ถึง ทานุกิทุกท่าน

   เรื่องราวนี้เริ่มต้นที่ เมื่อมนุษย์ทำลายธรรมชาติ ไม่ว่า ขยะ มลพิษ มนุษย์รุกรานสัตว์มากขึ้น จึงทำให้ทานุกิต้องปรับตัวเข้ากับเหตุการณ์ในครั้งนี้

   เรื่องนี้เป็นเรื่องน่าเศร้าสำหรับสัตว์ และเป็นเรื่องเริ่มต้นเรื่องแรกของจิบลิที่เปลี่ยนจากการวาดด้วยมือมาใช้คอมพิวเตอร์ 

"เราเลยคิดว่า เรื่องนี้มีการเปรียบทานุกิเป็นครอบครัวจิบลิ ที่ต้องมีการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ บางทีก็เหนื่อย บางทีก็เครียด บางทีก็สับสน บางทีก็อยากกลับไปเป็นแบบเดิม แต่ทุกอย่างมันเดินนำหน้าไปแล้ว มันไม่สามารถถอยหลังกลับได้เเล้ว เหลือเพียงแค่อย่างเดียว คือ ความทรงจำเท่านั้น ส่วนขยะ มลพิษน่าจะเปรียบกับโลกที่มีการเปลี่ยนไป (ในความคิดหลายๆคน อาจจะคิดว่า มันดีจริงๆหรือ เทคโนโลยีอันนี้)"

   ทานุกิได้ปรับตัวอย่างไร ในเรื่องเล่าต่อว่า ทานุกิต้องเรียนวิธีการแปลงตัวไปเป็นมนุษย์ เพื่อไปใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับมนุษย์ ทานุกิตัวแปลงร่างได้ ต้องช่วยเหลือหาอาหารมาให้พวกทานุกิที่แปลงร่างไม่ได้

"เราคิดว่า ทานุกิตัวที่แปลงร่างไม่ได้เปรียบเหมือนสิ่งเก่า ส่วนทานุกิตัวที่แปลงร่างได้เปรียบเหมือนสิ่งใหม่ หากเมื่อสิ่งใหม่จะช่วยสิ่งเก่า มันก็จะทำให้ทุกอย่างสำเร็จและสามารถกลมกลืนกันได้ ถึงแม้ว่า สิ่งใหม่นั้นก็ยังอยากที่จะกลับไปอยู่ในสิ่งเก่าก็ตาม"

   เรื่องดำเนินมาถึงจบว่า เป็นฉากที่ดูแล้วประทับใจสุด คือ ทานุกิที่แปลงร่างได้ ก็กลับมาเป็นทานุกิวิ่งเล่นอย่างมีความสุขกับทานุกิตัวอื่น

"เปรียบเหมือนคนเราทุกคน ไม่ว่าอยู่ในยุคเก่า ยุคใหม่ แต่มีสิ่งเดียวที่เยียวยาจิตใจยามเราปรับตัวแล้วมีปัญหาได้คือ การกลับไปเป็นตัวของเรา ไม่ลืมความเป็นตัวเรา และอยู่กับครอบครัวของเรา อยู่กับคนที่เคารพในความเป็นเรา"

   สำหรับเรา เราคิดว่า จิบลิทำสำเร็จ ไม่ว่า จิบลิในยุคไหนก็ไม่เคยทิ้งลายเส้นของตัวเองเลย ทำให้ผลงานทุกผลงานของจิบลิอยู่ในใจของคนตลอดไป

"เราเคยรู้สึกเหนื่อย รู้สึกเบื่อ รู้สึกเครียด กับการเปลี่ยนแปลงทุกครั้งในชีวิตเรา แต่เราจะทำตามคำสอนพ่อว่า ลูกคือลูก เราอย่าถูกคนอื่นเขากลืนกิน ทำให้เรารู้ว่า จิบลิคือจิบลิ จิบลิไม่เคยถูกสังคมใหม่กลืนกินเลย"

*** ถึงแม้เราปรับตัวอย่างหนักอยู่ เราอย่าลืมว่า มีเราอีกคนรอเราอยู่เสมอ" ***

"สร้างความเป็นเขามันยาก

คิดจะอยากสร้างเรานั้นง่าย

ไม่ต้องรออะไรให้มากมาย

สุดท้ายเราคือเรานั้นแหละดี"

                                          -- Look a Breathe --