปรารถนาจะบรรลุ”

     ความสำคัญของมนุษย์ไม่ได้อยู่ในสิ่งที่ผ่านมา แต่อยู่สิ่งที่ตั้งใจหรือลิขิตด้วยตัวเองที่ทำให้บรรลุถึงจุดมุ่งหมายของการดำรงอยู่ในชีวิต

“จิตใจของเราเป็นฟองน้ำ หัวใจเป็นสายธาร

ไม่น่าประหลาดใจหรอกหรือ

ที่เราส่วนใหญ่เลือกดูดซับ มากกว่าไหลริน?”

     จิตใจของเราเหมือนกับฟองน้ำที่ยืดหยุ่นได้ หัวใจเหมือนสายธาร น้ำไหลที่ไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำได้อย่างง่ายดาย ดังนั้น  คนเราส่วนใหญ่ยังข้องแวะอยู่กับใจที่ยึดติดและปล่อยไหลอยู่ร่ำไป

“สิ่งแท้จริงในเรานั้นนิ่งเงียบ

สิ่งปรุงแต่งสิพูดมาก

The real in us is silent;

The acquired is talkative.”

     “ของจริงนิ่งเป็นใบ้ ของพูดได้นั้นไม่จริง” นี่คือความหมายของกลอนบทนี้ เพราะคนเรายิ่งพูดมาก ก็ยิ่งปรุงแต่งให้เป็นเรื่องไร้สาระมากขึ้น แต่ถ้าหากเราเลือกนิ่งเงียบ นั้นล่ะคือความจริงที่กำลังมองความจริงอยู่ในนั้น

     คราวนี้เพื่อนๆอาจจะงง ความจริงอะไร มาค่ะ เราจะสมมติให้ฟัง คือ เพื่อนๆเลือกที่จะเงียบเพื่อดูความนึกคิดของตัวเอง เพื่อนๆก็จะพบว่า ความคิดเราปรุงแต่งอยู่ตลอด และเพื่อนๆค่อยๆดู ก็จะพบว่า มันหายไปทุกขณะที่กำลังนิ่งอยู่ แต่ถ้าหากว่า เพื่อนๆคิดตามและพูดตามไปด้วย คำพูดของเพื่อนๆก็จะออกทะเลไปเรื่อยๆจนกลายเป็นเรื่องไร้สาระไป

ชีวิตของคนเราทุกคนฝึกฝนได้ 

ฝึกจะให้ดีก็ได้ดี ฝึกจะให้ชั่วก็ได้ชั่ว

     ไม่มีสิ่งใดที่เรียกว่า อดีตหรืออนาคต เพราะมีเพียงสิ่งเดียว คือ ปัจจุบัน ที่ตระหนักรู้ในความเป็นไปอย่างแท้จริงของชีวิต และความเป็นไปของการดำเนินของชีวิตเท่านั้นเอง 

     หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือแนวให้เราค่อยๆอ่าน ไม่ต้องรีบร้อน และอ่านทวนซ้ำๆจนถึงความเข้าใจของการดำเนินของชีวิต และค่อยๆแก้ไขและปรับปรุงชีวิตของตัวเองให้ดีขึ้นได้ในทุกๆวัน

LOOK A BREATHE